ලොක්කී . . . !

අලෝක, අලෝක ගේ පපුවේ තියෙන බිමින් තියන්නත් බැරි දරාගෙන ඉන්නත් බැරි ගලක් වගේ මහා බර දිහා තුන්වෙනියෙක් බලන බැල්මක් හෙලුවා.

අක්කල දෙන්නෙක් නැතත් අයියා නිසා එකම අක්කා ආලෝකට ලොක්කි වෙද්දී ලොකු අක්කට ආලෝක පොඩ්ඩා නිසා ලොක්කීගේ ළමයි ඒක මොඩ් කරලා පොඩීස් කිව්වා.

ආලෝකගේ එකම අයියාට හෙවත් ලොක්කිගේ ලොකු මල්ලිට, ලොක්කි ආලෝක උපන්නාට පසු මද්දු කියන නිසා ආලෝකටත් ඔහු මද්දූ වෙද්දී ලොක්කිගේ ළමයින්ට මද්දු මිඩීස් උනා.

අර කිව්ව මහා විශේෂ ගල බවට පත්වුනේ, දන්න කාලේ ඉඳන් කිසිදේකට විරුද්දව කතා නොකරන - හැමදේම ඔලුව නමාගෙන භාර ගත්තු ලොක්කී නිසා එහෙම නැතිනම් හෙට අනිද්දා සිදුවන ඇගේ වැඩිමහල් දෝණිගේ යෝජිත විවාහය නිසා ඇතිවුනු සිදුවීම් නිසා කිව්වොත් වඩා හරි කියලා ආලෝකට හිතුනා.

ඒ මහා විශේෂ බර ගල අයින් කරන ක්‍රමයක් ගැන ආලෝක කල්පනා කරමින් සිටිනවා.

මේ හැමදෙටම වැරදි කාරයා ලොක්කීද නැතිනම් තාත්තාද?

ආලෝක, ආලෝකගේ හිත අතීතයට දුවන එක නතර කරන්න උත්සාහයක් ගන්නේ නැතුව හිටියා.

ලොක්කී යාලුවුනු කොල්ලා ආලෝකලගේ ආගමෙන් වෙනස් ආගමක කියලා ලොක්කීත් ආලෝකත් දැනගත්තු දවස ආලෝකට මතක් උනා.

"පොඩ්ඩෝ.මාර වැඩේ හලෝ. ශිරාන් අපේ ආගමේ කෙනෙක් නෙමෙයි. මෙච්චරකල් මට බොරු කියල තියෙන්නේ මම අතහරියි කියල බයට. එයාගෙ නමත් ශිරාන් නෙමෙයි."

"මොකක් . . . ඉතිං දැන් මොන මගුලටද කිව්වේ. නොකියම ඉන්න තිබ්බනේ"

"තවත් හංගන එක තේරුමක් නෑ කියලා මට අද කිව්වා. පව් කියලත් හිතෙනවා හලෝ. ගෙදර අයගේ ෆොටෝස් තියෙන ඇල්බම් එකත් මට දුන්නා අද"

"දැං ඔයාගේ තීරණේ මොකද්ද?"

ලොක්කී මද්දුට වැඩිය ආලෝකට හිතවත් නිසා හැම රහසක්ම කියන හින්දම වයසට වඩා පැහිච්ච කමකින් අහපු හැටි ආලෝකට මතකයි.

"මට හිතා ගන්න බෑ පොඩ්ඩෝ. එහෙන් තාත්තා කන්න හදනව රස්සාවක් හොයා ගනින් කියලා. මෙහෙන් අම්ම ඇඳුම් මහලා දුක් විඳින හැටි දැක්කාම තවත් අම්මට බරක් වෙන්නේ කොහොමද කියලා හිතෙනවා" ලොක්කී ඇස් දෙකේ හිස්ම හිස් බැල්මක් දරාගෙන ඈත නොපෙනෙන අනන්තයක් දිහා බලාගෙන හෙමීට කියපු හැටි ආලෝකට මතක් වෙනකොට ඇස් තෙත් වෙන එක නතර කරන්න බැරි වෙනවා.

"ලොක්කී ඔය මගුල අතෑරලා දාපන්, පිට ආගම් කාරයෙක් හොයා ගත්තේ අපේ උන් නැතුවටද" කියලා තාත්තා කියපු වෙලාවල් වලදී “එහෙනම් එහෙම එකෙක් හොයල කනකර ටිකක්වත් හදලා දීලා බන්දලා දෙන්නේ නැත්තේ ඇයි” කියලා අහන්න ආලෝකට ඕන වුනත් එහෙම පණ්ඩිත කතා කියන්න ගිහින් තාත්තගෙන් ගුටි කන්න වෙයි කියන බයටම කට වහගෙන හිටිය බව මතකයි.

ඒත් ලොක්කිගේ ආරක්ෂකයා වුනු ආලෝකත් ලොක්කීයි ශිරාන් අයියයි එක්ක කොහේ හරි ඇවිදින්න ගිහින් ගෙදර එද්දී කවුරු හරි කේලම කියලා තාත්තා ලොක්කීට තඩිබානකොට, ආලෝක ගිහින් ලොක්කීව බදා ගන්නේ “අනේ මගෙ ලොක්කීට ගහන්න එපා” කියලා අඬ අඬ බව මතක් උනාම ආලෝකට තාත්ත ගැන කේන්තිය අලුත් වෙනවා විතරයි.

“ආ උඹනේ සපෝටර් උඹත් කාපන් ලොක්කීගේ පංගුවෙන්” කියලා එතකොට තව එකක් දෙකක් ගහලා ලොක්කීට ගහන එක තාත්තා නතර කරන්නේ බඩපිස්සට ගහන්න බැරි හේතුවටද ලොක්කීට ගැහුව ඇති කියලා හිතුනු නිසාද කියලා අලෝක කවදාවත් හොයලා බැලුවේ නෑ.

ආලෝකගේ හිතේ තියෙන මහා විශාල බර ගලේ බරෙන් කොටසක්වත් ලොක්කිට දැන්නෙනේ නැතුව ඇද්ද එහෙම නැත්නම් දන්න කාලේ ඉඳන් කිසිදේකට විරුද්දව කතා නොකර හැමදේම ඔලුව නමාගෙන භර ගත්තු ලොක්කී ඒ බර දැනෙන්නේ නෑ වගේ ඉන්නවද? ආලෝකට හිතා ගන්න බැරි උනා.

ආලෝකට මතක් උනේ පුංචි කාලේ නිතර සිදුවන සිදුවීමක්.

පොඩි දවසවල මාලු, කරවල තියා හාල්මැස්සෙක් වත් නැතුව එලවලුයි කොල මැල්ලුමුයි එක්ක බත් කන්න වුනු දවස්වලට මද්දුයි ආලෝකයි බත් කන්න බෑ කියලා අම්ම එක්ක රන්ඩු කරන වෙලාවට කිසි සද්දයක් නැතුව ඔලුව බිමට නමාගෙන බත් කන ලොක්කී ඔලුව උස්සලා ආලෝක දිහායි මද්දුයි දිහායි බලනවා

"කෑ නොගහ බත් ටික කාපන් කොල්ලනේ. අපි වගේම අම්මත් අසරණයි. අම්මට වද දෙන්න එපා" කියන වචන ටික කන්දෙක දෙදරන තරම් සද්දෙත් නොකිව්වත් ඒ තරම් සද්දෙන් කිව්ව වගේ දනවන්න පුලුවන් බලයක් ලොක්කීගේ කඳුලු පිරුනු ලොකු බෝල ඇස් වල තියෙන බව තේරුම් ගන්න ආලෝකලා එකපාරටම රන්ඩුව නවත්වලා අම්ම අනපු බත් ගුලි වලට කට අරින්නේ ලොක්කී ආයෙම පිඟාන දිහා බලාන හෙමීට කන්න පටන් ගන්න කොටමයි.

ලොක්කිගේ හිතු මනාපෙට ශිරාන් අයියව බඳින්න තාත්තා ඉඩ දුන්නේ "ඒකිගේ කැමැත්තනේ . . ඒකිට සතුටු දෙයක් කර ගත්තාවේ" කියන හැඟීමටත් වඩා "ඇති යාන්තම් ලොකු කරදරේකින් ශේප් උනා" කියන හැඟෙමෙන් වෙන්න ඇති කියන දේ හිතින් අයින් කර ගන්න ආලෝකට ලොක්කිගේ විවාහයෙන් අවුරුදු 22කට කිට්ටු වෙන්න ආවත් තාමත් බැරිහැඩයි.

ලොක්කී තමන්ගේ ඉරණම, එක පාරක් විතරක් සූරන්න ඉඩදෙන ලොතරැයියක් කියලා හිතාගෙන "ආවොත් ආවා ගියොත් ගියා" කියලා කියලා හිතලා ඒ ඉරණමට මූන දුන්නු බව මතක් වෙද්දී ආලෝකට දරාගන්න බැරි වෙන්නේ "අනේ ලොක්කීයේ උඹ ජීවිතේ එක්ක සෙල්ලම් කරන්න එපා - මම උඹ ගැන බලා ගන්නම්" කියලා කියන්න තරම් තත්වයක් එදා උන්නු පුංචි එකාට නොතිබුනු බව මතක් උනාමයි.

තරු පහේ හෝටලයක ලොක්කී ලස්සන මනමාලියෙක් වෙලා හිටියා. ලොක්කීගේ භාරකාරයෝ හැටියට ශිරාන් අයියගේ නෑදෑ පවුලක් පෙනී සිටියා.

අලෝකත් පවුලේ අයත් ඈත කොනේ මෙසෙක ඉඳගෙන බලන් හිටියා.

එන්න කලින් ගහපු අරක්කු කාලක් හෝ භාගයක් නිසා අලෝකලගේ තාත්තට ගානක් නැතුව හිටියත් අනිත් අය හිටියේ මොකක් කරන්නද මොකක් කියන්නද කියලා හිතා ගන්න බැරුව තක්බීර් වෙලා බව ආලෝකට මතකයි.

විවාහයට කලින් දා ලොක්කී ශිරාන් අයියලගේ නෑදෑ ගෙදර යන්න පිටත් වූ දවසේ ආලෝක ඇඳේ කොට්ටෙට කට තදකරගෙන හයියෙන් කෑ ගහලා මහපොලොව කම්පාවෙන තරම් දුකින් ඇඬූ හැටි මතක් වෙනකොටවඩා මගුල් ගෙදර ගිහින් අහසින් වැටුනා වගේ උඩ බිම බලමින් හිටි හැටි මතක් වෙනකොට ආලෝකගේ හිත වාවන්නේ නැතුව යනවා.

ලොක්කිගේ ලොකු දූගේ මගුල් ගෙදර ගිහින් එදා වින්ද වේදනාව විඳින්න ආයෙනම් බැරි බව ආලෝක දන්නවා.

එහෙම හිතෙන්න වුනේ ශිරාන් අයියට සල්ලි අමාරු වෙන හැමවෙලේම ආලෝකයි මද්දුයි ඕන වුනා වුනත් දූගේ මගුල් ගෙදර හැමදේම ශිරාන් අයියගේ පවුලේ අය විතරක් ලංකරගෙන ආලෝකලාව පොල් කුඩු ගානට අයින් කරලා කරපු නිසයි.

ඒත් ඒකට එකට එක කරන්න කියලා මගුල් ගෙදර නොගිහින් ඉන්න හිතුවොත් ඒකෙන් ලොක්කී කම්පාවෙන තරම ගැන ආලෝක දන්න නිසා යම්දෝ නොයම්දෝ කියල අර මහා ලොකු ගලක් ආලෝකගේ හිතේ ගුලි වෙලා.

ඊටත් වඩා උපන් දා ඉඳන් අතේ තියාගෙන ගූ හුජ්ජ අතගාලා ලොකු මහත් කරපු දරුවෙක්ගේ ජීවිතේ වැදගත්ම අවස්ථාවකට කොහොම නොගිහින් ඉන්නද කියලා ආලෝකට හිතා ගන්න වත් බෑ.

ආලෝකට තරම් උපේක්ෂාවක් ලොක්කීට නෑ කියලා ආලෝක හිතුවත් කසාද බැඳලා ගිය දා ඉඳන්ම වහලියක් වගේ ගේ අස්සටම හිර වෙලා ගතකරපු ජීවිතයෙන්ම ලොක්කී උපේක්ෂාව පුරුදු වෙන්න ඇති කියලා හිතනකොට ආලෝකගේ පපුවට දැනෙන්නේ පුංචි සැනසීමක්.

"උඹේ දරුවෝ ඔක්කෝම දීග දීලා නිදහස් වෙලා ඉන්න දවසක . . . මම ජීවත් වෙලා හිටියොත් උඹ මැරෙන්න කලින් දවසක් හරි උඹ හීන මවපු සුන්දර නිදහස් ලෝකෙ උබට උදා කරලා දෙනවා ලොක්කියේ" ආලෝක ආලෝකගේම හිතට පොරොන්දුවක් කර ගත්තා.

"කමක් නෑ මගේ දුක තරහව මම කොහොම හරි විඳින්නම් . . ඒත් උඹේ දූගේ මගුල් ගෙදරට උඹ හැමදාම ආදරේ කරපු පොඩ්ඩා නැති උනාම උඹට දැනෙන වේදනාවේ බර මට දරාගන්න බෑ ලොක්කියේ . .. " කියලා හිතපු ආලෝක අල්මාරියෙන් කෝට් එකක් තේරුවේ ලොන්ඩ්‍රියට ප්‍රෙස් කරන්න දාන්න හිතාගෙන.

Pic from : http://www.jocr8.com/item/view/670