Sunday, December 4, 2016

නඩු අහන්නේ පවතින ආන්ඩුවද?



"මට විශ්වාස කරගන්නත් අමාරුයි ඊ නිව්ස් ප්‍රධාන කර්තෘ අත් අඩංගුවට ගන්න තැනට අපේ ආණ්ඩුව කොහොම පත් උනාද කියල“ - නියෝජ්‍ය අමාත්‍ය ආචාර්ය හර්ෂ ද සිල්වා

හර්ෂ විතරක් නෙමේ යහපාලන ආන්ඩුවේ මැති ඇමතිවරුන් වන හරීන් ප්‍රනාන්දු රන්ජන් රාමනායක එහෙමත් මේ අදහසම එන විදිහේ ප්‍රකාෂ කරලා තියෙන බව ඊනිව්ස් එකේ දැක්කා.

අපිට පැටලිලාද උන්ට පැටලිලාද?

අධිකරණය කියන්නේ එතකොට ව්‍යවස්ථාව විධායකය වගේ ස්වාධීන ආයතනයක් නෙමේද?

ව්‍යවස්ථාවයි විධායකයයිත් ස්වාධීනයි කියලා අපි හිතන් හිටියට ඒවත් ස්වාධීන නැද්ද?

කැලෑ උසාවියේ නඩු අහනවා වගේ නඩු අහලා අගවිනිසුරුවරිය පහත් විදිහට එලොපු කලින් හිටි ඒකාධිපති ගනයේ නායකයා ස්වාධීන අධිකරණයට අනවශ්‍ය ඇඟිලි ගහනවා කියලා ඒ ආන්ඩුව ගෙදර යවලා මේ පත් කරගෙන තියෙන්නෙත් එතකොට ඒ ජාතියෙම ආන්ඩුවක්ද?

එකිනෙකාගේ බලය අනිසි විදිහට භාවිතා කරන එක වැලැක්වීමේ බලයන් සහිත ස්වාධීන බලකනු තුනෙන් එකක් වැරද්දක් කලාම ඒක වලක්වන්නේ වොයිස්කට් දීලාද?

කොටින්ම උසාවිය කියන බලකනුවෙන් දුන්නු තීරණයක් වැරදි කියලා අනෙක් බල කනු දෙකේ අයට හිතෙනවා නම් විධායකය කියන බලකනුව ජනාධිපති කොමිසමක් කැඳවලා විමර්ෂනය කිරීම හෝ ව්‍යවස්ථාදායකය කියන බලකනුවේ උන් පාර්ලිමේන්තුවේ විවස්දයක් කැඳවලා ඒකේ වැඩි චන්දෙන් සම්මත වෙන විදිහට ඒ වැරදි කරපු බලකනුවේ තීරණය අභියෝග කරන එක නැතුව වොයිස්කට් දීම මොකද්ද එක හන්ගගෙන මොකද්ද දෙකෙන් රමණයේ යෙදෙන්න හදනවා වගේ නෙමේද?

මේ තුන්ගොල්ලෝම එකතු වෙලා ඩීල් දැමීමේ සෙල්ලමක්ද තියෙන්නේ එතකොට?

එහෙමත් නැතිනම් අරුන් තුන්දෙනා තාම කලින් ආන්ඩුව බලයේ ඉන්නවා කියලා හිතාගෙන ඉන්නවාද?

නැති නම් ඇත්තෙන්ම තිරෙන් එහා පැත්තේ වෙන්නේ මොනාද කියලා දන්න නිසා හොරාට කලින් කෙහෙල් කැන වැට පැන්නා වත්ද?

අරුනුත් කසාය බීබු ගොලුවෝ වගේ කිසි සද්දයක් නැතුව ඉන්නේ උනුත් ඩීල් දාලා මාට්ටු වෙලා නිසා අතින් ඉල්ලන් පුක මස්සගෙන බඩ යන්න බෙහෙත් බොන්නේ ඇයි කියලා හිතනවා වත්ද?

උනුත් එකයි මුනුත් එකයි අරුනුත් එකයි කියලා අපිට හිතෙන්නේ නැතුව තියෙයිද?

උන්ට පිස්සුද ? 

අපිට පිස්සුද?

හිතා ගන්න බෑ ඕයි !!

Tuesday, November 29, 2016

දම්මී . . !


දම්මී තමයි හැමදාම හැමදෙනාගෙන්ම බැනුම් ඇහුවේ.

හැමෝම කිව්වේ දම්මී චපලයි කියලා.

බඳින්න කෙනෙක්ව දෙමාපියන් තමා කුඩා කාලේදීම තීරණය කරලා තියෙද්දීත් ඒ බව හංගලා හිත ගොලු කරගෙන සුදත්ට ආදරේ කරලා සුගත්ව රැවැට්ටුවා කියලා හැමෝම දකින්නේ.

ඇත්ත, සුගත්ගේ පැත්තෙන් කිසිම වැරැද්දක් නෑ. තමන් අවංකව කරපු ආදරේ නොලැබුනාම ඉන් එහා මොන දේ ලැබුනත් වැඩක් නෑ කියලා හිතලා, එක පාර මැරෙන දෙයක් බොන්න හිතේ හයිය නැතත්, අරක්කු බීලා මැරෙනවා ඊට හොඳයි කියලා හිතලා බේබද්දෙක් උනු එකට සුගත්ට වැරැද්දක් කියන්න බෑ!

ඒත් දම්මී?? දෙයියනේ දම්මී!!!

චපල ගෑනියෙක් කියලා බැනුම් අහන්න තරම් ලොකු වැරැද්දක් දම්මී කලාද?

නෑ!! මම කියන්නේ නෑ කියලා.

සුගත් දැක්ක පලමු මොහොතේ ඉඳන් දම්මී සුගත්ට ආදරේ කලා.

පිරිසිදු ආදරයක්!

ආදරේ කරන කෙනා ගැන හිතුවත් හිත කිතිකවන, සතුටින් උද්දාම වෙන, ඒ කෙනාව දැක්ක ගමන් අවට සියල්ල ගල්වෙනව වගේ දැනෙන, තමන් පුලුන් රොදක් වගේ පාවෙනවා වගේ හැඟීමක් දනවන කොටින්ම ඒ කෙනා ලඟ ඉන්නැද්දී තමන්ගේ සියලු රැහැන් බැඳීම් අමතක වෙන තමන්ට තමන් පවා අමතක වෙන ආදරයක් දම්මී ලඟ තිබුනේ.

එතකොට වැරදි කාරයා කවුද?

වෙන කවුරුත් නෙමේ - දරුවන් කියන්නේ තමන්ගේ බූදලයක් කියලා හිතන දෙමාපියන්!
දරුවන් සම්බන්ධ සියලු දේ තීරණය කිරීමේ පරම අයිතිය තමන් සතුයි කියලා හිතන දෙමාපියන්. කුඩා කාලේදීම දම්මී නිහාල්ට අයිති විය යුතුයි කියලා තීරණය කරලා දම්මිගේ නිකැලැල් හිත ගොළු කරපු දෙමාපියන් කිසි කෙනෙක්ගෙන බැනුම් අහන්නේ නෑ.

ඒත් දම්මී අසරන දම්මී !!

කරුනාසේන ජයලත් උනත් ඔහුගේ අනිත් පොත් වල දම්මී චපලයි කියල පව් පුරෝ ගන්නවා. (නෑ නෑ දම්මී වගේ චපල් නෑ, ඇයි දම්මී වගේ චපල කෙල්ලෙක් කියලද හිතන්නේ වගේ වචන මානවිකාවක්, කුළ කුමරිය වගේ පොත් වල තියෙනවා මතක විදිහට)

දරුවන් ලොකු මහත් උනාම ඕන මගුලක් කරගනිල්ලා කියලා අතාරින්න බටහිර සමායේ බහුතරයකට පුලුවන් උනත් පෙරදිග සමාජයේ අපිට බෑ. ඒ අපි හදවතටම ලංකරගෙන දරුවන් හදන නිසා මම කියන්නේ.

ඒත් දරුවන්ගේ තීරන වලට උපදෙස් දීලා, හරි වැරදි කියලා දීලා, ඔවුන්ගේ තීරණ ගැන වැඩිහිටියෝ විදිහට අපේ දැක්ම ඔවුන්ට පෙන්වලා දීලා, ඔවුන් එක පැත්තක් දිහා බලලා තීරණ ගන්න හදන වෙලාවකදී ඔවුන්ට තුන් හතර පැත්තක් පෙන්වා දෙන එකයි අපි කරන්න ඕන කියලා මම හිතන්නේ.

එහෙම පෙන්වලා දීලත් දරුවෝ ඔවුන්ගේම තනි කැමැත්තට තීරණ ගන්න හදනවා නම් අකමැත්තෙන් උනත් අවසර දීලා ඔවුන් තනි නොකර ඔවුන්ට අපේ උදව් ඕන වෙන ඕන වෙලාවක ඉදිරිපත් වෙන්න පුලුවන් දුරකින් රැඳී ඉන්න එකයි කරන්න ඕන කියලා මගේ අදහස.

තමන් එක හිතින් ආදරේ කරපු දම්මි නොලැබුනු වේදනාව සුගත් මත්පැන් බීලා සමනය කරන්න උත්සාහ ගනිද්දී, චම්පා එක්ක හරි තක්සිලාවේ යාලුවෝ එක්ක හරි ඒ වේදනාව බෙදාගෙන්න පුලුවන් කම තියෙද්දී, ඒ වේදනාව දම්මී කොහොම විඳින්න ඇද්ද?

"ආදරය එක අතක ප්‍රේමය . . තව අතක මා මැදි උනා . .
සාගරය වැනි වේදනාවක . . අහෝ හිතවත තනිවුනා "

ගොලු හදවත ලියපු කරුනාසේන ජයලත් ම ලියපු මේ ගීතයේ මේ කොටසින් ඔහු කලින් අනෙක් පොත් වල දම්මිට දොස් පවරලා කරගත්තු පව් සමාකර ගත්තා කියලා මට හිතෙනවා.

නුහුරු නුපුරුදු රහස පිළිබඳ
මිහිර ආදරයයි කියා...//
පවුරු බැදගෙන ‍සිතක වැජබුනු
රසවතී නැ කොයි ගියා..//

ආදරෙයි මම ආදරෙයි..//
දම්මි තවමත් ආ..දරෙයි
මවා පියකරු සිහින සිතුවම්
මතුකලා රසබර හැගුම්
දයාවන්තය යොවුන් සිතුවිලි
රසකලා ඔබෙ නෙත් කැළුම්..//

ආදරෙයි මම ආදරෙයි
සුගත් තවමත් ආ..දරෙයි...//
අසිමත් ලෙස වැඩුනු දේදුනු
කළුවලා වෙන් යට වුනා
මිහිරියාවිය අනේ දවසක
ඔබේ හදවත ‍ගොළුවුනා..

ආදරෙයි මම ආදරෙයි..//
දම්මි තවමත් ආ..දරෙයි..
ආදරය එක අතක ප්‍රේමය
තව අතක මා මැදි වුනා
සාගරය වැනි වේදනාවක
අ‍හෝ හිතවත තනිවුනා..

ආදරෙයි මම ආදරෙයි..//
සුගත් තවමත් ආ..දරෙයි
ආදරෙයි මම ආදරෙයි..//
දම්මි තවමත් ආ..දරෙයි

ආ..දරෙයි...///

පද රචනය : කරුණාසේන ජයලත්
සංගීතය : සිසිර සේනාරත්න

ගායනය : සිසිර සේනාරත්න, ඉන්ද්‍රාණි සේනාරත්න


Wednesday, October 19, 2016

සිහිනෙන් දිව ගෑ සුවඳක් මෙන් !


"මචං උඹට මතකද මීට අවුරුදු 25කට විතර කලින් උඹයි, නංගියි, තව යාලුවෝ සෙට් එකකුයි උඹලගේ යෞවන සමිතියේ කොන්සර්ට් එකක නැටුවා"

ගිය ජූලි අගෝස්තු නිවාඩුවේදිත් පොඩි වෙලාවකට හරි කියලා පරන යාලුවන්ව බලන්න කියලා සමරේවයි (සමරසිරි) මෛත්‍රීවයි බලන්න ගිය වෙලාවේ සමරේ ඇහුවා

"අඩේ ඔව් ඇත්තෙන්ම අවුරුදු 26ක්. එතකොට මට අවුරුදු 17යි නංගිට 14යි, ඒ මචං උපාලි කුමාරවංශ අයියගේ මූලිකත්වයෙන් හදපු ශෂිකලා රසික හවුල යෞවන සමාජයේ"

"උඹලා නැටුවේ කපිරිඤ්ඥා නැටුමක් මතක හැටියට ආජු තපර ලායිලා සින්දුවට"

"මටත් සින්දුව නැටුම මතක නෑ බන් ඒත් අපි මාර ජොලියක් ගත්තා කියලා නම් මතකයි. මම, නංගි, නංගිගේ හොඳම යාලුවා හිමාලි, උඩහමුල්ලේ අෂාන්, ශාලාව පාරේ බුද්ධිකා, තරංග අනිත් හිටපු උන් මතක නෑ බන්"

"උඹලා අපේ පැත්තට ආපු ආලුතනේ ඒකෙන් පස්සේ තමයි අපි උඹලා එක්ක යාලුවෙන්න ට්‍රයි කලේ"

"බලහන් අවුරුදු 26කට එහා මතකය තාමත් කොයි තරම් සුන්දරද?, උඹට ස්තූතියි බන් ඒ සිහිනෙන් විඳපු සුවඳක් වගේ මතක් කරන කරන වාරයක් පාසා සුවඳ හමන අතීතේ සිදුවීමක් මතක් කලාට"

නිවාඩු ඉවර වෙලා අබුඩාබි ආවේ අගෝස්තු 7 වෙනිදා. අගෝස්තු 9 වෙනිදා SLQS-UAE එකෙන් මේල් එකක් එනවා මෙන්න මධ්‍ය ගිම්හාන සුහද හමුව සැප්තැම්බර් 23 පැවැත්වෙනවය, ඒකේ පර්ෆොර්ම් කරන්න කැමති අය ඉදිරිපත් වෙන්නය කියලා.

අර කිව්ව සිහිනෙන් දිව ගෑ සුවඳේ මතකය රැඳිලා ඉන්න අතරෙම නදීශාගෙනුත් අහලා බලලා ඒ ගමන්ම එක සැරේට මතකෙට ආව කට්ටියක් එකතු කරගෙන වට්ස් ඇප් ගෲප් එකක් හැදුවා - SLQS-GTG-Dance

"කස්ටිය මොකෝ කියන්නේ? සමන් අයියා, ඩිලංක ඇතුලු ඕගනයිසින් ටීම් එකේ ආරාධනාව පිලිගෙන අපි වෙනස්ම දෙයක් කරමුද?"

"ම් ම් ම් වෙනස් දෙයක් කිව්වේ?"

"අපි ගෲප් කපිරිඤ්ඥා ඩාන්ස් එකක් කරමුද?, මෙහේ කිසිම ගෙට් ටු ගෙදර් එකක එහෙම එකක් මම දැක්කේ නෑ. මොකෝ කියන්නේ?"

ඔන්න ඉතින් පටන් ගත්තා කට්ටියගේ බැරි බැරියාව.

"සින්දුවක් නම් කියමු"

"නටන්න බෑ මිනිස්සු හිනා වෙයි අයියෝ මොන ගොන් පාර්ට් එකක්ද කියලා"

"දැන් වයසයි ඕයි - මහත වැඩී නටන්න බෑ"

"හරි අයියා මීට කලින් වෙඩිමේදි නැටුවා මිසක් නටලා නෑ, ඒත් කරනවනම් කරමු" කියලා කෝල් එකක් දීලා කිව්වේ පුබුදු මල්ලී විතරයි.

මම සාමාන්‍යයෙන් දෙයක් කරන්න ඕන කියලා හිතුවොත්, ඒක කරන්න බෑ කියලා කොයි තරම් සාධනීය හේතු තිබ්බත්, එක සැරයක් වත් උත්සාහ නොකර අතෑරලා දාන්න ලෑස්ති කෙනෙක් නෙමේ.

කොහොමත් පිලිතුරු වල යටිපෙල කියෙව්වාම තේරුනු දේ තමා කට්ටිය කැමතී ඒත් අනිත් මිනිස්සුන්ගේ ප්‍රතිචාර වලට බය නිසා අකමැතී කියන දේ.

ගෲප් එකේ කට්ටියගේ නෙගටිව් කොමෙන්ට් ගැන හිත හිත බ්ලොග් පෝස්ට් එකක් ලිව්වා - සතුට මිසක දුක මොකටද !

//මේඛලා ගමගේ ගේ අහන් ඉන්න අහගෙන ඉන්න ගීතයේ "සතුට මිසක දුක මොකටද" කොටස හැමදාම මගේ හිත කොහේදෝ ලෝකෙක අතරමං කරනවා කියා මට සිතේ.

දෑසින් ලෝකය දකින්නට වරම් නොලද ඇය "සතුට මිසක දුක මොකටද" කියා අසන වාරයක් වාරයක් පසා මගේ හිත මගෙන් පිලිතුරක් නැති ප්‍රශ්නයක් අසයි.

කිසියම්ම වූ ශාරීරික අඩුපාඩුවක් සමඟ ලෝකයට පා තැබූ අය සියල්ලෝමත් ඒ අඩුපාඩු අමතක කොට ජීවිතයේ ගෙවෙන හැම මොහොතක්ම සතුටින් ගතකරන්න උත්සාහ කරද්දී . . . කිසිම අඩුපාඩුවක් නොමැතිව ලෝකයට බිහිවූ බොහොමයක් දෙනා නැති ප්‍රශ්න සාදාගෙන ජීවිතයෙන් සතුට බැහැර කරන්න උත්සාහ කරන්නේ ඇයි.//

රටේ ලෝකේ කටවල් වලට බයේ කිසිකෙනෙක්ට හානියක් නැතත් තමන්ට සතුට ලැබෙන දේවල් කරන්න බයවෙන මිනිස්සු ගැන හිතලා මම එහෙම ලිව්වා.

"මේකත් කියවලා බලහල්ලා" කියලා බ්ලොග් පෝස්ට් එකේ ලින්ක් එක ගෲප් එකේ ශෙයා කලාට පස්සේ ඒක කියෙව්වා නොකියෙව්වාද මන්දා, කීප දෙනෙක්ට තියාශා නංගී බලකරපු නිසාද මන්දා ඔන්න කට්ටිය සෙට් වුනා වැඩේට. ඒක කෙටියෙන් සරලව කියනවා නම් මෙහෙමයි

“සමන් අයියා, ඩිලන්ක ඇතුලු සංවිධායක මණ්ඩලයේ ආරාධනාව පිලිගෙන අපි වෙනස්ම දෙයක් කලෙමු. කොරින් අල්මේදාගේ "පෘතුගීසි අපිට කියල දුන්නු තාලේ" ගීතයට කපිරිඤ්ඥා නැටුමක් නැටුවෙමු. ගීත් ප්‍රසාදි සහ නදීෂා නැටුම සකස් කලෝය. බෙනඩික් ලවා ගවුම් මස්සවාගෙන, රිෂානි ලංකාවෙන් ගෙනා මල් ගෑනු ළමෝ කොන්ඩේ ගසා සැරසී සිටියෝය. සුභාෂ්-නදීෂා, පුබුදු-උදේශිණී, සමීර-රශිනි, ශාකීර්-රිෂානි, ලලිත්-ශෂිකලා එසේ නැටූ කන්ඩායම වේ”

මේ තියෙන්නේ ඒ වීඩියෝ එක.



ඇත්තෙන්ම මොන ගොන් පාර්ට් එකක් ද කියලා හිතෙන්නත් පුලුවන්. ඒත් අවුරුදු 26කට කලින් ගොන් පාර්ට් කියලා මිනිස්සු කියන ජාතියේ දෙයක් කරලා මතක් වෙන මතක් වෙන සැරේට සිහිනෙන් දිව ගෑ සුවඳක් වගේ දැනෙන සුන්දර මතකයක් එකතු කරපු ජීවිත අත්දැකීමක් මේකෙනුත් ලැබෙයි කියලා මම නම් විස්වාස කරනවා.

මේ ඉන්නේ අපි 4 දෙනා ඩාන්ස් එකට රෙඩි වෙලා ඉන්න වෙලාවේ (නදීෂා ඒ විදිහේ ගවුමක් ඊෂාටත් මැහුවා)

සමහර විට බැරිවෙලාවත් තව අවුරුදු 26ක් ඉස්සරහට ජීවත් උනොත් මේ අත්දැකීම් දෙකේම මතකය දත් නැති කටෙන් තලු මර මර රසවිඳින්න පුලුවන් වෙයි !

තව දෙයක්, වීඩියෝ එක බලනවානම් අයියෝ ඩේටා කියලා හිතන්නේ නැතුව නැටුම ඉවර උනාට පස්සේ How they made this Dance කොටස අනිවාර්යෙන් බලන්න. දක්ෂ ඡායාරූප සහ කැමරා ශිල්පී මොහාන් දිලිප් මල්ලී වීඩියෝ එක හදලා තියෙනවා බලන අයට බඩ අල්ලන් හිනා වෙන්න පුලුවන් විදිහට !

කාංචනා නංගීයි ගයාන් මල්ලියි රෙකෝඩ් කරපු වීඩියෝ එක ෆේස් බුක් එකේ ශෙයා කරද්දී හැමෝටම වගේ නම් ගම් ඇතුව ස්තූති කරපු නිසා මේ පෝස්ට් එකේදි පොදුවේ "අපේ මේ පිස්සු වැඩේට සහයෝගය දුන්නු හැමෝටම ගොඩාක් ස්තූතියි" කියලා විතරක් කියනන්ම් !

මේ ඉන්නේ ඉතින් ඩාන්සින් පාට්නර් ඇන්ඩ් ලයිෆ් පාට්නර් 

Tuesday, October 11, 2016

ඉතින් අවසරයි !


ප්‍රිය සබඳ
වසර ගනනක් යොදුන් ගනනක්
තුටින් එක මඟ 
එකට ආ බව සැබවි
ඉදිරියටද එකම දිශානතියට 
යා යුතු වුව
එක මඟ එකට යන්නට 
නොරිසි වෙනවා වන්නට පුලුවන
පැවසිය නොහැකි හෙලිකල නොහැකි 
හේතු බොහොමයක් 
තිබෙනවා වන්නට පුලුවන
අතරමඟ හමුවූ 
තවත් ළබැඳියන් සමඟ
නවමු හැඟුමින් වෙන මඟක 
යන්නට සිතුවාට කම්නැත
අත අත නෑර සිටිය යුතුමයැයි
නියමයන් නැති බව දනිමි
සදාකාලික නොවූ ලෝකේ
සදාකාලික කිසිවක් 
නොමැති බවත් දනිමි
එනමුඳු 
මිහිරි යටගියාවේ නාමයෙන් වත්
හද දොර කවුලු 
සෙමෙන් වසා යනවානම් යෙහෙකි ....!



එක්සත් අරාබි එමීරයේ ශ්‍රී ලාංකික ප්‍රමාණ සමීක්ෂකයින්ගේ සංගමයේ (SLQS-UAE) 2016 මධ්ය ගිම්හාන සුහද හමුව වෙනුවෙන් නිර්මිත සමරු කලාපය වෙනුවෙන් ලියූ නිසඳැස

Thursday, September 29, 2016

ඇවිලෙන ගින්නට පිදුරු දමන්නෝ !


ගිනි අඟුරක් නිවි නිවි දිලි දිලි ඔහේ තියෙද්දී කිසිම ලස්සනක් නෑ.

අනතුරක්, භයානක කමක් තියෙන බව දන්නවා.

වතුර ටිකක් දාලා නිමලා දාන්නත් පුලුවන්.

ඒත් ආතල් එකක් ගන්න පුලුවන් වෙන්නේ පොඩ්ඩක් පිඹලා පුලුවන් නම් වියලි කොල කෑල්ලක් හරි පිදුරු ගහක් හරි ලන් කරලා පත්තු කරලා ගත්තාම.

වතුර ගහලා නිකම්ම නිවිලා ගියා වගේද කහ පාටට,රතු පාටට  දිලිසි දිලිසි පත්තු වෙනකොට.

නොවටිනා දේවල් විතරක් නෙමේ ඕන නම් වටින කියන දේවල් උනත් පුච්චලා අලු කරලා දාන්න පුලුවන්.

හොඳට පත්තු වෙනකොට පොඩ්ඩක් ලං වෙලා ඇඟපත පොඩ්ඩක් රත් කර ගන්නත් පුලුවන්.

හොඳට ඇවිලෙද්දී රස්නේ වදින විදිහට ඇල්ලුවොත් පරන වේලුනු නැති ගඳගහන ඇඳුමක් දෙකක් උනත් වේල ගන්න බැරි වෙන එකක් නෑ.

ඉක්මනට පත්තු වෙලා ඉවර වෙන්නේ නෑ වගේ හිතෙනවා නම් බියර් එකක් අරගෙන, නැතිනම් වීදුරුවකට අරක්කු වඩියක් දාගෙන, පොප්කෝන් කෝප්පෙකුත් අරගෙන, පුටුවක් ලං කරගෙන, බලන් ඉන්න පුලුවන් කොයි විදිහට ඇවිලෙයිද කියලා.

ඒ අතරේ ආපහු නිවීගෙන යනවා වගේ දැක්කොත් තව පිදුරු ටිකක් පරන කොල කෑලි ටිකක් දාලා අවුලළා ගන්නත් පුලුවන්.

නිකම්ම නිවිලා ගියා නම් අපරාදේනෙ නේහ් ?

ඒ වගේද පොඩි සපෝර්ට් එකක් දීලා අවුලළා ගන්න එක.

සීයට එකෙක් දෙන්නෙක් ඉන්නවා වෙන්න පුලුවන් වතුර ඩිංගක් ඉහලා නිවලා දාලා අනතුර වලක්වන අය.

නිමන්න කියලා වතුර දාන්න ගිහින් වතුරටත් ඇවිලෙන ගින්නක්ද කියලා හිතලා ඔහේ පාඩුවේ නිමිලා යන්නේ නැතෙයි කියලා හිතන උනුත් ඉන්නෝ

ඒත් ඉතින් ඔහේ නිමිලා යනවට වඩා කොයි තරම් ආතල්ද අර ඇවිලෙන දිහා බලාගෙන ආතල් ගන්න එක නේහ්? :D :D

Pic from: wikipedia

Wednesday, September 21, 2016

උඹලා නැති ලොව අපිට මොකටද ?


පුතුන් දෙදෙනා මුහුදට බිලිවූ සොවින් මව සහ පියා එල්ලී මියයති
දිවයින පුවත් පත 2016 සැප්තැම්බර් 20

ලොකු පුතේ උඹ උපන් දා මට
සුරබි දේනුව වගේ දැනුනා
උදේ හවහට නමස්කාර දී
දුර්ගා දේවිට පහන් තිබ්බා

කහටෙ පෙඟවූ පාන් වාටිත්
හරිම රස යැයි අපිට හිතුනා
මනියේ සද්දෙට දුවල ඇවිදින්
කිරි තනේ උඹේ කටේ එබුවා

පොඩි පුතේ උඹේ දාංගලයට
උඩහ ගෙදරින් බැනුම් ඇහුවා
උඹේ හුරතල් කිරි හිනාවට
පපුව සතුටින් නැටුම් නැටුවා

බාර් එක ලඟ තැග් ගැහුනු පා
විදුලි වේගෙන් ගෙදර දිව්වා
තියෙන විදිහට බෙදාගෙන කා
එකට පැදුරේ තුරුළු වූවා

ඉලන්දාරින් ලෙසට යස හැඩ
හැදෙනු දැක අපි උදම් වූවා
සතුට උහුලනු නොහැකි විටකදි
සරොම් වාටියෙ කඳුලු පිස්සා

සුනිල් මල්ලී දුවල ඇවිදින්
පනිවිඩේ අපේ කනේ තිබ්බා
පපුවේ සද්දේ නතර වුනු බව
ඒ වෙලාවෙම අපිට දැනුනා

ලේන් ජෝඩුවෙ දුකට පිහිටට
සක්‍ර දෙයියෝ පිහිට වූවා
සක්‍ර දෙයියට වැඩත් වැඩි ඇති
අපිට ඒ බව දැනිලා තිබ්බා

උඹලා නැති ලොව අපිට මොකටද
පපුව පැලිලා ලේත් ගැලුවා
ගහේ කොල අතු අපේ දුක දැක
අහක බලමින් කඳුලු සැලුවා !

Pic from : http://tinybuddha.com/

Monday, September 19, 2016

වැලි කැට පුපුරන කතරේ ගිම්හානයට දිය බිඳක් !

තනි කෝටුවක් දෙකට නැමූ විට පහසුවෙන් කඩා දැමිය හැකි නමුත් කෝටු මිටියක් එසේ කැඩීම පහසු නොවේ යැයි සරල ප්‍රයෝගික උදාහරණ මඟින් පෙන්වා දී කෝටු මිටියක් මෙන් එකට බැඳී යහලු යෙහෙලියන් සමඟ සමඟියෙන් සිටින්නැයි යන පාඩම දෙමාපියන්ගෙන් අප කුඩා කල උගත්තෙන්මු.

කුරුළු දඩයම්කරුගේ දැළ් උගුලේ අසුවුනු කුරුළු රෑන එහි සිටි ඥානවන්ත කුරුළු නාම්බාගේ ගුරුහරුකම් මත සියලු කුරුල්ලෝ එක වර එකට පියඹා ගොස් ජීවිත බේරා ගත් කතා පාසලේදී හෝ දහම් පාසලේදි උගත්තෙමු.

එයින් සාමූහිකත්වයේ හැඟීමෙන් ඔද වැඩී දහම් පාසැල් සංවත්සර උත්සව, කළා උළෙලවල්, සිංහල - ඉංග්‍රීසි භාශා දින, වාණිජ දින, විද්‍යාදින, නාට්‍ය තරඟ, නැටුම් තරඟ ආදිය සාමූහිකව සංවිධානය කර සාර්ථක අවසානයන් ලැබූවන් වෙමු.

එයින් නොනැවතී සාමුහිකත්ව (Team Work) හැඟීමෙන් ඔකඳවී ගමේ යෞවන සමිතියට බැඳී දහසක් ක්‍රියාකාරකම් වල යෙදුනෝ වෙමු.

ගමේ පිංළිඳ ඉසීම, මාවතේ දෙපැත්තේ පාරට නැමුනු පඳුරු ගලවා දමා කානු සුද්ද කිරීම, ළමා නිවාස වලට දාන දීම, පෝයදාට සිල් ගන්නා ඇත්තන්ට දාන - ගිලන්පස ලබාදීම, පැදුරු පාර්ටි දැමීම, විවිධ ප්‍රසංගයේ අංගයන් ඉදිරිපත් කිරීම, අවුරුදු උත්සව සංවිධානයට උදව් ලබාදීම, වෙසල් පොසොන් උත්සව වලදී සහයෝගය දැක්වීම, දන්සල් පැවැත්වීම, ඔලුබක්කෝ නැටවීම ආදී කී නොකී දහසක් ක්‍රියාකාරකම් මේ අතර ඇත.

අප බොහෝ දෙනෙක් වර්ථමානයේ රැකියා ස්ථානයේදි හෝ සමාජීය ජීවිතයේදි ද බොහෝ සාමුහික ක්‍රියාකාරකම් වල යෙදෙන්නේ ඒ අතීත සුවඳ සිතින් මකාලීම අපහසු නිසා යැයි කීවොත් එකඟ නොවේද?

රැකියාවක් කරමින් ස්වාධීන ලෙස ජීවත්වෙන්න පටන් ගත් පසු උපයා ගන්නා දෙයින් කාබී නිදහසේ ජීවත් වීම යනු "ජීවිතය" නොවේ කියා සිතා, තම කාලය - මුදල් - ශ්‍රමය තවත් අය වෙනුවෙන් යෙදවිය හැකි අය වෙත් නම් ඔවුන් ඇත්තෙන්ම විසල් හදවත් ඇත්තෝම වෙති.

මැදපෙරදිග ජීවත්වන ප්‍රමාණ සමීක්ෂකයින්ගේ (Sri Lankan Quantity Surveyor's Association) සංගමයේ ක්‍රියාකාරීන් එවැනි විසල් හදවත් ඇත්තන් ලෙස මම හඳුන්වමි.

තමන්ගේ සහෝදර ශ්‍රී ලාංකික වෘත්තිකයින්ගේ වෘත්තීය දැනුම වැඩි දියුනු කිරීම සඳහා සම්මන්ත්‍රණ, වැඩමුලු, පාඨමාලා සංවිධානය කිරීම; ස්වේච්ඡා කතිකාචාර්‍යවරුන් ලෙස ඒවායේ දේශන සඳහා නිවාඩු දවස කැප කරමින් කිලෝ මීටර් සිය ගනන් තමන්ගේම වාහනයෙන් ගොස් තම අත්දැකීම් පිරි දැනුම ලබාදීම එසේ විසල් හදවත් ඇත්තවුන් හැර වෙන කවුරු නම් කරයිද?

මැද පෙරදිග සේවය කරන සියළුම ශ්‍රී ලාංකික පමාණ සමීක්ෂකයින් (Sri Lankan Quantity Surveyors) සාමාජිකයින් ලෙස බඳවාගන්න එම සංවිධානයේ තව බොහෝ සාමූහික ක්‍රියාකාරකම් ඇත.

වාර්ෂික ක්‍රිකට් ක්‍රීඩා තරඟ සංවිදානය; ලේ දන්දීමේ පුන්‍යකර්ම, අවුරුදු උත්සව - වෙසක් උත්සව සංවිදානය; සහ අනෙක් අය සංවිධානය කරන එවැනි කටයුතු සඳහා සාමාජිකයින්ගේ පූර්ණ සහයෝගය ලබාදීම; වාර්ෂික සුහද හමු සංවිධානය ආදිය ඒ අතර කැපී පෙනෙයි.

එක්සත් අරාබි එමීරයේ SLQS - UAEසංවිධානය විසින් එහි සාමාජිකයින්ගේ කුසලතාවන් එලිදැක්වීමට වේදිකාවක් සාදා දීම සහ නව සාමාජිකයින් හඳුනා ගැනීම සියල්ලන් අතර සුහදතාව වැඩිදියුනු කිරීම ආදී කරුනු සැලකිල්ලට ගෙන 2016 ගිම්හාන  ඍතුවේ මැද භාගය වන මේ දිනවල Mid Summer Get-together නමින් සුහද හමුවක් සංවිධානය කර ඇත.

තව දින 4කින් එය ඩුබායිහි රැඩිසන් බ්ලූ හෝටලයේ සවස 6.30සිට පැවැත්වීමට සියලු කටයුතු මේ වන විට සකස් කරමින් පවතිනවා.

වාර්ෂිකව සංවිධානය කරන මේ සුහද හමුව මෙවර වෙනදාට වඩා විශේෂිත ආකාරයන් ඉදිරිපත් කිරීමට බලාපොරොත්තු වෙන බව සංවිධායක මන්ඩලය දැනුම් දී තුබුනා.

තරු හෝටලක කෑම බීම සමඟින් වැඩිහිටියන්ට ඩිරාහ්ම්ස් 115ක මිලක ටිකට් පතක්ද අවුරුදු 12ට අඩු දරුවන් සඳහා ඩිරාහ්ම්ස් 50ක ටිකට් පතක් ලෙසද ටිකට් මිල සඳහන් වී ඇත.

මෙවර ෆේස්බුක් හරහා සාමාජිකයින්ගේ ෆොටෝග්‍රැෆි තරඟයක් මඟින් ආරම්භ කල මෙය එදිනට ගීත ගායනා, නාට්‍ය, නැටුම්, වැයුම් පිරි සුපිරි ප්‍රසංගයක් වන බව පසුගිය වසර වල මෙන්ම මෙවරද මෙම මධ්‍ය ගිම්හාන සුහද හමුවට සහභාගී වූ පිරිස සාක්ෂි දරනවා නොඅනුමානයි.

එදිනට ලබාදෙන සමරු කලාපයට සාමාජිකයින් විසින් එවන ලද කවි නිසඳැස් පෙලගැස්වීමේ කටයුතුද මේ දවස්වල සිදුවෙමින් පවතින බව දැනගන්නට ලැබුනා.

මෙම මධ්‍ය ගිම්හාන සුහද හමුවට සහභාගී වී නටන ගයන වයන මිතුරු මිතුරියන්ව දිරිමත් කරමින් ඔවුනුත් ගීගයා වයා නටා කාබී ප්‍රමුදිත වෙන්න එක්වන්නැයි එක්සත් අරාබි එමීරයේ සියළුම ප්‍රමාණ සමීක්ෂකයින්ට SLQS - UAE සංවිධානය ආදරයෙන් ආරාධනා කරයි . . !

ප්‍රසංගයට එකකල නවතම අංගයක් ලෙස මම, මගේ ප්‍රිය බිරිඳ ඇතුලු 10 දෙනෙකුගේ කන්ඩායමක්ද කපිරිඤ්ඥා නැටුමක් නටන්න බලාපොරොත්තු වන බව පවසන්නේ තුටින් !

Wednesday, August 24, 2016

මේ අපේ අම්මාය . !


කොතෙක් කියවීද කියවා නිමකළ නොහී කවියක් බඳු, කෙතෙක් නම් ලිව්වද ලියා නිම කල නොහැකි රචනාවක් බඳු කොටින්ම කොතෙක් සිතුවද සිතා නිම කල නොහැකි යමක් වේද ඒ නම් අම්මා මිස වෙන කිසිවක් නොවේ.

අව්වට වේලී පාට පිච්චුනු එකම චීත්තයක් සහ අවපැහැ ගැන්වුණු හැට්ටයක් ඇඳ නෙරියේ ගොටුකොළ පෙනෙල පලා සමඟින් අල්ලේ වෙරළු අහුරක්ද රඳවාගෙන හිසින් බර දරමිටියක් ඔසවාගෙන එන්නී අම්මාය.

ටයිට් ස්කර්ට් එකක් සහ පාටැති බ්ලව්ස් එකක් ඇඳ හයි හීල්ස් දෙකක් දාගෙන ලිප්ස්ටික් ගා දෙතොල්ද කියුටෙක්ස් ගා නියද ෆවුන්ඩේෂන් ගා මුහුණද පාටකර අයිෆෝනය අතකින් දරා පාටැති හෑන්බෑගයද සමඟින් කැට් වෝක් ගමනින් එන්නී වුවද මවක් නම් ඇයද අම්මාය.

කලින් සඳහන් කල අම්මාගේත් ඒ අම්මාගේත් වටිනාකම් සසඳන කල කිසිදු අඩුවක් නොවේ. අම්මා නම් අම්මාය.

නන්දා මාලනිය ගයන සේ කළුවර රෑ අහස ආලොකමත් කරන පසළොස්වක සඳක් මෙන් අපේ දිවිය එකලු කරන්නී ඇයයි. ජීවන සුවය සදන්නී ඇයයි.

වික්ටර් රත්නායකයන් ගයන සේ මහලුව මියෙන මොහොතක වුවද සිහිනෙන් ගෑ කිරි සුවඳක් මෙන් දැනෙන්නේ ආදරයේ උල්පත වූ ඇගේ ආදරයයි, දයාවයි.

දරුවන් තනන්නට පමණක් නොව දරුවන්ගේ දරුවන් පවා තනන්නට මහාපොළොව සේ දුක්ගිනි උහුලන්නී ඇයයි.

සියලු දුක්ඛ දෝමනස්සයන් සිතින් දරා සිත පතුලේ සඟවා දරුවන්ට සිනා මුහුණක් පෙන්වා සිනා නගන්නී ඇයයි.

කෑමට ඇත්තේ පීට්සාද බත්ද කුමක් වුවත් දරුවන්ට දිය හැකි හොඳම දෙයක් දී වලඳේ දංකුඩ බුදින්නී ඇයයි, පීට්සා වාටි අහුලන්නී ඇයයි.
_________________________

මාස කීපයකට පෙර මුහුණු පොතේ සරන විටෙක ගතේ හීගඩු නංවන්න සමත් අම්මා ගැන කවියක් ඇස ගැටුනේ අහම්බෙන්.

ගල්ලැහැ පන්මිටිය හුම්මේ ඔසවාන
නියරේ මාව වත්තන් කොට අල්ලාන
පිම්මේ ආපු හැටි මට මතකයි තාම
අම්මේ ඔත්පොලයි මගේ හිත හොඳටෝම

පැදුරු ආණ යටලීයේ ඔරවාන
මකුළු දැල් රටා උහුලයි කරබාන
වියපු පන් රටා පරණයි නුඹ සේම
වාටි ලිහීලා දිවියට නොදැනීම

පෑළ ආකහේ පඬු ඇඳලා මන්ද
මූණ සේම නුඹ වරුවක් ඉකි බින්ද
හීත දුරුත්තෙත් උණු කඳුලැලි මන්ද
පේන දුරක නිවනක් තාමත් නැද්ද?

මගේ දරුවන්ගේ අම්මා, අම්මාවරුන් වූ මගේ සොයුරියන්, මිතුරියන්, හිතවතියන්, ඥාතී සොයුරියන් කොටින්ම මගේ අම්මාද, නැන්දම්මාද ඇතුලු වර්ථමාන අම්මලා බොහෝ දෙනෙක් ඒ කවියේ විස්තර කරන පරිසරයක ජීවත් නොවෙනවා වුනත් අම්මලා සැමට ඒ කවියේ සඳහන් කරන කාරනා අදාලයි නේද කියා සිතුනා ඒ නිමේෂයේම.
_________________________

//ගල්ලැහැ පන්මිටිය හුම්මේ ඔසවාන
නියරේ මාව වත්තන් කොට අල්ලාන//

දරුවන්ගේ ටැබ්ලට් පීසී, ඒවායේ චාජර්, බෙහෙත්, කෑම, වතුර බෝතල්, හුළං පුරවන බෙල්ලට තබන කොට්ට, අදී සියලු සබ්බ සකලමනාව පුරවා ගත් හෑන්ඩ්බෑග් එකකත් සැමියාගේ ජීවන අරගලයට උරදෙන්න පැදුරක් වට්ටියක් වියන්න කියා එකතු කරගත් ගල්ලැහැ පන් මිටියේත් වෙනසක් ඇද්ද?

ශොපින් මෝල් එකක, මහ පාරක වේවා අත අත නෑර දරුවෝ වත්තම් කරගෙන සිටීමත් මඩ පිරුණු පටු නියරේ කුඹුරට වැටෙන්න නොදී වත්තම් කරගෙන සිටීමත් එකම නොවේද?
________________
එදාත් අදත් වෙනසක් නොමැත. තටු ලැබුණු, තටු සවිමත් වුණු කුරුළු පැටවුන් කැදැලි හැරදා පියඹා යයි.

එතැන් පටන් ඔවුන් තමන්ගේ ජීවන අරගලය සමඟ පොරබදමින් සිටිද්දී කුඩා කල ඔවුන් වෙනුවෙන් මුලු ජීවිතයම කැප කල අම්මා තාත්තා ඉඳහිටක හෝ මඟ හැරෙන්න ඉඩක් නැතිවෙයිද?

//පිම්මේ ආපු හැටි මට මතකයි තාම
අම්මේ ඔත්පොලයි මගේ හිත හොඳටෝම//

ජීවන අරගලය සමඟින් පොරබදමින් පිම්මේ දුවන ඔබට කවදා හෝ ආපසු හැරී බලන්න සිදුවෙනවා සත්තයි. එදාට ඒ මඟ හැරුණු යුතුකම් සිහිවී හිත ඔත්පලවීම කෙසේ නම් වලකාලන්නද?

සැබෑ ජීවන අරගයල පසෙකලා අනෙකාට නැති දේවල් අයිති කරගැනීමේ තරඟයක දුවන අය බොහෝ වෙත්. සතුට ඇත්තේ භෞතික දේවල් වැඩි වැඩියෙන් අත්පත් කරගන්න තරමටයි, නිවසේ තට්ටු ගාන වැඩි වෙන තරමටයි, ගරාජ් එකේ නවතා තිබෙන වාහන ප්‍රමානය වැඩි වෙන තරමටයි සිතා නොනවතින රේස් එකක දිවා රෑ පිම්මේ දුවන්නෝ නොවෙත්ද?

සැබෑ සතුට ඔවුන් පිටුපස සාක්කුවේ සඟවාගෙන සතුට කෝ කෝ කියා ඉබාගාතේ දුවන්නේ දුබල දෙමාපියන්ගේ දුක සැප බැලුවා නොබැලුවා කෙසේ වෙතත් මුනුබුරු මිනිබිරියන්ගේ බරත් අම්මාගේ උරේ එල්ලා වීම කෙතරම් ඛේදවාචකයක්ද?
___________________

//පෑළ ආකහේ පඬු ඇඳලා මන්ද
මූණ සේම නුඹ වරුවක් ඉකි බින්ද
හීත දුරුත්තෙත් උණු කඳුලැලි මන්ද
පේන දුරක නිවනක් තාමත් නැද්ද//

නමුත් දරුවන්ගේ සතුට වෙනුවෙන් මුනුබුරු මිනිබිරියන්ගේ අත්තම්මා නොව සැබෑ අම්මා වන ඇයගේ වරුවක් ලෝකෙට හොරා ඉකිබිඳ පෑල දොහේ පඬු පැහැ ආකාසේ මෙන් සෝකෙන් බර වත දකින්නේ කවුරුන්ද? කවදාද? පිම්මේ දුවන රේස් එකේදි ඇගේ තෙහෙට්ටුව ශෝකය ගැන කනගාටුවෙන්න කාලයක් කොයින්ද?

මහාපොළොව සේ සියලු දේ උහුලන ඇයට නිවනක් පේන දුරක නැත.
___________________________

//පැදුරු ආණ යටලීයේ ඔරවාන
මකුළු දැල් රටා උහුලයි කරබාන
වියපු පන් රටා පරණයි නුඹ සේම
වාටි ලිහීලා දිවියට නොදැනීම//

ශිෂ්‍යත්ව පන්ති, අපොස සාපෙළ - උසස්පෙළ පන්ති, කැම්පස් - ටෙක්නිකල් කොලේජ් මේ සියල්ල ඇය අපි වෙනුවෙන් එදා ගෙත්තම් කල පැදුරු රටා සේය. පඩිපෙළේ එකින් එක නැගගොස් ලබාගත් දැනුම සහ සහතික කේවල් කොට දරුවෝ ඉහල රැකියාවලය.

බසයෙන් බසයට මාරුවෙවී ආරක්ෂාවට අතින් අල්ලාගෙන පන්තියක් පන්තියක් ගානේ ඈ රැගෙන ගිය මතකය අතීතයට එක්වූ මතකයක් පමණක්මය. ඒවා පැදුරු ආනක එල්ලී ඇති වාටි ලිහී ගිය රටා දැමූ පැදුරු මෙනි. ඒ මතකයන්ට තවමත් වටිනාකමක් ඇතිදැයි සොයා බලන්න වත් ඉසුඹුවක් නැත.
______________________________

මාස ගණනකට කලින් ඇසගැටුණු කිවියර නයනසේන වන්නිනායක විසින් රචිත මේ කවියේ පහළින් මෙය ගීතයක් ලෙස ශාස්ත්‍රපති ලක්මිණී උඩවත්තයන් ගේ ගායනයෙන් ලඟදීම එළිදක්වන බව දන්වා තිබුණා.

දන්වා තිබූ ලෙසින්ම ශාස්ත්‍රපති ලක්මිණී උඩවත්ත ගේ ළයාන්විත කටහඬින් ගායනා කරන ගීතයේ යූ ටියුබ් වීඩියෝව ඇයගේ මුහුණුපොතේ බෙදාගෙන තිබුණායින් අසන්න ලැබුණා.

කිවියර නයනසේන වන්නිනායක විසින් රචනාකොට, විශාරද දර්ශන වික්‍රමතුංග විසින් සංගීතවත් කොට සඳරු ගමගේ ගේ නාද ශික්ෂණය සමඟින් ශාස්ත්‍රපති ලක්මිණි උඩවත්ත විසින් ගයන ඒ කෙතරම් ගැයුවත් ගයා නිමකළ නොහැකි ගීතය - "මේ අපේ අම්මාය" ගීතය අසන්න ඔබ සියලු දෙනාට මා අරාධනා කරන්නේ කඳුළු පිසින්න ලේන්සුවක්ද රැගෙන එන්නයි සිහි කැඳවමින්.

Sunday, August 14, 2016

සතුට මිසක දුක මොකටද ??


මේඛලා ගමගේ ගේ අහන් ඉන්න අහගෙන ඉන්න ගීතයේ "සතුට මිසක දුක මොකටද" කොටස හැමදාම මගේ හිත කොහේදෝ ලෝකෙක අතරමං කරනවා කියා මට සිතේ.

දෑසින් ලෝකය දකින්නට වරම් නොලද ඇය "සතුට මිසක දුක මොකටද" කියා අසන වාරයක් වාරයක් පසා මගේ හිත මගෙන් පිලිතුරක් නැති ප්‍රශ්නයක් අසයි.

කිසියම්ම වූ ශාරීරික අඩුපාඩුවක් සමඟ ලෝකයට පා තැබූ අය සියල්ලෝමත් ඒ අඩුපාඩු අමතක කොට ජීවිතයේ ගෙවෙන හැම මොහොතක්ම සතුටින් ගතකරන්න උත්සාහ කරද්දී . . . කිසිම අඩුපාඩුවක් නොමැතිව ලෝකයට බිහිවූ බොහොමයක් දෙනා නැති ප්‍රශ්න සාදාගෙන ජීවිතයෙන් සතුට බැහැර කරන්න උත්සාහ කරන්නේ ඇයි.

කිසිම වූ අඩුපාඩුවක් නැති අපි බොහෝ දෙනෙක් බොහෝ විට අඩුපාඩුවක් නැති කම ගැන වද වෙනවාද? සමහරවිට අවධානය, ආදරය හෝ අනුකම්පාවක් නැතුව ස්වාධීනව ජීවත්වීම අපහසුයි කියා සිතනවා වත්ද?

ලෝ වැඩ සඟරාවේ "පන නම් තණ අග පිණි බිඳු වැන්නේ" කියා සටහන්ව ඇත. ඒ බැව් අප බොහෝ දෙනෙක් දන්නා නමුදු එවැනි යමක් කෙදිනක වත් අසා නැත්තවුන් සේ ජීවත් වීමට අප උත්සාහ කරන්නෙමු.

අපි සෑහෙන දෙනෙක් කිසිවෙකුගෙන් නොයැපී ස්වාධීනව උපයාගෙන ජීවත් වුවත් අප අපට සරි ලෙස නොව අනෙක් උන් අපි මෙසේ ජීවත්විය යුතුයැයි බලාපොරොත්තුවේ යැයි අපි සිතා සිටින ලෙසකට ජීවත්වන්න කැමැත්තෝ වෙමු.

අපේ සතුට උන් වෙනුවෙන් අනිවාරතේ පුදකර සතුටු වෙන්න ලැබෙන අවස්ථා මඟහරිමින් ජීවත් වෙන්නෝ වෙමු. අසතුටෙන් ජීවත්වෙන්න කරුනු එකතු කරමින් සිටින්නෝ වෙමු.

බොහෝවිට සැබෑව නම් අනුන්ගේ දේවල් සෙවීම තමන්ගේ ජීවිතයේ එකම කාරිය කරගත් අල්පයක් හැරුනු කොට බහුතරයකට අනුන්ගේ දේවල් සොයමින් ඉන්න කාලයක් හෝ උවමනාවක් නැති බව අපිම අමතක කරදැමීමයි

අනුන්ගේ දෙවල් සොයන අනුන්ගේ හරි හෝ වැරදි දේට සිනාවෙන කට කැඩුනු කතා යැයි අප සිතන දේවල් කියන අය අනුන්ට නොරිදවීමේ අදහසකින් එසේ කරනවා විය නොහැකිද.

තමන්ගේ හෝ අනුන්ගේ සිනාවෙන්න ඕන දෙයකට සිනාවීමෙන් කතා කීමෙන් ඔවුන් තනිවමත් අන් අය සමඟත් ලබන්නේ සතුටක් වෙන්න බැරිද?

එසේ නම් අන් අයට සතුටක් ලබා දීම වෙනුවෙන් ඉඳහිටක හෝ තමන් කාරනාවක් වීම මහා භයානක පාපයක්ද?

උදාහරණයක් සිතුවොත් අපි සමහරු භාවිතා කරන මූනුපොතේ අපි ගිය ගමනක පින්තූරයක්, මුන ගැහුනු හිතවතෙක් සමඟ ගත් සෙල්ෆියක් පලකරන්න කලින් හිතන්නේ "දකින මිනිස්සු හිතයිද දන්නේ හැම මගුලම ෆේස් බුක් එකේ දාන පිස්සෙක් කියලා - ඔන්නොහේ ඕන්නෑ" කියායි.

එසේ නොසිතා "මගේ මූනු පොත මම කැමති දේ මම දානවා. බලන්න අකමැති අය ඉඳී නම් අන්ෆ්‍රෙන්ඩ් කරයිනේහ්" කියා සිතා තමන්ට කැමති (තමන්ට සිතෙන අයුරින් සමාජයට හෝ ලෝකයට හානියක් නැති ) දේවල් පලකරන්නෝ ඒ පලකල දේවල් වසරක් පාසා යලි යලිත් දකිද්දී ලබන සතුට එසේ නොකරන අය කෙසේ දැනගන්නද?

අනුන්ගෙන් ණයට ඉල්ලාගෙන හදිසියේ ගෙන ආවක් නොව දුක් කම්කටොලු බාදක පවා මැදින් පරිස්සමින් ගෙනයන ජීවිතයේ ඒකායන ප්‍රාර්ථනය සතුට පමනයි කියා සිතන්නෝ මෙතරම් විරල ඇයි!

ඇත්තෙන්ම සතුට මිසක දුක මොකටද කියා අපි අපෙන්ම අසා සතුට මිසක වෙන කිසිදෙයක අගයක් නැතෙයි සිතා අපි අපිට ඕන විදිහට ජීවත්වෙන්න පටන් ගන්නේ කවදාද . . ???

Pc From : www.pexels.com

Tuesday, August 9, 2016

ඇසට - ඇසක් . . . දතට - දතක් . . !


වෙලාවකට අපරාදෙත් වගේ

මයිල් කෙලින්වෙන ත්‍රාසජනක කොමෙන්ට් 

ඇඟකිලි පොලා යන වාග් ජවනිකා

මගහැරෙනවා නේද හිතුවාම

අත්හැරීම හුරුවෙලාද

මෛත්‍රී කරන්න පුරුදු වෙලාද

මොකද්දෝ මගුලකට

ඉස්සර වගේ 

ඇසට - ඇසක්, දතට - දතක් 

න්‍යායෙන් ඇරගන්න නොගිහින්

අනේ ඉතින් අපිට පාන්ද කියා

දැක්කා නොදැක්කා වගේ ඉන්න ඇහැක් වීම

වෙලාවකට අපරාදෙත් වගේ

ඒත් මේ සතුට සැනසුම

දාහෙන් සම්පතයි ඊට වඩා හා නැද්ද ?

Thursday, July 14, 2016

සඳුදා උදේ !


අඩේ අද සඳුදා, 6.50හේ බස් එකේ එයා ගියාද දන්නෙත් නෑ, අපරාදේ තව ටිකක් කලින් එන්න තිබ්බා, ප්‍රදීප්ගේ බොක්කු කට නිසා ඔෆිස් එකේ මීටින් දවස සඳුදට මම කලින් යනව කියලා එයත් දන්නවනේ. ඒ නිසා එයත් හැම සඳුදම 6.50හේ යන්න එන නිසා මම බස් එක ඇතුලේ කියලා හිතලා එයා ඒකට නැග්ගද දන්නේ නෑ

“ඕයි මෝල් . . බස් එකට නගින්නේ නැතුව මනෝ ගහ ගහ ඉන්නැතුව එල්ලියන් ෆුට් බෝඩ් එකේ. උඹේ සීන කුමාරි හන්දියේ බලන් ඇති උඹ මේ බස් එකේ එනකම්”

“නෑ බන් එයා 6.50හේ යන්න ඇති”

“මං හිතන්නේ නෑ එයා උඹව නොදැක්කොත් බස් එකට නගින්නෙ නෑනේ”

“අන්දිය බයින අය ඉෂ්ෂරාට එන්ඩෝ . . .”

“මෙහ් උඹයි මායි උඩට යමන්, බන්ඩට ෆුට් බෝඩ් එකේ ඉන්න කියමු. එයා 6.50 නොගිහින් උඹම එනකම් ඉන්නවද කියලා පොඩ්ඩක් ඇතුලට වෙලා බලන් ඉමු.”

“කෂ්ටිය ඉක්මනට බයින්ඩ බයින්ඩ . . .”

“අඩෝ අර ඉන්නේ - 6.50හේ ගිහින් නෑ, පව් ඕයි 7.10හේ ගිහින් ඉස්කෝලේ යන්නත් පරක්කු වෙනවා ඇති.”

“ඒක තමයි බන් හෙට ඉඳන් 6.50හේ එන්න ඕන . . උඹලා දෙන්නත් 6.50ටම සෙට් වෙයන් හරී.”

“අන්න බලහන් අන්න බලහන් එයා බස් එකේ නගින්නේ නැතුව ඉස්සරහ ඉඳන් පිටිපස්සටම ස්කෑන් කරනවා. මළ පෙරේතයා තෝව හොයන්න. තව පොඩ්ඩක් මට කවර් වෙයන්”

“ඕයි බූරුවෝ බස් එක අද්දන්න කලින් ඔය ජනේලෙකින් තොගේ හොම්බ දාපිය එලිය, නැතිනම් කෙල්ලට ඉකෝලේ යන්න වෙන්නේ නෑ අද . . ”

“ඒයි බන්ඩා ෆුට් බෝඩ් එකේ ඉන්නෙ නැතුව උඩට නැගලා අපි ඉන්න තැනට වරෙන්.”

“අනේ බන් බොරුවට බන්ඩාට කතා කරන්න වගේ තොගේ හොම්බ එලියට දැම්මයින් කෙල්ල නැග්ගා බස් එකට - ඔන්න එනවා ඔන්න එනවා ”

“ආව් ආව් පැනි හිනා දෙන්නගේ . . . ”

“ඕයි ප්‍රදීප් උඹේ ඔය බෝක්කුව වහගන්නවකෝ බස් එකේ මිනිස්සුත් හිනාවෙනවා . .”

“හරි හරි මම කට වහගන්නම් ඔච්චර හිනා වෙන එකේ ලව් බැලුම් දාන එකේ අදවත් කතා කරහන් බූරුවෝ ”

“කොහේ කතා කරන්නද ඕයි - ඇහෙන්නේ නැද්ද ඩහ් ඩහ් ගාන සද්දේ . . .. ”

“බන්ඩයි මායි නම් ඉස්කෝලේ යන උන් කිව්වෑකි තෝ මේ රස්සාවක් කරන එකා වෙලත්.. ”

“අනික ඒ ලමයා ස්කූල් යුනිෆෝම් එකෙන්නේ බන් . . හරි නෑනේ බන්”

“අනේ පොල් බූරුවා, මීහරකා, ගොන්වස්සා .. අනිත් උන්ගේ ලව් වලට චන්ඩියා වගේ කතා කරන  එකාට මේ තරම්ම ඕකේ එක දෙන කෙල්ලට කතා කරන්න ගට්ස් නෑනේ .. ලැජ්ජයි ඕයි . . ”

“අනුන්ගේ ඒවට කතා කලාට අපි තමා කිරිකෝඩු පොරවල් බන් . . හෙටම කතා කරනවා . .”

“අනේ උඹේ හෙට . .”
________________________________ 

සඳුදා උදේ දුර එද්දී මා - වැට ගාව ඔබ ඉන්නවා
රහසින් බලා නොකියා කියූ - ඔය රහස මම දන්නවා
සඳුදා ඉඳන් හැමදා උදේ මග මම් බලා  ඉන්නවා
සුරතල් මුවේ හිරිමල් හිනා දෙනදාක පිලිගන්නවා.

පාසල් වියේ පුංචි අපි නම් අනේ
අඳුන්නන්නේ නෑ ආදරේ
ඔබමයි හිතින්  ඉඟි පා නෙතින්
පවසන්නේ ප්‍රේමාදරේ

මේ ගේ ලඟින් යද්දී පැටලෙයි දෙපා
නුහුරුයිනේ මට ආදරේ 
කිරිකෝඩු මං මේ පෙම් රටේ
අපි තාම පොඩි උන් වගේ . .

සඳුදා උදේ දුර එද්දී මා . .

ගායනය - නිරන්ජලා සරෝජනී සමඟ ජාලිය රණතුංග



Pic From : colorful.bigbangfish.com

Thursday, June 2, 2016

දිවි බරට උරදී - ඔබ උහුලනා දුක් රළ රැලී . . !


මීට අවුරුදු 3කට කලින් - 2013 දී අද වගේ දවසක, නදීෂාගේ උපන්දිනේ වෙනුවෙන් සින්දුවක් ලිව්වා.

ඒ විස්තරේ මගේ බ්ලොග් එකේ තියෙනවා “හැපි බර්ත්ඩේ ඩාලින්” කියලා පෝස්ට් එකක.

පෝස්ට් එක නොබලා විස්තරේ කියනවා නම් . .

ඒ ලියපු සින්දුව අබුඩාබි ඉන්න දක්ෂ සංගීතඥයක් වන හර්ෂන කුමර බලපිටිය මල්ලිට දුන්නාම එයා ඒකට ලස්සන තනුවක් දැම්මා.

හර්ෂණගේ සංගීත කන්ඩායමේ වාදනයත් සමඟින් හර්ෂණම ගායනා කරමින් මූලික රෙකෝඩින් එකක් අපි කලා.

ඒ රෙකෝඩින් එක එකතු කරලා තමා බ්ලොග් පෝස්ට් එක ලිව්වේ.

අද ජූනි දෙවෙනිදා උපන්දිනේට කීප දවසකට කලින් මතක් උනේ එදා හර්ෂණ මල්ලියි මායි එයාගේ සංගීත කන්ඩායමේ මල්ලිලායි කතා වුනු දේ . .

“අපි මේ සින්දුව මීට වඩා හොඳ රෙකෝඩින් එකක් කරමු”

එහෙම කිව්වට කරන්න කාල වෙලාව හොයා ගන්න නම් බැරි උනා.

පහුගිය ටිකේ අපි කස්ටිය අබුඩාබි වෙසක් මංගල්ලේ භක්ති ගී කියන්න සෙට් උනායින් තියාෂා නංගිව එයාගේ මහත්තයා මොහාන් දිලීප් මල්ලිව අන්ඳුන ගන්න ලැබුනා.

මොහාන් මල්ල්ලිගේ ෆේස්බුක් එකේ දැක්කා එයා සින්දුවකට කරපු ලස්සන විෂුවල් එකක්. මට එකසැරේ මතක් උනේ අර අවුරුදු 3කට කලින් කම්ප්ලීට් කර ගන්න බැරි උනු සින්දුව !

මොහාන් මල්ලිගෙන් විස්තර අහද්දී “MP3 එක දෙනවනම් මේ වගේ එකක් කරන්න පුලුවන් අයියා” කිව්වට පස්සේ කතා කලේ හර්ෂණ මල්ලිට.

 “මල්ලී මේ සැරේ අක්කගේ උපන්දිනේට අර සින්දුවේ රෙකෝඩින් එකක් කරල දෙන්න බැරිද?” අහපු ගමන් සුපුරුදු පරිදි හර්ෂණ කිව්වේ “ ඕකේ අයියා අපි කරමු” කියලා.

මේ තියෙන්නේ ඒ දවස් කීපයක් ඇතුලත දඩිබිඩියේ හර්ෂණ, ජීවන්, මහේෂ් ඇතුලු සෙට් එක රෙකෝර්ඩ් කරලා තියාෂාගෙත් උදව්වෙන් මොහාන් දවසකින් විෂුවල් එක හදපු  - දුකා, දුකාගේ ගෙදර උන්දෑගේ උපන්දිනේට ලියපු සින්දුව . . !



ආයේ අහලා බලලා කියන්නකෝ දැන් කෝමද කියලා .. !

https://youtu.be/nE-WlVHYGoU

මගේ ආදරණීය ගෙදර උන්දෑ නදීෂාට සුභ උපන්දිනයක් වේවා එහෙනම් ඈ . . !
අහ් මේ තියෙන්නේ සින්දුවේ වචන:


දිවි බරට උරදී - ඔබ උහුලනා දුක් රළ රැලී

දිවි බරට උරදී
ඔබ උහුලනා දුක් රළ රැලී
සිහිව සිත සසැලී
හද දුක් සුසුම් රැල් සැලි සැලී . . //
ගැහැනු සතරක්
එකම සිරුරක
සැඟව ඇත සිරවී . . //
යෙහෙළියක ලෙස
සොයුරියක ලෙස
පතිනියක ලෙස
මවක් ලෙස ඔබ
උහුලනා දුක් රළ රැලී . .
සිහිව හිත සසැලේ . .
හද දුක් සුසුම් රැල් සැලි සැලී . .
දුරු රටක හිඳ
කාසි එව්වට
උනුහුමද නොලැබී . .. //
රළු රළ මතින් සැඩ
සුළං මැඩගෙන
නැවක් පදවන
නියමුවෙකු ලෙස ඔබ
සියළු දුක් ගිනි විඳිමිනී
සිහිව හිත සසැලේ . .
හද දුක් සුසුම් රැල් සැලි සැලී
සිහිව හිත සසැලේ . .
හද දුක් සුසුම් රැල් සැලි සැලී . . . !
ගායනය : හර්ෂණ කුමර බලපිටිය
තනු නිර්මාණය: හර්ෂණ කුමර බලපිටිය
පද රචනය: සුභාෂ් ගුණවර්ධන
සංගීතය සහ වාදනය: හර්ෂණ කුමර බලපිටිය, ජීවන් විජේමුනි සහ කන්ඩායම
රූප රචනය: මොහාන් දිලීප්


මේ වයලීන් එක අතේ තියාගෙන ඉන්නේ හර්ෂණ කුමර බලපිටිය


මේ ඉන්නේ මොහාන් දිලීප් සහ ඔහුගේ බිරිඳ තියාෂා


මේ ලිපිත් කියවල බලන්න

Related Posts with Thumbnails