සිතන්නවත් බැරි කල
අහම්බෙන් අතගැටුනු,
පියෙන් පිය ඉහල යද්දී
තුතියක් පුදන්න වත්
අමතක වුනු,
ඉහලට නැඟුනු සැනින්
මළකෑ ඇණ මුරිසි
අඩු පාඩු දකින,
ඉහල අවකාශයේ
අසිරි විඳින සඳ
මේ මොන කසි කබලක්දැයි
පා පහර ලබන
හිණි මඟ !
එනමුත්
තවත් ඉහල යන්න අවැසි
උන් ඇත්දැයි විමසා බලන,
පා පහරවලින් නොසැලෙන...!
Pic from www.shutterstock.com
සුපිරි!
ReplyDeleteටිකෙන් ටික ඉහළටම යන්නට දුන්නු වෙර හොඳටම ඇතී
ReplyDeleteඉතින් ඉහළට ගිය පසුව මුල අමතකද එය හරි නැතී
ළඟින් හිඳ නිති දිරිය ලැබදුන් කෙනෙකු වේ නම් ගුණ ඇතී
හොඳින් රැකගනු එවැනි කෙනෙකුව ඔවුන්ගේ ගුණ නිම් නැතී.....
කාලෙකට පස්සේ දුකා අපූරු කවියක් එක්ක ඇවිත්.
ජයවේවා!!!
හ්ම්ම්ම් ඉනිමග...නියමයි.....
ReplyDeleteඉනිමගට මම කියන්නේ, ඉන්න කෙනෙක්ව උඩට නග්ගලා අයින් වෙලා ඉන්නයි කියලා. බහින්න බැරිනම් පැනලා බෙල්ල කඩාගත්තත් මොකෝ.
ReplyDelete