සුලැඟිල්ලට කිරි එරෙන මාමා . . !

ලේන් පැටියෙක් තරම් දා නුඹ
වඩා ගත් දා පෙමින් දෝතට
හදේ උතුරා ගැලූ සෙනෙහස
මෙතෙක් වේ යැයි කෙසේ කියමිද

ලොවේ ඉපදුනු සියලු දරුවන්
ගැන දයාවෙන් සිතනු හැකි මුත්
විශේෂිත වූ සෙනේ හැඟුමන්
කෙසේ ඉනුවා දැයි නොදන්නෙමි

කිරි සිනා පා කෝල හැඟුමින්
බදා ගන්නා විට ගෙලේ නුඹ
පියා නොවුනත් දරු සෙනේහෙට
සුලැඟිල්ල කිරි බර වුනේ

අම්මා අප්පා සෙනේ පෑමුත්
මයිලනූගේ සෙනේ මදිවෙද
කෙලි පැටික්කී සුරතලී නුඹ
මගෙම දෝනියි මට සිතේ

උරේ දා නුඹ නිදි කෙරූ මම
ජරා කැත කුණු අත ගගා
ලොකු වුනත් මගෙ කරේ තරමට
මගේ හුරතලි නුඹ සදා

වැඩී අද නුඹේ අත්පා කර දඬු
කුළගෙයක පිට වෙනු සිතා
මගේ සියුමැලි පුංචි දෝනී
කෙසේ ඉවසා ගමි මෙමා

දුවෙක් විණි නම් දීග දිය යුතු
ලොවේ සම්මතයැයි සිතා
මගේ කඳුලැලි උනන නෙත් මුල
නුඹට මල් සේ දෙමි මෙදා . . !

Pics taken from: http://connect.in.com/indian-bridal-makeup/images.html