මා පෙලන මේ පාලුව තනිකම විඳ ගැනීම බොහෝම අසීරුය.
බොහෝ හිතවතුන් අසල ගැවසුනත් ඒ මහා විසාල හිස්තැන පුරවන්න සමත් කිසිවක් නැත.
දූවිලි පිරුනු මැදපෙරදිග අහසේ තරු දැකීම අහම්බයක් පමනි.
ඊටත් මේ ගිම්හානයේ සෙල්සියස් අංශක 40ට වැඩි ගිනි රස්නය ගතේ දාබිඳු නංවමින් පාලු මකන තරුවක් සෙවීම ඉවත ලන්න බල කරයි.
ස්කයිප් කතාබහකට මගේ සොඳුරු ත්‍රස්තවාදියා - විරුල් ගෙන්වා ගැනීම බොහෝ අපහසුය.
ඔහු මා සමඟ තරහින්ද? මගේ හිත හඬා වැටෙයි.
පසුගිය ජුනි මාසයේ ඔවුන් තනිකර මා මෙහි ආවේ "පුතේ ලංකාවේ ලස්සන හොට් වීල්ස් කාර් නෑනේ. අප්පච්චි ඩුබායි ගිහින් ඔයාට ඒවා අරන් එන්නම් කියායි"
ඒ අලුත නිතර ස්කයිප් එකෙන් මා හා දොඩමලු වූ විරුල්ට නිවාඩු යන මිතුරෙක් අතේ ඔහු ඉල්ලා සිටි හොට් වීල්ස් කාර් ගේම් එකක් යැවීමි.
ස්කයිප් එකෙන් එය පෙන්වද්දී "අප්පච්චී ඕක ඔයාගේ ලොකු බෑග් එකේ දාගෙන ඔයා එන්න" කිව්වේ ඇත්තෙන්ම මා එතැයි විස්වාස කරගෙන විය හැකියි.
පොරොන්දු වූ සෙල්ලම්බඩුව ලැබුනු පසුත් මා නො එන්නේ ඇයිදැයි ඔහුට හිතෙනවා ඇති.
"මම තව ලස්සන සෙල්ලම් බඩු මගෙ පුතාර අරන් එන්නම්"
"අනේ අප්පච්චී සෙල්ලම් බඩු නැතැත් කමක් නෑ ඔයා එන්න" විරුල්ට එසේ සිතෙනවා ඇති.
කොල්ලට සිතෙන හැම දේ කියා ගන්න බැරි වීම කොයි තරම් ලොකු දෙයක්ද?
"හම්බකරන ඔක්කෝම මෙහේ වියදම් වුනත් කමක් නෑ ඔයයි පුතයි ආපහු එන්න. අපි පුතාව මෙහේ ඉස්කෝලෙකට දාමු"
"අපි එක එක වෙලාවට ප්‍රශ්න එන එන විදිහට තීරණ වෙනස් කරන එකෙන් පුතාගේ ඉගෙනීමට බාදාවෙයි අනේ. අනික පටන් ගත්තු බිස්නස් එක ටිකක් පිලිවෙලක් වෙනකම් හරි අපි මෙහේ ඉන්නම්"
නදීෂා තීරන ගන්නේ මම වගේ නොව බොහෝ දුර සිතා බලායි.
ඒත් මගේ හිත දෙගිඩියාවෙන්.
මට තාත්තගේ ආදරේ ඕන කරපු පුංචි කාලේ හිත පුරා ඒක නොලැබුනායින් වුනේ හිතේ සුව නොවෙන තුවායලක් වගේ තාත්ත ගැන තරහක් ඇතිවුනු එක.
සුනේත්‍රාගේ පූර්ව ජන්ම අපූර්වය පොතට පින් සිද්ද වෙන්න ඒ තුවාල නම් සනීප උනා තමා.
මම හිතුවේ මට වුනු දේ නම් මගේ පුතාට වෙන්න ඉඩ දෙන්නේම නෑ කියලමයි.
ඒත් මේ අනාගතේ වෙනුවෙන් වර්තමානය කැප කරන එකෙන් මගේ පුතාගේ හිතේත් මම එක්ක තරහක් ඉතුරු වෙයිදෝ කියලා සැකයි.
පුතා ලොකු වෙලා කරුනු තේරෙන දවසක ඒක සමාව දේවි . . එත් . . ඒත් එදාට ගොඩක් පරක්කු වැඩි උනොත් . . .
අදට පුතාට අවුරුදු පහයි . . .
සුභ උපන් දිනයක් මගේ රත්තරන් පුතේ ඔයාට . .
හ්හ්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්
කසුන් කල්හාර මේ අප්පච්චිලා ගැන කියන අපූරු ගීතයත් අහලා බලන්න.
ඒත් මගේ හිත දෙගිඩියාවෙන්.
මට තාත්තගේ ආදරේ ඕන කරපු පුංචි කාලේ හිත පුරා ඒක නොලැබුනායින් වුනේ හිතේ සුව නොවෙන තුවායලක් වගේ තාත්ත ගැන තරහක් ඇතිවුනු එක.
සුනේත්‍රාගේ පූර්ව ජන්ම අපූර්වය පොතට පින් සිද්ද වෙන්න ඒ තුවාල නම් සනීප උනා තමා.
මම හිතුවේ මට වුනු දේ නම් මගේ පුතාට වෙන්න ඉඩ දෙන්නේම නෑ කියලමයි.
ඒත් මේ අනාගතේ වෙනුවෙන් වර්තමානය කැප කරන එකෙන් මගේ පුතාගේ හිතේත් මම එක්ක තරහක් ඉතුරු වෙයිදෝ කියලා සැකයි.
පුතා ලොකු වෙලා කරුනු තේරෙන දවසක ඒක සමාව දේවි . . එත් . . ඒත් එදාට ගොඩක් පරක්කු වැඩි උනොත් . . .
අදට පුතාට අවුරුදු පහයි . . .
හ්හ්ම්ම්ම්ම්ම්ම්ම්
කසුන් කල්හාර මේ අප්පච්චිලා ගැන කියන අපූරු ගීතයත් අහලා බලන්න.
