සත්‍යක්‍රියාවෙන් හෙලිවූ කටුක අමිහිරි සත්‍ය . . . . !

මගේ ගෙදර වැරැන්ඩාවෙ ඉඳගෙන ඉන්නකොට දැනෙන . . . ගේ ඉදිරිපසින් තියෙන වෙල් යායෙන් කුඹුරු මඩ කරන කාලෙට වෙල්යාය හරහා හමා එන සුලඟේ දැවටී එන ගඳක් දැයි සුවඳක් දැයි එක් වරම වටහා ගත නොහුනු . . . පිලී ගඳක් හෝ මඩ ගඳක් මෙන් (නිලට නිලේ දිදුලන වෙල් යායට ආසා කරන්නෙකුට සුවඳක් කියා සිතිය හැකි . . . වෙල මඩ නොකර නිල්ල කෙසේ දකින්නද . . ?) මිහිරි ද අමිහිරිද කියා එක් වරම වටහා ගත නොහැකි වූ . . . මා කලකට පෙර කියවූ පොතක තිබූ යමක් . . . මතක සුලං රැල්ලක් මෙන් මා වටා හමා ගියා (කියවූ පොතක් ගැන සිහිවූ නියාවෙන් මිහිරි වූද . . . එහි තිබුනේ කටුක සත්‍යක් බව හැඟීමෙන් අමිහිරි බවක් දැනුනි . .) . . . ඒ මතක සුලං රැල්ල මෙසේ මේ බ්ලොග් සටහන තබන්නට මට සහන් එලි දැලවූවා . . . !

පොතේ නම "කෙලෙස් පර්වත" ඒ පොත ගැන වෙනමම බ්ලොග් එකකින් පසුව ලියන්නම් . .

එහි එක් කොටසක ඒ කතා නායකයා ඔහු පදිංචිවී සිටින නිවසේ ගෙහිමි මහළු කාන්තාව එක්තරා බන පොතක් කියවනු අසා සිටිනවා . . . මගේ මතකයේ රැඳුනු ලෙසට ඒ කතාව මෙසේයි . . .

එක්තරා ගමක පවුලක ඔවුන්ගේ එකම පුතනුවන් සර්පයෙක් දෂ්ඨ කිරීමෙන් සිහි මූර්ජා වෙනවා . . . වෙදුන් ලඟට ගියත් ඔවුන් පවසන්නේ කල හකි යමක් නැති බවයි . . අවසන ගෙහිමි පුරුෂයා හෙවත් සැමියා මෙසේ පවසනවා . ..

"සොඳුර තවදුරටත් අපට කිරීමට ඉතිරිව ඇත්තේ මේ ගමේ වෙසෙන සිල්වත් ස්වාමීන් වහන්සේ හමුවට ගොස් ඔහුගේ පිහිට පැතීම පමනයි . . "

මෙසේ ඔවුන් එම ස්වාමීන් වහන්සේ හමුවේ කරුනු පවසා සිටියත්

"මා ඔවැනි වෙද හෙද කම් කිසි වක් දන්නා අයෙකු නොවේ " කියා එම සිල්වතා පවසනු ලබනවා . . .

"ඔබවැනි අයට සත්‍ය ක්‍රියා කිරීමෙන් හෝ යම් කිසිවක් කල නොහැකි ද?" යි සැමියා පැවසූ විට . . එම සිල්වතානෝ සත්‍යක්‍රියාවක් සිදු කරනු ලබනවා . .

"මා මේ මහන කමට අවංකව සිටියේ මුල් කලයේ පමනයි, ඒ සත්‍යයේ බලයෙන් මේ දරුවා සුවපත් වේවා . . "

මෙසේ එතුමාගේ සත්‍යක්‍රියාවෙන් පසු දරුවාගේ පපුව දක්වා විස බැස ගොස් දරුවා ඇස් හැර බලනු ලබනවා . .

"මීට වඩා මට කල හකි යමක් නොවේ ඔබලාත් සත්‍යක්‍රියා කර බලන්න " කියා එතුමෝ සැමියාටත් බිරිඳටත් පවසනු ලබනවා . .

සැමියාද සත්‍යක්‍රියාවක් සිදු කරනු ලබනවා . . .

"මා මේ සිල්වත් ස්වාමීන් වහන්සේලා මගේ නිවසට වඩිනවාට ත් අකමැතියි . . . නමුත් ඒ බවක් නොපෙන්වා නියම සැඳැහැවතෙක් මෙන් දාන මානාදිය කරමි . . ඒ සත්‍යයේ බලයෙන් මේ දරුවා සුවපත් වේවා . . . !"

ඔහුගේ සත්‍ය ක්‍රියාවෙන් පසු දරුවාගේ ශරීරයේ තිබූ විස දණහිස තෙක් බැස ගොස් ඔහු ඉඳගනු ලබනවා. . .

"දැන් නුඹත් සත්‍යක්‍රියාවක් සිදුකොට මේ දරුවා සුවපත් කරන්න" යි සැමියා විසින් බිරිඳගෙන් ඉල්ලා සිටිනවා . .

"මට සත්‍යක්‍රියා කල නොහැකියි . . ඔබ ඉදිරියේ කල නොහැකියි" කියා බිරිඳ පවසනවා . . . .

"කුමක් වුවත් කම් නැත . . . අපට අවැසි දරුවා සුවපත් කර ගැනීම නොවේද" යි සැමියා බිරිඳට බල කරනු ලබනවා . . .

අවසන බිරිඳද සත්‍යක්‍රියාවක් සිදු කරනු ලබනවා . .

"පුත . . නුඹට දෂ්ඨ කල සර්පයා මට කෙතරම් පිළිකුල්ද . . . ඔබේ පියාණෝත් මට එතරම්ම පිළිකුල්ය . . නමුදු මා කිසි විටෙකත් ඒ බවක් නොඅඟවා . . . ඔහුට ආදර ප්‍රිය බිරිඳක් ලෙසින් මෙපමන කලක් ඔහු සමඟ දිවි ගෙව්වෙමි . .. " ඒ සත්‍යයේ බලයෙන් ඔබ සුවපත් වේවා . . . . ! ! !

දරුවාගේ සියලුම විස බැස ගොස් යලි ඔහු ක්‍රීඩා කිරීමට දිව ගියේලු . . .

. . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . . .

ඒ පොතේ මේ කොටස කියවූ මට එය කෙතරම් කටුක සත්‍යක් දැයි වහා වැටහී ගියා . . . මෙය කියවන ඔබ විවාහකයෙක් නම් . . . අදහස් පල කිරීම අවැසි නැත . . . ඔබේ හදවතට පොඩි තට්ටුවක් දමා අසා බලන්න . . තමා හෝ තමාගේ පවුල් දිවිය සම්බන්ධයෙන් මේ කටුක සත්‍ය කෙතරම් දුරකට පෑහෙනවාද කියා . .. ! !

මා සිතනා පරිදි බොහෝ විවාහ වූවන් කල් යවන්නේ

"බැඳ ගත්තු බෙරේ ගහන්න එපැයි . . "

"ළමයි අනාථවෙනවාට වඩා හොඳයි ජීවිතේ මේ ඉතුරු කාලෙත් ළමයි වෙනුවෙන් හරි කියලා හිත හදාගෙන ජීවත් වෙන එක . . "

"කසාදේ අතහැරලා ගෙදර ගිහින් ගමට මූන දෙන්නේ කොහොමද . . ඊට වඩා හොඳයි මේ ඉන්න විදිහට ඉන්න එක . . "

ඔය වැනි බොහෝ හේතු තමන් විසින්ම ඇති කරගෙන . . අසංතෝශෙන් . . . සමහර විට බොරුව සතුටින් ඉන්නා බව පෙන්වමින් ජීවත් වීම තමයි වැඩි දෙනෙක් කරන්නේ . ..

මගේ හැඟීම එසේ නොවිය යුතුයි කියායි . . .

තනිවම ජීවත් වූ දෙදෙනෙක් විවාහ වෙන්නේ . .

"තනිකඩ ජීවිතේ දැං හිටියා ඇති . . "

"ජීවිතේට නව අරුතක් තිබිය යුතුයි . . "

"යහපත් දරුවෝ බිහිකරලා ඔවුන් හොඳ පුරවැසියන් කල යුතුයි . . "

"ගෙයක් දොරක් හදාගෙන ජීවිතයේ ස්ථාවර භාවයක් ගැන සිතිය යුතුයි . . "

මේ ආකාරයෙන් තමන් විසින් ම විවාහ දිවියක් සඳහා ඉත සිතින් කැප වෙන අයත් . . . දෙමාපියන් ගෙන් හෝ පවුලේ අයගෙන් එල්ලවන බලපෑමෙන් විවාහ දිවියට ඇතුල වන අයත් ලෙස වෙන් කල හැකියි කියා මට සිතෙනවා . . . කෙසේ නමුත් දෙමාපියන් හෝ පවුලේ බලපෑමට විවාහ වන අයත් එසේ කිරීමට එකඟ වෙන්නේ තමන් විසිනුත් "ඕන දෙකට මූන දෙනවා . . " කියා අධිෂ්ඨානයක් ඇති කර ගත් පසුව විය යුතුයි . . . කිසිවෙකුට කිසිවෙකුව බලෙන් කර කාර බන්දන්න හැකියාවක් නෑ නොවේද . . ?

අහිතකර ම දේ බොහෝ විට සැමියා . . බිරිඳ කෙරෙහි ඇති අකමැත්ත පිට වන්නේ දරුවන් මතින් වීමයි . . .

මා මෙය පවසන්නේ අත්දැකීමෙන් . . . මගේ කුඩා කල මවත් පියාත් දබර වූ අවස්තාවල් වල තාත්තා යකෙක් වගේ කියා මට සිතී තිබෙනවා . . . ඒ වෙලාවට වැරදීමෙන් හෝ අපි යමක් ඇහුවොත් ලැබෙන පිළිතුර බැනුමක් පමනයි . . .

තවදුරත් මා දැක තිබෙනවා . . සැමියා බිරිඳ දබර වූ අවස්ථාවල් වල කුඩා දරුවෙක් මවගේ ඇඟේ එල්ලුනොත් "මොන වදයක්ද මුන් ටිකත් හදන්නේ මාවම මරාගෙන කන්න " කියා දරුවන්ගේ ඇඟට කඩා පනින මව්වරුන් මා මගේ දෑසින් දැක තිබෙනවා ,ඒ කී කතා මගේ කනට ඇසී තිබෙනවා . .

එසේ දුටු මට . . ඇසූ මට . . විඳි මට . . මේ ගැන කතා කිරීමට සදාචාරාත්මක අයිතියක් ඇතැයි මා සිතනවා . . .

බොහෝ විට එකිනෙකා කෙරෙහි නොරිස්සුම හට ගන්නේ සැමියා බිරිඳ අතර යහපත් සන්නිවේදනයක් නොමැති කමින් . . .

අප හැම දෙනාම සිතා සිටිනවා අපේ හිතේ තිබෙන දේ සහකරුවාට හෝ සහකාරියට දැනිය යුතුයි . . . හැඟිය යුතුයි කියා . . පරචිත්ත විඥානය නොමැති පෘතග්ජන මිනිසුන් වූ අපට කෙසේද අන් අයගේ සිත් කියවිය හැක්කේ . . ?

තවත් සමහර අය අන් අය ගැන වරදි උප කල්පනයන් කොට . . . තමා විසින්ම ඒකපාර්ශවිකව . . නැතහොත් තමාගේ මව හෝ පවුලේ අයෙක් ගෙන් පමනක් සාක්ෂි විමසා (බොහෝ විට විත්තිකරු සීනෙන් වත් සිතා නෑ ඔහුට විරුද්ධව පැමිනිල්ලක් ඇති බව වත් . .) විත්තිකරු වැරදිකරු ලෙස ඒකපාර්ශවික ජූරියේ තීරනය ලබාදී එතැන් සිට වැරදිකරුට දඩුවම් පමුනුවන්න පටන් ගනු ලබනවා . . . බොහෝ විට දඬුවම් විඳින්නා හාන්කවිසියක් වත් දන්නේ නැති වෙන්න පුලුවන් තමා මේ කුමන වරදකටද දඬුවම් විඳින්නේ කියා වත්. . .

උදාහරනයක් ලෙස සමහර අය අන් අය ගැන වරදි උප කල්පනයන් කොට . . . සහකරුට හෝ සහකාරියට ඉතා තදින් වෛර කරනු ලබනවා . . .

"ඔහු මට සලකන්නේ නෑ . . . "

"මට වඩා යාලුවෝ තමයි ලොකු . .. "

"එයා තාම පරන බෝයිෆ්‍රන්ඩ්ට තමයි ආදරේ . . මාව දැක්ක ගමන් මූන දෙක කර ගන්නවා .. . "

"එයාට වෙන ගෑනු ඉන්නවා ද කොහෙද . . "

"අම්මලගේ ගෙදර ගියොත් ඉවරයි, අම්මා විස පොවලා තමයි එවන්නේ මිනිහව යටත් කර ගනින් කියලා . . "

"කොච්චර එපා කිව්වත් ඒ මිනිස්සු එක්ක කතා කරන්න එපා කියලා මම කියන දේ අහන්නේ නෑ නේ . . "

"එයාගේ ගෙදර අය කිසි කෙනෙක් මට කැමති නෑ . . ඒක නිසා මට උන් කිසි කෙනෙක් එපා මූත් / මේකිත් එපා "

ඔය උදාහරන කීපයක් පමනක් විය හැකියි . .

විවාහ දිවියක තිබිය යුතු මූලික ම ගුනාංගය විශ්වාසය . . .

මගේ ආයාචනය නම් . . . මේ බ්ලොග් සටහන බලන ඔබ විවාහකයෙක් නම් ඔබ ඔබේ සහකරු / සහකාරියට වෛර කරමින් සිටින්නෙක් නම් . . . අදින් පසුව වත් ඒ හැඟීම ඉවතලා . . . ඔහුගේ / ඇයගේ ඔබ ඇකමැති දේවල් ඔහුට / ඇයට පවසන්න . . . (අසාධාරන ඉල්ලීමක් නොවේ කියා හැඟේ නම් ) ඒ ඔබ අකමැති දේවල් වලින් ඔහුට / ඇයට ඉවත් වී වෙනස් වන්න කාලයාට ඉඩදී ඉවසිලිමත් වන්න . . තමා ඔහුගෙන් / අයගෙන් බලාපොරොත්තු වන්නේ කුමක්දැයි වටහා දෙන්න . . . එකිනෙකාට වෛර කරමින් නොසිට ආදරෙන් . . මෛත්‍රීයන් සිටිමින් . . යහපත් දරුවන් සමාජයට දායාද කරන්න උත්සාහ ගන්න . . . !