ඇට මිදුළු වලට පවා දැනෙන දාරක ප්‍රේමය . .. !

දාරක ප්‍රේමය ඇට මිදුළු වලට පවා දැනෙන හැඟීමකැයි කීවේ මහචාර්‍ය එදිරිවීර සරච්චන්ද්‍ර මහතායි. 

එසේ කීවේ වනයේ හැරදමා බිරිඳ සුප්පා දේවියත් පුතු සිංහබාහුත් දෝනි සිංහසීවලීත් ගල් ලෙන බිඳ පලා ගිය සොවින් වැලපෙන සිංහයාගේ දරුපෙම විදහා දැක්වීමටයි.

පහල කොමෙන්ටුවක අයිලාෂ් සඳහන් කල පසුයි මතක් උනේ. සරච්චද්‍ර මහතා ඒ අදහස පැරණි බෞද්ධ සාහිත්‍ය පතපොතින් උපුටා ගත්තා විය හැකියි. සීයා වූ සුදොවුන් රජුගේත් මෑණියන් වූ යසෝදරා දේවීන්ගෙත් අවසරයකින් තොරව රාහුල කුමරුන් මහන කරවා ගත් බුදුන්වහන්සේට සුද්ධෝදන රජතුමා "දාරක ප්‍රේමය ඇට මිදුළු වලට පවා දැනෙන" හැඟීමකැයි පැවසූ බව බෞද්ධ සාහිත්‍ය කතා වල සඳහන් වෙනවා.

එසේ ඇටමිදුළු වලටත් දැනෙන ඒ දරුපෙම නොදැනුනේ මන්දැයි මගේ තාත්තා සමඟ මම ක්‍රෝධයෙන් සිටියෙමි බොහෝ කාලයක්. 

සමහර විට ඔහු දරුපෙම හදෙහි සඟවාගෙන සිටියා විය හැකියි. 

හදවතේ මහා ලොකු ක්‍රෝධයක්ද ඒ හා සමාන ආදරයක්ද දරාගෙන ක්‍රෝධයට නැගී සිට විට ඔහුට රිදවන්ටත් ආදරයට නැගී සිටින විට ඔහුට ආදරය කරන්නත් මම කැමැත්තෙන් හෝ අකමැත්තෙන් බොහෝ වසර ගානක් මගේ හදවතට ඉඩ දුන්නෙමි.

වාසනාවකට සුනේත්‍රා රාජකරුණානායක මහත්මියගේ "පූර්ව ජන්ම අපූර්වය" පොත කියවන්න ලැබුනායින් එතෙක් කලක් හදවතේ ලැගුම්ගෙන සිටි ක්‍රෝධයට මගෙන් ඉවත්ව යන්න අවසර දුන්නෙමි.

අහා . .. හදවතට දැනෙන සනීපය . . !

අතීතයට ගොස් එහි සියළු වැරදි යලි පිලිසකර කරන්න බැරි බව දන්නා නිසා අතීතයේ ඒ අඳුරු ගුලිය දිහා නොබලන්න ප්‍රවේසම් වෙමි.

දැන හෝ නොදැන මගේ පියාගෙන් මට වුනු අඩුපාඩුව . . එනම් මහාමෙරක් තරම් මා බලාපොත්තු වූ ආදරය නොලැබී යාම නම් වූ සිදුවීම මගේ දරුවෙකුට නම් කවදාවත් සිද්ද වෙන්න ඉඩ නොතබමියි සඵත වුනෙමි.

සිදුවීම් සිදුවෙන්නේ අපිට අවැසි ආකාරය නොවේ.

ජීවන ගමනේ බර කරගසාගෙන යනු වස් ව්‍යාපාරික කටයුතු වලට මාස ගනන් දුර බැහැර ගොස් අපෙන් ඔහු දුරස්ව සිටියාක් මෙන් මට ද බිරිඳ දරුවන් හැරදමා ජීවන ගමනේ බර කරගසගසනු සඳහා ඔවුන් තනිකොට මාස ගනන් ඔවුන්ගේන් දුරස්ව ඉන්න සිදුවුනි. 

එය දෛවයේ සරදමක්ද? 

"උඹේ තාත්තට ත් උනේ මේ දේමයි ඒ නිසා ඔහුට සමාව දීපන්" යන පාඩම දෛවය මට උගන්වන්න සිතුවාද?

මාස ගානකට පසු ගෙදර එන තාත්තාගේ සරමේ ඔන්චිල්ලා පදින්න, ඔහුගේ ඇඟ උඩ පිනුම් ගහන්න,  කරේ නැගලා පේර ගහේ උඩ අතුවල ගෙඩි කඩන්න, වාසනාව නැති උනේ අපිට පමනක්ද?

අපිට ඒ හුරතල් විඳින්න තිබූ කාලය සොරා ගත්තේ කවුරුන්ද?

ඒ කැත, ජරා දේසපාලනයයි. පක්ෂ දේශපාලනයයි.

සාක්ශරතාවය සීයට අනූ ගනන් ඉහල ගියාට ඊට සමානව තාර්කිත බුද්ධි මට්ටම ඉහල නොගිය එකල සිටි (අවාසනාවට මෙකලත් එසේමයි) චන්ද දායකයන් එක්කෝටි අසූ ලක්ෂයෙන් එකෙක් වූ අපේ තාත්තගේ උනුහුම අපිට විඳින්න  තිබූ කාලය සොරා ගත්තේ ජරා දේසපාලනයයි.

මහ එවුන් පාර්ලිමේන්තුවෙදී ස්ටේජ්වලදී ටී වී වලට පේන්න පත්තර වලට ඇහෙන්න මරාගෙන, හෝටල් වලදී මුනගැසී කරේ අතදාගෙන විස්කි බිබී ජොලි කරන පක්ෂ දේසපානය නිසා මාස ගානකට පසු ගෙදර එන තාත්තාට අපිත් සමඟ ඉන්න වෙලාව නැති කරගත් බව දුටු මම මට මාස ගානකට පසු පවුලේ උනුහුමේ දැවටෙන්න ලැබුනු නිවාඩු වෙලාවේ ඔවුන් හැර දමා කොහේවත් නොයන්න වග බලා ගත්තෙමි. යන තැනක අපි හැමෝම ගියා පමනයි.

තාත්තාගෙන් මට උනු අඩුපාඩුව මගෙන් මගෙ පුතාට සිදුනොවෙන්න වග බලා ගන්න මහන්සි උනෙමි.

වරක් රැකියාව අහිමි උනු වෙලාවේ පුතාත් අරන් ගම රට ගිය බිරිඳ දිවි බරට උර දෙන්න ව්‍යාපාරයක් පටන් ගත්තේ අනාගතයේදී දරුවාට හරි ඉන් ප්‍රයෝජනයක් ලැබෙයි යන විස්වාසයෙන්.

අනාගතය වෙනුවෙන් වර්ථමානය කැප කරන එක කොයි තරම් පිස්සු වැඩක්දැයි වෙලාවකට සිතේ.

දරුවෙක් අනාගතයේ දී වටිනා දේවල් ලෙස සලකන්නේ  දෙමාපියන්ගේ කැපකිරීම් තුලින් ලැබූ භෞතික වටිනාකම්ද . . ඔවුන්ගේ ආදරය රැකවරණය මත ලැබූ අධ්‍යාත්මික සන්තෘෂ්ටියද යන දෙකෙන් කොයි එකද කෙසේ විසඳා ගන්නද?

මම මගෙන් ඒ ප්‍රශ්නය ඇසුවොත් පිලිතුර කුමක් වේදැයි නිතර අසමි.

ඇත්ත තාත්තා බිස්නස් කරලා හම්බකලා උනත් දේසපාලනේට නාස්ති කලායින් ගෙයක් දොරක් වත් හැදුවේ නෑ.

ඒත් අපිව බඩගින්නේ නොතියා හැදුවා වැඩුවා නේ ..

තාත්තට බැරි උනු නිසා මට පිට රට ගිහින් එයාලටත් ඉන්න හිටින්න ගෙයක් දොරක් හදල දෙන්න උනා.

නංගිත් එයාලගේ සියළු දුකට සැපට පිහිට වෙනවා.

අක්කත් ඉඳලා හිටලා ගිහින් දුක සප හොයා බලනවා.

ඒත් අපිට මොනව දුන්න නොදුන්නත් තාත්තා අපි පුන්චි කාලේ උතුරන්න තරම් ආදරේ දුන්නා නම් අපිට තාත්ත ගැන තරහක් නොහිතා ඉන්න තිබ්බ නේද?

සරලව ම මගේ පිලිතුර භෞතික දේවල් අපිට කොහොම හරි ලබා ගන්න පුලුවන්. ඒත් අර නැතුවුනු අධා‍යාත්මික සුවය??

- - - - - -- - - - - --

අනිද්දට ස්කෝලේ නිවාඩු දෙන නිසා හෙට මගේ සොඳුරු ත්‍රස්තවාදියයි එයාගේ අම්මයි මෙහේ එනවා.

කොල්ලගේ අනාගතේ ත් වෙනුවෙන් කියලා පටන් ගත්තු අපේ බිස්නස් එක ටික කාලයක්ට නතර කරලා හරි අපි ආපහු එකට ඉමු කියන මගේ යෝජනාවට නදීෂගේ කැමැත්තක් පේන්න තියෙනවා.

ස්කෝල වලට කතා කලාම ගොඩක් ඒවායේ ළමයි අරගෙන ඉවරයි කියනවා . . ඒත් සමහර ඒවා කිව්වේ ළමයව එක්කගෙන එන්න . . ආවට පස්සේ කතා කරමු කියලා.

කොල්ලට මෙහේ හොඳ ස්කෝලයක් ලැබේවා. අපිට ආපහු සංතෝසෙන් එකට ඉන්න ලැබේවා කියන එකයි මගේ එකම ප්‍රාර්ථනය දැන් . . !

එහෙම උනොත් මාස දෙක තුනකට පස්සේ  නිවාඩු ගිහින් බිස්නස් ඒකත් දිගටම කරගෙන යන්න ක්‍රමයක් හොයා ගන්න ඕන.

කොයි දේ වෙන්නෙත් හොඳටයි . . . . !

පින්තූරය: විරුල්ගේ හතරවෙනි උපන්දිනය සැමරුවේ සාජා වල දුමීලගේ ගෙදර. මේ 2011-09-03 ගත්තු එකක්.