දොරක් වැසී . . දොරක් ඇරේ . . ජීවිතේ . . !!

ජොබ් එකට කෙල උනාම ඒකත් සතුටු වෙන්න පුලුවන් හේතුවක් කියලා හිතලා පාර්ටි දන්න පුලුවන් ජාතියේ උන් ඉන්න පුලුවන්ද??

ඔව් ඔව් මේ පහල පික් එකේ ඉන්නේ එහෙම එකෙක් . . . හෙ හෙ හේ . . .



ගොඩක් අය දන්නවා මම මාසයක් නිවාඩුව ගතකරලා ආපහු අබුඩාබි ආවේ මේ මාසේ 5 වෙනිදා කියලා.

6 වෙනිදාටත් මගේ නිවාඩුව තිබුනු නිසා ගෙදරට වෙලා හොඳට නිදාගෙන ඉඳලා 7 වෙනිදා තමයි නිවාඩුවෙන් පස්සේ වැඩට ගියේ ඕන්.

ගිය දවසෙම දවල් ලොක්කා ලොකු වැඩක් බාර දුන්නා වුනාට ඒක දවස් දෙකෙන් ඉවර කරන්න පුලුවන් වුනා.

අඟහරුවාදා අපේ ව්‍යාපෘතියක සේවය් කරන සහෝදරයෙක්ට අස්වීමේ ලිපිය දුන්නා කියලා ආරංචිවෙලා ජනකයි මමයි හොඳටම මළ පනලා හිටියා වැඩ කරන එවුන්ව එලෝලා දාලා බකං නිලාගෙන ඉන්න උන් එක්ක අනාගතයේදී කොහොම වැඩ කරන්නද මන්දා කියලා.

බදාදා දවසේ ම නිකම් වගේ තමයි හිටියේ . . .

බ්‍රහස්පතින්දා දවල් 2ට විතර ලොක්කා අපේ අංශයේ පිලිපීන ගෑනු ළමයෙක්ට ලොක්කගේ රූම් එකට එන්න කියලා ටික වෙලාවකින් ඒ කෙල්ල අතේ ලියුමක් අරන් එනව දැක්ක ගමන් අපි දැනගත්තා මේකිට බඩු ඒ කියන්නේ අපිටත් බඩු තමයි කියලා.

ඒත් වාසනාවට ලොක්කා අර කෙල්ල අතේ මට විතරක් එන්න කියලා තමයි පනිවිඩේ එවලා තිබුනේ.

ඉතිං ඔන්න මටත් බඩු බනිස් . . . ආයතනයේ අස්ථාවර භාවය සහ අයහපත් වාතාවරණය නිසාවෙන් අකමැත්තෙන් වුවත් සේවයෙන් ඉවත්කල බවට මාසෙක දැනුම් දීමක් . .

අනේ පව් උන්දෑ පුදුම දුකක් වින්දා ඒ තීරණේ ගන්න වුනු එක ගැන පැහැදිලි කරන්න .

නමුත් මම ම පැනලා කිව්වා "ඔව් ලොක්කා ආයතනයේ ව්‍යාපෘති ඔක්කෝම දින නියමයක් නැතුව කල් දාලා තියෙන වාතාවරණයක සේවකයෝ වැඩ නැතිව පඩි දීලා තියා ගන්න එක ආයතනයේ සියදිවි හානි කර ගැනීමක් කියලා මම දන්නවා . . ඒක නිසා මේ තීරණේ මම බොහෝම සතුටින් භාර ගන්නවා" කියල . . .

ජනක මල්ලී නම් මට ලොක්කගේ කාමරේට එන්න කිව්ව ගමන් නයා මැරුනු අහිකුංඨකයා වගේ එකපාරටම අස්පැට් ගියා.

හැබැයි ඉතිං අපේ ගෙදර උන්දෑත් දැන් මම වගේ ම හිතන නිසා කෝල් කරලා පනිවිඩේ දුන්නු ගමන් “ආ ඒකත් එහෙමද – කොයි දේ වෙන්නෙත් හොඳටයි අනේ . . අපි එන විදිහකට මූන දෙමු” කියලා බොහෝම ආදරයෙන් කිව්වා.

මට ඉතිං තවත් සතුටුයි . . . ඇයි කියලා අහන්නේ . . “ඕක තමයි මම නිතර කිව්වේ හදිස්සියකට වත් කීයක් හරි ඉතුරු කරමු” වගේ දේවල් කියයි කියලා බලාපොරොත්තුව කෝල් කලාම අර වගේ පිලිතුරක් ලබුනාම සතුටු නැද්ද හලෝ . . .

අපේ ගෙදර උන්දෑ එහෙම කියයි කියලා හිතුවාට මම ඉතිං නාස්ති කාරයෙක් නෙමෙයි හරිය.

පිට රට රැකියාව කරන්න ගත්තු දා ඉඳන් එක අවුරුද්දක් ඇර ඉතුරු කාලේ පුරාම බොහෝම කල්පනාකාරීව කළමනාකරණය කරලා තමයි මම විය පැහැදම් කරලා තියෙන්නේ. බොරු නෙමේ අනේ . . . මම ගැන දන්න අයගෙන් අහලා බලන්න බොරුද කියලා.

මේ රැකියා අහිමි වීමේ තත්වය ඇත්තෙන්ම දැනට අවුරුදු දෙකකට කලින් ඉඳන් මේ ආයතනයේ සේවය කල අපි සියලු දෙනාම බලාපොරොත්තුවෙන් හිටි දෙයක්. ආර්ථික අවපාතය නිසා ඩුබායි රාජ්‍ය වැටෙන්න පටන් අරන් සෑහෙන කාලයක් යන කම් අපේ ආයතනයට අල්ලන් ඉන්න පුලුවන් උනත් ඒක තව දුරටත් කරන්න බැරි අවස්තා කීපෙක ආයතනය අකමැත්තෙන් හෝ සේවක කප්පාදුවක් කරලා ආයතනය රැක ගැනීමේ ක්‍රියාව කරන්න සිදුවුනා.

ඒ මුල් අවස්ථා වලට ආයතනයේ ඉතුරු වුනු අපි මුහුන දුන්නේ බොහෝම වේදනාවෙන්. මේ පහල තියෙන්නේ ඒ වගේ වේදනා විඳි අවස්ථා දෙකකදී මගේ අතින් නිර්මාණය වුනු නිසඳැස් දෙකක් . . .

සමුගැනීමේ සාදය . . . . . . !

සමුගැන්මක් නොවූ කඳුලින් සමුදුන් තවත් සමුගැනීමක් !

. . . . . . . .. . . . .. .

හරි දැන් ඔන්න ලියුම ලැබුනාට පසු ව එන ජවනිකා . ..

මේ ගැන කෝල් කරලා කිව්ව ගමන් මගේ හිතවත්තු ඔක්කෝම බොහෝම කම්පා වුනා. දුමියා ඩර්යිව් කර කර ඉන්න වෙලාවක මම කෝල් කරලා අප්සැට් ගිය පාර තව පොඩ්ඩෙන් ජරමර ගොඩයි. ඒ අස්සේ ඌ කිව්වේ යකෝ තෝ වගේ ජොබ් එක නැති වෙලා ජොලියේ හිටපු උන් වෙන මම දැකලා තියෙන්නේ එකම එකයි . . අපේ දර්ෂනය තමයි ඒකා කියලා.

චමල්ට තව පොඩ්ඩෙන් හුස්ම හිරවෙනවා අහපු ගමන් (මල මගුලයි ), දමිත් නම් මම වගේම “ආ ඒකත් එහෙමද’ කියන බුවා නිසා ඌ නම් ශේප්. කොහොමින් හරි තව පොඩ්ඩෙන් වෙන්නේ ජොබ් එක කලවුනු එකා ජොලියේ ඉන්න කොට ඒක අහපු උගේ යාලුවෝ ප්‍රෙෂර් එහෙම වැඩි වෙලා මැරෙන ජාතියේ සීන් එකක් . . . හික් හික් හික්

හවසට පොඩ්ඩක් සැට් වෙන්න එන්නලා කියලා ලඟ පාත ම ඉන්න ජනකටයි මනෝජ්ටයි එන්න කිව්වාම නදීෂගේ මල්ලිත් සාජා ඉඳන් එනවා කිව්වා, එපා කිව්වට අහන්නේ නැතුව දැන් ඌම් අල් කුයින් වල ඉන්න රුවනුත් එන්නම් කිව්ව කිලෝ මීටර් 200කටත් එහා දුර ඉඳන්. ඒ ආපු වෙලාවේ ගත්තු පින්තූරයක් තමයි ඔය උඩින්ම දැම්මේ.

එදාම මූනු පොතේ, ගූගල් බස් එකේ එහෙම දාපු ස්ටේටස් එක (ජීවිතයේ එක් කවුළුවක් වැසෙන විට එය තවත් දොරක් විවර කර දෙනු ඇත . . . ජීවිතය නම් එයයි . . . !) දැකපු සමහර අය නම් සීන් එක අනුමාන කරලා තිබුනා කියලා කොමෙන්ට් වලින් එහෙම මට හිතුනා. චට් කරපු අය නම් ඔක්කෝටම නම් ඉතිං කිව්වා සීන් කෝන් එක.

යාලුවෝ හැමෝම වගේ කෝල් කලා, දුක බෙදා ගත්තා. CV එක එවපන් කිව්වා. යාලුවෝ එහෙම කිව්වහමයි මතක් වුනේ මම CV එක අවුරුදු ගානකින් අප්ඩේට් කරලා නෑ නේද බොලේ කියලා . . ආයතනයෙන් ජොබ් ප්‍රොපොසල් වලට දාන්න අප්ඩේට් කරපු CV එකක් ඉල්ලගෙන බැලුවා . . ම් ම් ම් ම් හු . .හිතට හරි නෑ වගේ. යාහු මේල් එක පීර පීර හෙව්වා හෙව්වා අම්මේ යාන්තම් 2005දි යවපු මේක් එකක තිබිලා එතනින් අරගෙන අප්ඩේට් කලා දවස් දෙකක් විතර තිස්සේ.

ඔය අතරේ ඔෆිස් එකේ වැඩ කීපෙකුත් කරන ගමන් CV එක අප්ඩේට් කරලා ජොබ්ස් වලට ඇප්ලයි කරන්න පටන් ගන්නකොට සතියකුත් ගෙවිලා ගිහින් . . .

සතියක් තිස්සේ තෝ මොකෝ කලේ යකෝ කියලා හැමෝගෙම ඇනුම් බැනුම් මැද යවන්න පටන් ගන්නත් කලින් චමල් කලින් වැඩ කරපු තැන ලොක්කා හෙවත් අපේ පරන ඉන්දියන් යාලුවාට කෝල් කරලා පනිවිඩේ දීලා. මනුස්සයා කියලා “ආ ඌට බය වෙන්න එපා කියපන්” කියලා. මනුස්සයා එදාම ආපහු ඉන්දියාවට ගිහින් ව්‍යාපෘතියක වැඩ වලට. මම පහුවදා ඉඳන් දෙතුන් පාරක් කෝල් කරලා මනුස්සයා ආන්සර් නොකරපු නිසා හිත හදා ගත්තා ඒක හරියන එකක් නෙමෙයි කියලා.

කලින් මම කටාර් ඉන්න කාලේ එහේ පටන් ගත් ශ්‍රී ලාංකික ප්‍රමාණ සමීක්ෂකයින්ගේ සංගමයේ කරක සභිකයෙක් සහ දීප්තිමත් සංවිදායකයෙක් වෙලා හිටපු කාලේ අඳුනාගත් කටාර්වල විශාල ආයතනයක ප්‍රමාණ සමීක්ෂක අංශයේ ඉහල තණතුරක් දරන මිත්‍රයෙක්ගේ ඊ ලිපිනයට සී වී එක යැව්වයින් එතුමා කෝල් කරලා කියනවා ‘මචන් මට උඹව මිස් කර ගන්න ඕන නෑ. මම ලොක්කටත් කිව්ව උඹව මට කොහොම හරි ගන්න ඕන කියලා. ඒත් අපේ ලොකු ව්‍යාපෘති දෙක තුනක්ම පටන් ගන්නේ ජුනි මාසේ. ඒක නිසා උඹට ඒ වෙනකම් ඉන්න පුලුවන් නම් මම උඹව ගන්නම් කියලා.

තව කටාර් ඉන්න කාලේ මට ඔවුන්ගේ පවුලේ සාමාජිකයෙක්ට වගේ සලකපු ඉන්දියානු (බෙන්ගාලි ) මිතුරෙක්ට කෝල් කරල සී වී එක යැව්වට පස්සේ එතුමා කියනවා “ඇයි යකෝ උඹ වෙන ආයතන වලට ට්‍රයි කරන්නේ . . උඹේ පරන කොම්පනිය උඹට යන්න දෙන්න බෑ බෑ කියලා අන්තිමට යන්න දුන්නේ උඹට එන්න ඕන කියලා හිතුනු ඕන වෙලාවක ඊමේල් එකක් එවලා පාස්පෝර්ට් කොපියක් එවපන් අපි උඹව ගන්නවා කියලා නේද . . එහෙව් එකේ ඇයි උඹ එතනට කතා නොකරන්නේ කියලා. එහෙම කියලා ලොක්කගේ දුරකතන අංකත් හොයලා දුන්න වුනත් එක පාරක් කෝල් කලාම පරන ලොක්කා ආන්සර් නොකරපු නිසා තාම එතනට සී වී එක වත් නොයවා කල්පනා කරමින් හිටියා දානවද නොදානවද කිය කිය.

පෙරේදා හවස අපි දෙන්නගේ දීර්ඝ සාකච්චාවෙන් අපි තීරණයකට එලඹුනා.

*විරුල්ව මෙහේ ඉස්කොලේ දාන්න කියලා මෙහේ ඉස්කෝලෙට මුල් කාර්තුව වෙනුවෙන් ගෙවපු ලංකාවේ මුදලින් ලක්ශ එකහමාරක් විතර වෙන මුදල ත් ආපහු ලබා දෙන්න කියලා ඉල්ලීමක් කරලා තියෙන එකේ මේ මාසේ අන්තිමට අපි මේ ආයතනයෙන් ලැබෙන සබ්බ සකලමනා මුදලත් අරගෙන ලංකාවට යමු.

*ගිහින් බාගෙට හදපු ගෙදර මනුස්සවාසයකට සෑහෙන තරම් කොරලා අරගෙන ගෙදර පදිංචි වෙමු.

*කොල්ලව එහේ මොන්ටිසෝරියකට දාමු.

*පටන් ගන්න ඕන කියලා හැමදාම හිත හිත ඉන්න අර බිස්නස් එකේ වැඩේ නංගිගෙනුයි, අභීතගෙනුත් උදව් අරගෙන පටන් ගමු.

*පස්සේ ඔය ටික සෙට්ල් වෙලා ඉවර වෙලා ආපහු මැදපෙරදිග රැකියාවක් ගැන හිතමු.

*එහෙම නැතත් ඔය ටික කරලා ඉවරවෙනකොට ජුනි වෙයි. එතකොට අර යාලුවගේ ආයතනයටම ජොයින් වෙන්න ඇහැක් වෙයි.

ඔන්න ඔය විදිහට තමයි තීරණය වුනේ. හිතට මාර කූල් . .. .

පැය භාගයක් යන්න ලබුනේ නෑ අර චමල් කතාකරපු අපේ ඉන්දියානු මිත්‍රයා කතාකරනවා.
“උඹ මොකෝ දැන් කරන්නේ’
“මම ආපහු යන්න කියලා”
“නෑ උඹ ආපහු යන්නේ නෑ. ඔතන නවත්වනදාට පහුවදා ඉඳන් උඹ මාත් එක්ක වැඩ” කියලා.
ඉතිං මොකෑ කරන්නේ. ජොබ් එකක් අතේ තියෙද්දී “විදුලිය එලිය දැක ගිනි හුල ලිපේ හෙලා” කියලා වගේ කොරන්න කියලද??

අපේ ආයතනයේම මම කලින් වැඩ කරපු ඩුබායි ශාඛාවේ ලොක්කා මේ දවස්වල කටාර් ඔෆිස් එකේත් ලොක්කා විදිහට උසස්වීමක් ලැබිලා දැන් ඉන්නේ කටාර්. එතුමාත් මට ඊ ලිපියක් එවලා අහනවා” උඹ කැම්තිද කටාර් එන්න” කියලා. මම ඉතිං “හා උඹ එන්න කියනවනම් එන්නම්” කියලා දන්නලා යැව්වා.

ඊයේ හවස යූ කේ ඉඳන් රෙක්‍රූටින් ආයතනයකින් කෝල් එකක් ආවා. මගේ ජීව දත්තේ දැක්කාම ඒක තියෙන එආවාට අනුව අබුදාබි වල ව්‍යාප්‍රහියකට සම්බන්ධකර ගන්න ඒ ටික ඇතිය කියලා හිතුනාය, උඹ කීයක් බලාපොරොත්තු වෙනවද කියලා එහෙම අහලා ආඵෞ කතා කරන්නම්ය කියලා තිබ්බා තිබ්බමයි තාම් නෑ.

ඕමාන් ඉන්න මිතුරෙක් එක්ක ඊයේ රෑ ෆේස්බුක් එකේ චැට් කරද්දී විස්තරේ කිව්වහම ජීව දත්තේ එවන්න කියලා අද උදේම මනුස්සයා එයාගේ ලොක්කත් එක්ක කතා කරලා මම එයාගේ ලොකු මහත්තයට කතාකලාම කියනවා ඕමාන් ව ආයතනයක ඇබෑර්තුවක් තියෙනවාය මගේ ජීව දත්තේ ඒ අයට දෙන්නම්ය කියලා.

ඕවා මේවා ඔක්කෝම නිසා තමයි එම ලඟදී දවසක් මූනු පොතේ ස්ටේටස් එකක් දැම්මේ කියලා.

ඔක්කෝමත් හරි මට වෙලා තියෙන නරකම සන්තෑසිය තමයි පරිස්සමට තිබ්බ දේ ඈලියාවට ගිහින් තියෙන එක. සහතික ඔක්කෝම වැඩි පරිස්සමට කියලා වෙනමම ෆයිල් එකක දාලා තිබා නෙවෑ. අනේ අපොයි අපරාදේ කියන්න බෑ ගෙවල් මාරු කරද්දිද කොහේද ඒ ඔරිමජිනල් සහතික ටික තිබ්බ ෆයිල් එකම නැතිබංගස්තාන වෙලා.

දැන් ඉතිං උදේ හවා අභීත මලයට කතා කොර කොර වද දෙනවා කොහොම හරි වැඩියෙන්ම වටින සහතිකේ කොපියක් අරන් දෙන්ට කියලා.

ආ තව දෙයක් මම මේ දැන් මෙලෝ රහක් නැති ඒවා ලිව්වට ඉස්සර ටිකක් හොඳ ලිපි එහෙම ලිව්වා. මේ ලිපියේ මාතෘකාව ට අදාලව කලින් ලිව්වා ලිපියක් ලූශන් බුලත්සිංහල මහතාගේ තාරාවෝ ඉගිලෙති නාට්‍යයේ ගීතයක් ගැන.

සුලගින් බිත්ති තැනූ සුවදින් පිරියම් වූ . . .

මාළිගයකි මගෙ හද දොරගුලු නැති . .

පිරී තිබේ . . . තදබද වී . . .

ආදරේ . . .

අහසකි මගෙ හිස සියොතුන් හැසිරෙන . .
සැමරුම් මේකුලු අතර නිරන්තර . . .
නිදහස ඇත කාටත් පිවිසෙන්නට . . .
ඉන්න එපා එලිපත්තේ . . .
ආදරේ . . .

මුවවිට තෙක් එය ඔබෙන් පිරී ඇත . .
එනමුදු හැම විට පුංචි ඉඩක් ඇත . .
තව එක් අයෙකුට පිවිසිය හැකි ලෙස . .
දොරක් වැසී දොරක් ඇරේ . .
ආදරේ . . .

මේ ලින්ක් එකෙන් ගිහින් සම්පූර්ණ ලිපියම කියවලා බලන්නකෝ . .

මේ හැමදේම සලකා බැලුවාම මට හිතෙන දේ තමයි රැකියාව නැතිවුනු එක මට සිදුවුනු ලොකුම හොඳක් කියන එක. අලසව ගලාගෙන යන ජීවිතේ ලොකු වෙනස් කමක් කර ගන්න උත්සාහ කරන . . .අතපසුවුනු වැරදීම් හදාගන්න උත්සාහ කරන කොටින්ම ජීවිතේ අලුතින්ම පටන් ගන්න උත්සාහ කරන සිදුවීමක් වෙලා මේ ජොබ් එක කෙලවීම කියන සිදුවීම.

ඉතිං මේ ඔක්කෝම වැල් වටාරම් වලින් මට කියන්න ඕන වුනේ පොසිටිව් තින්කින්ග් හෙවත් ධනාත්මකව නිතරම හිතන්න කියන එකයි.

මොකද ඇත්තටම ජීවිතයේ එක කවුලුවක් වැහෙන කොට තවත් දොරක් ඇරෙන බව ඇත්තටම ඇත්තක් නිසා . ..

ජීවිතේ හැම කළු වලාවකම රිදී ඉරක් තියෙන බව ඇත්තටම ඇත්ත නිසා. . .