If you Love Something Set it Free . . !

අසන්න මේ සුරංගනා කතාවක් නොවූ තමන් ආදරය කරන කෙනාගේ සතුට තමන්ගේ සතුටයි ලෙස සැලකූ ඒයට වන්දි ලෙස වේදනාව උරුම කරගත් මානවිකාවකගේ කතාවයි . . .. !



"විහඟ නුවන් විජේසේකර"
එක වසරේ සිටම එකට සිටි ඔහු හා මා එකල නිකම්ම නිකම් කලාස්මේට්ලා පමනක් වීමු.
නිවසේ සිට කිලෝ මීටරයක් පමන දුරින් තිබූ මගේ නිවසේ සිට මා පයින් එන විට ඊට අඩු දුරකින් තිබුනු ඔහුගේ නිවසේ සිට ඔහු පසැල් ආවේ පියාගේ කාරයෙනි.
ඔහුගේ පියා ඉතා ඉහල රැකියාවක් කල අයෙක් බවත් මවත් ගරු කටයුතු රැකියාවක් කල බවත්, පවුලේ නෑදෑයින් සියල්ලෝ ඉතා ඉහල රැකියා හෝ ව්‍යාපාර කරන ඉහල පංතියේ බව මා දැන ගත්තේ තෙවෙනිවර අප මුන ගැසුනාට පසු මිතුරු කම් අලුත් වූවාට පසුවයි.

තෙවෙනි වර කියා කීවේ මුලින්ම එක වසරේ සිට එකට සිටි අප හත වසරේදී ඔහු අපේ පාසැලින් අස්වී කොලඹ ප්‍රධාන ජාතික පාසැලකට යනතුරු තිබුනු අපේ මිතුරු කම පලමු හමුවීමයි . .

දහය වසරේදී මගේ පාසලේ මිතුරන් නිදහස තිබූ උපකාරක පන්තියකට ගියා වුවත් අක්කාගේ අනුදැනුමෙන් තද විනය නීති තිබූ උපකාරක පංතියට යාම පටන් ගත් අවදියේ ඇති වූ පෙර තිබූ මිතුරු කම අලුත් වීම අපගේ දෙවෙනි හමුවීම් වටයයි . . .

කෙතරම් තද විනය නීති තිබුනා වුවත් ගුරුවරුන්ගේ කනින් රිංගා පෙම් කල අපි සියල්ලෝ අතුරින් මූලිකයා ඔහුයි. ඔහුගේ ප්‍රේමයට උදව් කරන්නා වූ මාත් ඒ ගොඩටම වැටී, ඔහුගේ සබඳකම් ශක්තිමත් වෙද්දී මගේ පෙම් සබඳකම් නරුමයෙක් මෙන් බිඳ හෙලීමේ වරදට ඔහු මා සමඟ අමනාප වී උසස් පෙළින් වසර හයකට පසු අහම්බයෙන් එකම බස් රියේදී මුනගැසී නැවත් අලුත් වුනු මිතුරුකම අපේ තෙවෙනි හමුවීම් වටයයි ..

"අම්මෝ උඹව දැක්ක කල්"

"ඔව් නේ බං . . අවුරුදු කීයක්ද?"

"මම උඹව හිටපු ගමන් දකිනවා ඒත් අර පරන තරහට කතා නොකර ඉන්න හිතුවා. හැබැයි මම බස් එකේ ඉන්නකොට උඹ හෝල්ට් එකේ ඉන්නවා තමයි මම දැක්කේ"

"ඒකට කමක් නෑ. මොකෝ මේ බස්වල?"

"තාත්තලට වාහන තිබ්බට මට නෑ නේ බං. මගේ ගමන දැන් බස් එකේ"

"කොහොමද චමිදි? උඹල බැන්දද? දැං අවුරුදු 10ක් විතරනේ උඹලගේ ලව් එකට"

"ම් ම් ම් අපි ලඟදී එෆෙයාර් එක නැවැත්තුවා බං"

"මොක . . .. ක්? ඔච්චර ස්ට්‍රොග් රිලේෂන්ශිප් එකක්?"

"ගෙවල් වලින් කැමති වෙලා හිටියා. ඒත් පස්සේ කිසි තේරුමක් නැති ප්‍රශ්නයක් නිසා එයාලගේ ගෙදරින් කචල් දැම්මා. චමිදි ත් එකපාටම නවත්තමු කිව්වා"

"අයියෝ හරි අපාරදයක් නේ . . උඹ හෙන අප්සට් යන්න අති නේද? දැං ෂේප්ද"

"අවුරුදු 10ක් නේ බන්. මුලින් හෙන අමාරු උනා හිත හදා ගන්න ඒත් දැන් ගොඩක් ෂේප්"

ඒ විදිහට අලුත් වුනු අපේ මිතුරු කම ඔහු මගේ නිවසට නිතර යන්න එනන් ගත් හා මා ඔහුගේ නිවසට නිතරයන්න එන්න ගත් පසු දැඩි මිතුරු කමක් වෙන්න බලපෑ හේතුවක් ලෙසට මගේ විනෝදශීලී හැසිරීම ඔහුගේ පවුලේ නෑදෑයන් ඇතුලු සියලු දෙනාටම අතහැරිය නොහැකි තරමට දැනෙන්න වීම කියා කීවොත් එය බොරුවක් නොවේ. . .

එකම වත්තේ ගෙවල් කීපයක ජීවත් වූ ඔහුගේ නෑදෑ පිරිසත් ඔහුගේ පවුලේ අයත් ඇත්තෙන්ම බොහෝ දිනවල සවස 6න් 7න් පසු මා එනතුරු මඟ බලා සිටින තරමට මගේ ඇසුර ඔවුන් ප්‍රියකලා.

බොහෝ දිනවල ඔහු මා ඔහුගේ මිතුරියකගේ නිවසට කැඳවාගෙන ගියා.

ඈ "විහඟි"
කඳුරට ගම් පලාත වුවත් පවුලේ බාලයන් වූ ඇගේත් නංගීගේත් මල්ලීගේත් ඉගෙනීමේ පහසුව තකා ඇගේ පවුලේ අය කොලඹ අවට තාවකාලික පදිංචියට පැමින එතරම්ම කාලයක් ගත වී නෑ.

කන්ද උඩරට වැදගත් ව්‍යාපාරික පවුලකින් පැවත එන්නෝ. ගමේ හැදුනු අය නිසා කුලෑටි අය කියා අප සිතුවත් කොලඹ අය තරම්ම සමාජශීලී ලෙස ඔවුන් වටපිටාවේ අය ඇසුරු කලේ . .

ඇගේ වැඩිමහල් සොයුරා ඉතා තද අයෙක් බවත් නපුරු අයෙක් බවත් ඈ කීප වර පැවසූ අයුරු මට මතකයි.

මෙසේ කාලයක් යන විට ඔවුන් අතර ඇත්තේ මිතුරු කමක් පමනක්ද කියා මට ඇති වූ සැකය ඔහුගේ නිවැසියන්ටත් තිබුනා.

"පුතා ඔයා විහඟ ගෙන අහන්න විහඟි එක්ක එෆෙයර් එකක් තියෙනවද කියලා . . . ඒ කෙල්ල නම් හරි හොඳයි . . මෙයා චමිදි ගේ සීන් එකෙන් අප්සෙට් ගියාට පස්සේ හරිම නපුරු වුනා පුතා. අපි හිතුවේ ආයි කාටවත් ලව් කරන එකක් නෑ කියලා"

විහඟගේ අම්මා නිතර මා උනන්දු කලා ඒ ගැන ඔහුගෙන් අසා දැන ගන්නට.

"මචං රෑ දොලහයි . . උඹට හෙට වැඩ නේද? මම උඹව අම්මගේ කාර් එකේ ගිහින් දාන්නම්"

"කමක් නෑ විහඟ, මම ට්‍රයිශෝ එකක යන්නම්. අද මට බයික් එකේ එන්න කම්මැලි හිතුනා"

"පිස්සුද හිටපන් මම උඹව ගිහින් දාල එන්නම්"

"හරි උඹ මට තාම කිව්වේ නෑ නේ උඹයි විහඟියි අතරේ තියෙන්නේ මොනවගේ ෆිට් එකක්ද කියලා"

"නිකම් ප්‍රෙන්ඩ්ෂිප් එකක් විතරයි බං"

"උඹට ෂුවර් ද"

"ඔව් මචං ඔව්. චමිලි හිංදා බිඳුනු හිත හැදුවේ විහඟි. එයා තමයි මට මගේ දුක කියන්න පුලුවන් වුනු, මගේ දුක අහපු, ඒ දුකින් මිදෙන්න මට පාර පෙනන්පු කෙනා. අපි හොඳ යාලුවෝ"

"හ්හ්හ්හ්ම්ම්ම්ම්ම්"

පහුවදා සවස 2ට පමන මගේ කාර්‍‍යාලයේ පියන් පැවසුවේ කිසිවෙක් මා මුනගැසෙන්න පැමින ඇති වගයි

"විහඟ. . මොකෝ සීන් එක"

"බලපන් අර කැබ් එක ඇතුලේ ඉන්නේ කවුද කියලා"

"විහඟි . . . හායි නංගී. . . මොකෝ මේ අලි බෑග් එකකුත් කැබ් එකේ දාගෙන"

"නුවන් අයියගෙන්ම අහන්නකෝ"

"මොකෝ බන්. . උඹල පැනලා යනවද?"

"මචං, අපි දෙන්න කසාද බඳින්න යන්නේ. උඹ එන්න ඕන සාක්කියට අත්සන් කරන්න"

"මොකා . . .. . ක්?? ඇයි යකෝ ඊයේ රෑ 12ටත් මම ඇහුවාම උඹ කිව්වේ උඹලා අතරේ එෆෙයා නෑ කියල . . දැන් මොකෝ මේ??"

හරි කතාව කියන්නම් උඹ ෂෝර්ට් ලීව් දාලා වරෙන් කෝ.

මා පහලට එන විට ම මගේ තවත් මිතුරෙක් මා මුන ගැසෙන්න ඇවිත්.

"මචන් වරෙන් පොඩි ගමනක් යන්න"

"හරි විහඟ . .දැං කියපන් මොකෝ මේ හදිස්සිය කියලා"

"මෙහෙමයි අපි අතරේ කාලෙක ඉඳන් එෆෙයාර් එකක් තිබුනා. චමිලිගේ සීන් එකෙන් මාස ගානකට පස්සේ තමයි ඒක පටන් ගත්තේ. ඊයේ විහඟි ලගේ අම්මා අපි දෙන්නගේ හඳහන් බලලා, මේක කොහොමත් කරන්න දෙන්න එපා කියලා කිව්වලු. පස්සේ විහඟිට අම්මා ආදරෙන් කිව්වලු මාව අමතක කරන්න කියලා"

"මම කියලම හිටියා අයියා නුවන් අයියව අමතක කරන්න බෑ කියලම. අපේ අම්මා මට ගැහුවේ බැන්නේ නෑ ආදරෙන් කිව්වේ."

"තව පාරක් කියලා තේරුම් කරල දුන්නොත් මොකද?

"අපෝ අපේ අයියට කිව්වොත් එයා මාව ගමේ එකක්ගෙන යනවා ෂුවර්. ඊට පස්සේ නුවන් අයියට ආයේ පාරක් පරන වේදනවාම විඳින්න වෙන්නේ. මට බෑ ඒ දේ කරන්න ඉතිං මම අකමැත්තෙන් වුනත් මේ තීරනේ ගත්තා"

කෙසේ හෝ පවුල් දෙකේම බලවත් ඉල්ලීම මත කීප දිනකට පසු පැමිනි ඔවුන් පවුලේ දෙකේම නෑදෑ හිතමිතුරන් මැද විවාහ උත්සවයක් පවත්වා පවුල් දෙකටම සිදුවිය හැකි අවමානයෙන් ගලවා ගත්තා . . .

ඉන් පසු සියල්ලෝ සතුටින් ජීවත් වුනා යැයි කීමට ම සතුටු වුවත් එය එසේ නොවීම කෙසේ නම් අදහන්නද . .. ?

ඔවුන්ගේ විවාහයෙන් වසර හතරකට පමන පසු දිනක මට නුපුරුදු අංකයකින් ලැබුනු දුරකතන ඇමතුමක් . . .

"අයියා මම විහඟි"

"හලෝ . . කොහොමද ඉතිං . . කොහෙන්ද මගේ මේ නම්බර් එක හොයා ගත්තේ"

"නුවන් අයියගේ පොතක අහම්බෙන් දැකලා මම ලියා ගත්තේ. ඒක නෙමෙයි අයියා කවදද ආපහු ලංකාවට එන්නේ?"

"ලබන මාසේ එනවා ඇයි නංගී"

"අයියා මට අයියට කතා කරන්න ඕන . . මට මේක කියන්න වෙන කිසි කෙනෙක් නෑ අයියා. ඔයා ලංකාවට ආපු ගමන්ම නැතත් පුලුවන් ඉක්මනට මාව මීට් වෙන්න අනේ ලොකු පිනක් "

"හරි මම අපු ගමන් කතා කරන්නම්කෝ මේ ඔයාගේ මොබයිල් න්ම්බර් එකනේ. . ?

"ඔව් අයියා"

ඒ වෙනකොට විහඟ ඔහුගේම ව්‍යාපාරයක් හිමි වාහන දෙකක් හා ඉහල සමාජ සම්බන්ධකම් ඇති මධ්‍යම ප්‍රමානයේ නමුත් සාර්ථක ව්‍යාපාරිකයෙක්.

නිවාඩුවේ මුල් දින කීපයෙන් පසු මා විහඟ ලගේ නිවසට ගිය විටෙක එහි සිටියේ ඔහුගේ මව පමනයි . .

"අනේ පුතා බලන්න මේ අපේ බූරුවා කරන වැඩ. මට නම් මූ මගේ දරුවෙක් කියන්නත් ලැජ්ජයි"

"ඇයි ඇන්ටි මොකද්ද සීන් එක?"

"මූ මුගේ සෙකට්‍රි එක්ක යාලු වෙලානේ. ඒ ගෑනි දනන්වා මූ බැඳපු එකෙක් කියලා ඒකි මූව රවට්ටගෙන මුගේ සල්ලි වලට ද කොහෙද"

"මොකක් . . මට නම් හිතා ගන්නවත් බෑ. විහඟ ඒ ජාතියේ එකෙක් නෙමෙයි ආන්ටි කාගේ හරි බොරුවක් වෙන්න ඇති

"නෑ පුතා මූ මයි විහඟි දූට කියලා තියෙන්නෙ කෙල්ල රන්ඩු කරද්දී . . .එහෙම එකක් තියෙනවා ඉන්න පුලුවන් නම් හිටපන් බැරි නම් පලයන් කියලා."

"අයියෝ"

"ඒකනේ පුතා දැන් දරුවො දෙන්නෙක්. අනික මේ කෙල්ල වගේ කෙල්ලෙක් මම හිතන්නේ නෑ අපේ රටෙන් හොයන්න වත් පුලුවන් කියලා.හරිම අන්ඩර්ස්ටෑන්ඩබල්, ඒ වගේම ජොලි යෙ ඉන්න කැමති කෙල්ල . . ඕන දෙකට ඕන වෙලාවක . . . අපේ පවුලේ හැමෝම මූට වැඩිය අදරෙයි මේ කෙල්ලට"

“අන්න විහඟි ආවා ලමයින්ව ටියුෂන් අරන් ගිහින්. මම ළමයින්ව මේ ලඟ පාර්ක් එකට එකක්ගෙන යන්නම් පුතා එයා එක්ක කතා කරන්නකෝ”

"හලෝ හලෝ කොහොමද?"

"අනේ හරිම දුකෙන් ඉන්නේ අයියා. අම්මා කිව්වද සීන් එක?"

"ඔව්"

"මම මුලින්ම අම්මට වත් කිව්වේ නෑ ඒත් නුවන් අයියා නිතර නිතර මාත් එක්ක රන්ඩු කරද්දී අම්මල තේරිලා ඇහුවා"

"ඒක නෙමේ කෝ ගෙදර අනිත් අය"

"හැමෝම යුරෝප් වල සිටිසන් ලැබිලා ගියා. අම්මා ගිහින් ආවා මාව දාල යන්න බෑ කියලා"

"ෂා හොඳයිනේ"

"මම හැම දේම තනියෙන් විඳ ගත්තා අයියා මෙහේ අම්මට වත් කිව්වේ නෑ එයාල නුවන් අයියත් එක්ක තරහ වෙයි කියලා."

“ඇත්තෙන්ම මට මෙහේ අම්මට කියන්න වුනේ එක පාරක් නුවන් අයියා මත් එකක් රන්ඩු වෙලා මම මට ගෙදරින් යන්න කිව්වා. මම කැබ් එකක් ගෙන්නගෙන, බෑග් දෙකකට මගේයි ළමයි දෙනන්ගෙයි ඇඳුම් ටිකක් දාගෙන අම්මලගේ ගෙදර ගියා (මේ වන විට ඔවුන් තාවකාලික පදිංචිය විහඟ ලගේ නිවසේ සිට කි.මී. 10කට පමන දුකකට වෙනස් කරගෙන තිබිණ )අපේ අම්මල ඇහුවට මම කිව්වේ නෑ විස්තරේ. ගෙදර ගියා වුනත් මම බෑග් දෙක දොර ගාව තියාගෙන බලං හිටියේ නුවන් අයියා කොයි වෙලාවේ එයිද කියලා"

"ඉතිං"

"මම දන්නවා මෙහේ අම්මා ආපු ගමන් නුවන් අයියට බැනලා මාව එකක් යන්න එනවා කියලා. මෙහේ අම්මා මට හරිම ආදරෙයි. මමත් මගේ අම්මට තරම්ම මෙහේ අමම්ටත් ආදරෙන් සලකන්නේ. අම්මා වැඩ ඇරිලා ආපු ගමන් නුවන් අයියා එක්ක ආවා. මම වෑන් එක නතර කරපු ගමන් ගිහින් නැග්ගා අපේ අම්මලා එයාගෙන් මොකුත් අහන්න කලින්."

"ඔයා නම් මාර ගෑනියෙක් නංගී"

"ගියා වුනත් මගේ හිත මෙහෙමයි. අයිය කිසිම වැඩක් තනියෙන් කර ගන්නෙ නෑ. මට ඉතිං දුකේ බෑ තරහට යන්න කිව්වට එයා තනියෙම කොහොම කනව බොනව ඇත්ද කියලා හිතෙනකොට"

"ඔයාට නම් පිස්සු ද කොහෙද විහඟී"

"නෑ අයියා මම නුවන් අයියා අඳුන ගත්තු දවසේ ඉඳන් ප්‍රර්ථනා කලේ එයාගේ සතුට. මම එයාට ආදරේ නිසා තමයි එයගේ සතුටට කවදාවත් බාදා කලේ නැත්තේ"

"අයියෝ මට නම් හිතන්නත් බෑ විහඟ ඔය වගේ වැඩක් කරයි කියලා."

"ඒකනේ අයියා මටයි ළමයි දෙනන්ටයි හරිම ආදරෙන් හිටියේ. ඒත් දැන් ගෙදර ඉන්නේ බෝඩින් කාරයෙක් වගේ. ගොඩක් රෑ වෙලා එනවා, කනවා, නිදා ගනන්වා. අනිත් අය එක්ක කතා කලත් මාත් එක්ක වචනයක් වත් කතා කරනෙන නෑ"

"මට හිතා ගන්නවත් බෑ නංගී මොනා කරනන්ද කියලා"

"එයා එක්ක තරහා වෙන්න එපා අයියා . . මට මේවා අපේ අම්මලට වත් අයියලට නංගිලට මල්ලිලට කියන්න බෑ. අපි බැඳපු දවසේ ඉඳන් අයියා මට මගේ ම අයියා කෙනෙකුට වැඩිය හිතවත්කමින් සැලකුවා. අනික අපේ කසාදේ සාක්කියටත් අත්සන් කලේ අයියා. ඉතිං මට ඕන මේක කාට හරි කියන්න. . පංසලකට පල්ලියකට ගිහින් කියනවා වගේ කියනවට වැඩිය මගේ දුක, ආදරේ තේරුම් ගන්න පුලුවන් පන තියෙන කෙනෙකුට කියන්න . . . අයියා අහං හිටපු එකට පිං . .”

මෙය කෙටි කතාවක් පමනක්දැයි නො අසන්න . . !