තොටිලි වැටෙන් පනින පුතා ඒ වැටවල් බිඳිනු ඇතී . . . !

මගේ සොඳුරු ත්‍රස්තවාදියා වූ විරුල් ත් මමත් නිතර වාහන නො එන අපගේ නිවස ඉදිරිපස පාරේ බයිසිකල් පදිමින් සිටියෙමු.

කොළුවාත් හරි හරියට පැද්ද නමුත් ඔහුගේ වේගයෙන් ගිය විට මට ව්‍යායාමයක් නොලැබෙන බැවින් මා ඔහු ගැන තැකීමක් නොකොට වේගයෙන් එහා මෙහා ගියෙමි.

අපගේ පාරට හැරවූ වාහනයක් නෙත් මානයට හසුවූවා පමණි, මා වහා පුතා අසලට ගොස් සැබෑ සාම්ප්‍රධායික ආසියාතික පියෙකුගේ භූමිකාවට අවතීර්ණ වී ඔහු බයිසිකලය පාර මැදට දැමීමෙන් වැලකීමි.

වාහනය අප පසු කර ටික දුරක් යන තෙක් කොළුවා බයිසිකලය නතරකරගෙන සිටියේය.

පුතාව අණතුරක් විට හැකි සිදුවීමකින් වැලැක්වූ මා කෙතරම් ආදරබර පියාණන් කෙනෙක්දැයි සතුටක් මසිතේ උපන.

මා කෙතරම් ආදරබර පියාණන් කෙනෙක්දැයි වාහනයේ ගමන් ගත් අය සිතාවී යැයි සිතා සතුට දෙගුණ විය.

මොහොතකින් මට සිතුනේ මා කෙතරම් මෝඩයෙක්දැයි කියායි.

. . . . . .. .

පුංචි එකාට මා ලබාදුන් දුන් ආදර්ශය නැතහොත් ඔහුට ඒ සිදුවීමෙන් මා ඉගැන්වූ පාඩම නම් අභියෝග හමුවේ නොසැලී නොබියව එයට මුහුන දිය යුතුයි වෙනුවට අභියෝග දුටුවිට නතර වී බලා සිටින්න නැතහොත් අභියෝග වලින් පලා යන්න බව මට පසක් වන විට මා පමා වැඩිය.

කම් නැත හෙට දිනයේදී වාහනයක් එනවිට එයට ඉඩදී ඔහුත් ඔහුගේ ගමන යා යුතු බව කියා දීමට මා සිතා ගතිමි.

මගේ සිතේ ඔහු වෙනුවෙන් ඇති ආදරයේ නාමයෙන් ඔහුට, ඔහුගේ අනාගතයට අවැඩක් සිදුවන ලෙස හැසිරීමෙන් වලකින්නට මා ඉටා ගතිමි.

. . . . .. . .. . .. .

පෞරුෂ වර්ධනය ගැන මහා ඉහලින් කෑ කොස්සන් ගසන වැඩිහිටි අපි විසින්ම අනාගත පරපුරේ පෞරුෂ වර්ධනයට අකුල් හෙලන බව නොදකින්නෙමු. වැඩිහිටි බාල තරුණ මහලු කියා වෙනසක් නැත. අප සියලු දෙනා එකාවන්ව මේ වැරැද්ද යලි යලිත් කරමින් සිටින්නෙමු.

මොහොතක් තම ජීවිතය දෙස හැරී බලන්න. මේ පහත සඳහන් වැකි වලින් කීයක් අතීතයේදී ඔබ විසින් වෙනකෙනෙකු වෙත පවසා ඇත්දැයි කියා. වර්තමානයේ කී දෙනෙක් වෙනුවෙන් මෙවන් වැකියකින් දමා ගසා සමච්චල් කිරීමට පෙලඹීමට ඔබ දෙවරක් සිතයිද කියා . . .

"හා හා රෑට සිංදු කියන්න එපා නරි එනවා. "

"බලන්නකෝ මෙයා ඩාන්ස් කරන්නේ හරිය ට මඩ තලනවා වගේ නේ. "

"අපෝ උඹ සිංදු කියන කොට ගැරඬි කකුල් කඩාගෙන දුවන්නේ. "

"ඒයි මෙන්න මූට ඉංග්‍රීසි බඩ යනවා."

"ඔයා ලියන ඒවා හරියට සුජීව XXXX ලියන ඒවා වගේ හරිම බොලඳ කිසිම තේරුමක් නැති ඒවනේ. "

"මේ මොකද මේ සික්ස් එයිට් සිංදුවක් ඇහෙනකොට ම මූ දඟලන්නේ කරන්ට් එක වැදුනද. "

"ඔයා ලියන කවි, කවි කියලා ඔයාට ෂුවර්ද??"

"අපෝ ඔයාට ගස් නගින්න බෑ පැත්තකට වෙන මම කෙක්කෙන් කඩලා දෙන්නම්. "

"බයිසිකල් පදින්න ගිහින් තුවාල කරගෙන එනවා නෙමෙයි ගෙදර. "

"ඔයාව තනියෙම මාර්කට් යවන්න බෑ ඔයාට තේරෙන්නේ නෑ බඩු ගන්න. "

"මගුල් ගෙදර ගිහින් කතා පවත්වන්න කිව්වොත් බෑ කියන්න හොඳේ. ඔයාට පුලුවන්ද සභාවක් ඉස්සරහා කතා කරන්න. "

මේ මතකයට නැගෙන කීපයක් පමනයි. ඔබට මතකයට නැගෙනවානම් සටහන් තබන්න.

මේ වචන හරහා අපි උත්සාහ කලේ කෙනකුගේ පෞරුෂ වර්ධනයට උපකාරයක්ද . .??

මොහොතක් සිතන්න. මේ එක කුඩා වචනයකින් අප අනාගතයේ මහා යුග පුරුෂයෙක් විය හැකි කීදෙනෙකුගේ ගමන් මඟ ඇහුරුවාද කියා.

අනාගතයේ ලොව සුපතල නැට්ටුවෙක් විය හැකි අයෙක්, ගායකයෙක් විය හැකි අයෙක්, කවියෙක් විය හැකි අයෙක්, නවකතා කරුවෙක් විය හැකි අයෙක්, නොවේද ඔබ අකර්මණ්ය කලේ වචන මඟින්.

කොටින්ම තමා තුල තමා කෙරෙහි ස්වයංවිස්වාසයක් නැති පුද්ගලයෙක් බිහි කරන්න ඔබේ වචන හේතු විය හැකි යැයි ඔබට මොහොතකට වත් සිතෙන්නේ නැත්ද?

. . . .. . . .. .

මා කුඩා කල මගේ මව්පියන් විසින් පවුලේ එකම පිරිමි දරුවා වූ මා රැක බලා ගත්තේ ඉතා අත්තනෝමතික ලෙස.

ගේ ඉදිරිපස තිබූ අතුපතර විහිදී ගිය විශාල අරලිය ගසේ අඩි 15ක් 18ක් උසින් ඇති කරුවට නැගීමට නංගීට අවසර ඇතත් අඩි 7කට වඩා ඉහලින් ඇති අත්තකට යාම මට තහනම්.

පාසැල් විනෝද චාරිකා වලට සහභාගී වීමට අක්කාට නංගීට අවසර ඇතත් මට ඒවාට අවසර නැත.

"පුතාගේ ඔලුවේ සුලියයි පිටේ සුලියයි සුලි දෙකක් තියෙනවානේ ඒක නිසා මෙයාට වතුරෙන් අගුනයි. මම කොහේවත් යවන්නේ නෑ ගඟක මූදක නාන්න" කියා අම්මා ආඩම්බරයෙන් කියන කොට "වතුරෙන් අගුනයි නම් හදිසියකදී ජීවිතේ බේර ගන්න කියලා නම් පීනන්න උගන්වනවා මිසක් වතුරෙන් අයින් කරලා තිබ්බාම හරි යනවද" කියලා අහන්න හයියක් ලැබුනේ පීනන්න ඉගෙන ගන්න වැය කරන්න තරම් කාලයක් නැති කාලෙක බව මතක් වෙද්දී දෙමාපියන් ගැන ඇති වෙන්නේ සියුම් තරහක්.

උසස් පෙල කරන වයසේදී මට තනිවම බස් රියකින් යා හැක්කේ පිටකෝට්ටේ නිවසේ සිට උපකාරක පංති තිබූ නුගේගොඩ ටත් අම්මාගේ කාර්‍යාලය තිබූ බොරැල්ල ටත් පමනයි. එයත් පිටකෝට්ටේ සිට එක බස් එකෙන් යා හැකි නිසාවෙන්.

පසු කලෙක මා නිදහස සොයා ගත්තේ බලෙන්. නිවසින් පිටවීමේදී අම්මා සමඟ ඇතිවන දෙබස් බොහෝ විට පහත පරිදියි:
"කොහේද යන්නේ"
"එලියට"
"කීයටද එන්නේ"
"එන වෙලාවට"
"කාත් එකක්ද යන්නේ"
"මනුස්සයෝ එක්ක"

නිදහස නොදී බලෙන් හිරකර සිටි අවදියේ තිබූ තරහා පිට වූයේ එලෙසින්. වාසනාවට මා ඇසුරු කලවුන් අතර මත්ද්‍රව්‍ය භාවිතයට හුරුවූවන් කිසිවෙක් සිටියේ නෑ. සිටියානම් ඔවුන් ආරාධනා කලානම් දෙමාපියන් සමඟ තිබූ තරහාව පිට කර ගනීමේ මාර්ගයක් ලෙස මාත් ඔවුන්ගේ ගොඩට වැටෙන්න දෙපාරක් නොහිතන බව මට හොඳටම විස්වාසයි.

අපගේ ඥාතියෙක් ඔහුගේ පුතුන් තිදෙනාව හැදුවේ කිසිම පිටස්තර අයෙක් හා කිට්ටු ඇසුරක් තබා ගන්නට ඉඩ නොදෙමින්, තනිවම ඔවුන් ගෙයින් එලියට වත් නො යවමින් හා ඔවුන්ට කිසිම වැඩක් පලක් කරන්න ඉඩක් නොදී ඔහු විසින්ම සියලු දේ ඉටු කිරීමෙන්. ඔහුගේ බිරිඳ ටිකක් අන් අයට ඊර්ශ්‍යා කරන අන් අය සමඟ සුහදව දිවි ගෙවන්න නොදන්නා අයෙක්. ඈත් දරුවන්ට උගන්වන්න ඇත්තේ (අනුමානිකව ) තමන්ගේ පවුලේ අය හැර අන් අය ඔවුන්ට සතුරු ලෙස.

දක්ෂ දරුවන් වුවත් අද දවසේ ඔවුන් සාපේක්ෂව ඉදිරියට ගිය අය නොවේ. සාමාන්‍ය රැකියා කරගෙන කිසිවෙක් ඇසුරු නොකර ඉතා සාමාන්‍ය ලෙස දිවි ගෙවනවා. කලාතුරකින් මුනගැසෙන පවුලේ ලඟම නෑදෑයන් සමඟ පවා ඔවුන් වචන 10කට වැඩිය කතා නොකරන බව දනිමි. තිදෙනාම විවාහකයින්, දෙදෙනෙක් පියවරු. ඔවුන්ගේ පියා විශ්‍රාම ගියා වුවත් තාමත් දරුවන් වෙනුවෙන් අතිරේක රැකියා කරමින් මුදල් උපයනවා. මගේ හැඟීම නම් පියාගේත් මවගේත් ඉහවහාගිය මෝඩ ආදරය ඔවුන්ට සිදු කලේ අවැඩක් කියන එකයි.

"අපේ පුතාව අපි ගෙයින් එලියට යැව්වේ නෑ. පරිස්සමින් හැදුවේ. කාන්ඩෙට යැව්වේ නෑ, ගංගාවල් වල නාන්න යන්න දුන්නේ නෑ . . . හරිම ආදරෙන් හැදුවේ" කියා අම්මා ආඩම්බරයෙන් කිසිවෙකුට පවසන වෙලාවල් වල
"ඔව් ඔව් මම බලෙන් එලියට ගිහින් සමාජේ ආශ්‍රය නොකලානම්, මටත් මෙයාලට ගෙවල් දොරවල් හදලා දීලා ජීවත් වෙන්න මාසේ ගානේ සල්ලි එවන්න නෙමෙයි අර XXX ගේ (ඉහත සඳහන් කල ඥාතියාගේ නම ) පුතාල වගේ අම්මයි තාත්තයි මැරෙනකම් හම්බුකරලා මට ගෙනත් දෙනකම් ගෙදරට වෙලා බකංනිලාගෙන ඉන්න එකෙක් වෙන්න තමයි ඉඩ තිබුනේ" කියා කෑ ගසන්නේ ඉමහත් කේන්තියෙන් . . .

. . . . . .. . . .. . .

හිතන්න දරුවන්ගේ පෞරුෂ වර්ධයනට මුලින්ම වැටකඩොලු බඳින්නේ කිසිවෙක් නොවේ දෙමාපියන්. එය ඔවුන් (අප ) තදබල ආදරය ලෙස හඳුන්වන බවත් කීමට මා මොහොතක් වත් පැකිලෙන්නේ නෑ. අබේවර්ධන බාලසූරිය මහතාගේ "තොටිල්ලෙ ලී වැටෙන් එහා තව වැටවල් ගොඩක් ඇති . . තොටිලි වැටෙන් පනින පුතා ඒ වැටවල් බිඳිනු ඇතී" කියන ලෙස පුතාට තොටිලි වැටෙන් පනින්න ඉඩ දෙන්න . . . දුරින් සිට ඔහු දෙස බලා ඉන්න . . . ඔහු වැටෙන්න ගියොත් පමනක් උදව් දෙන්න . . . තොටිලි වැට පනින පුතා අනෙක් සියලුම වැටවල් බිඳ අභියෝග ජයගෙන ලෝකය ජයගෙන එන දවසට ඔහු හා එක් වී සිනා සෙන්න . ..

තොටිල්ලෙ ලී

තොටිල්ලෙ ලී වැටෙන් එහා
තව වැටවල් ගොඩක් ඇති . .
තොටිලි වැටෙන් පනින පුතා
ඒ වැටවල් බිඳිනු ඇතී
තොටිල්ලෙ ලී වැටෙන් එහා

බුදුන් දවස මර දූවරු
මපුතනුවන් මුණගැසෙතී
උන්ගේ සිව් සැට මායම්
මගේ පුතුට අරුම නැතී

තොටිල්ලෙ ලී

බිතු සිතුවම් රූ මෙන් සිටි
මිතුරෝ හෙට සතුරු වෙතී
උන් සදනා මළපුඬු වල
මගේ පුතා බැඬ්නු නැතී

තොටිල්ලෙ ලී