කරදරකාර නංගී හෙවත් දෙවියන් දුන් තෑග්ග!

"අම්මේ මම කොහෙද දැන් නිදා ගන්නේ. . . "

මට වඩා අවුරුදු 3ක් බාල නංගී ව රෝහලේ සිට ගෙදර ගෙනාපු ගමන් ඒ වෙනතුරු . . .. අම්මගෙන් කිරිබීල . . . අම්මගෙයි තත්තාගෙයි මැද්දට වෙලා දෙන්නගේ උනුසුමට මැදිවෙලා නිදන්න පුරුදුවෙලා හිටපු මගේ පලමු වෙනි ප්‍රශ්නය වුනාලු . . .

මගේ ප්‍රශ්නයට පිළිතුරු ලෙස තාත්තා අම්මටයි නංගීටයි කාමරේ මහ ඇඳ දීලා මටයි තාත්තාටයි නිදන්න වෙනම ඇඳක් සවි කලාලු . . .

නංගී ගැන මුලින්ම මගේ හිතේ නෝක්කාඩුවක් . . තරහක් අතිවෙන්න ඇත්තේ මේ උනුසුමට නිදා ගැනීමේ ප්‍රශ්නයත් සමගම වෙන්න ඇති කියලා මට සමහර වෙලාවට හිතෙනවා. .. . ළමයි දෙන්නෙක් එක්ක පොඩි එකීගේ වැඩ කරගන්න අම්මට අපහසුවෙයි කියලා හිතලා, තාත්තගේ අම්මා හෙවත් ගමේ ආච්චී අක්කව ගමේ එක්ක ගිහින් පාසල් යැවූ නිසා . . . මගේ පාලුව තනිකකම තවදුරටත් වැඩිවී ඒ නෝක්කාඩුවට තව පොහොර වැටෙන්න ඇති . . . . .

පාසැල් නිවාඩුවට අක්ක ගෙදර එනකම් මම මඟ බලා ඉන්න ඇත්තේ පුංචි සිතේ උතුරා පිටාර ගලා යන නොසන්සුන්කමකින් වෙන්නත් ඇති . . . නිවාඩුව ඉවරවෙලා අක්කව අපසු ගමේ එක්කගෙන යන්න හදද්දි "අනේ මල්ලීව දාලා යන්න බෑ. . ." කියලා අක්ක හඬාවැටෙද්දී . . . "අනේ අක්කට යන්න දෙන්න බෑ . . "කියලා මම අක්කව බදාගෙන එකල මගේ කට අක්කගේ බුරිය ගාවට තරම් උසක් තිබූ මා අක්කගේ බුරිය තදින්ම හපන්න ඇත්තේ ඇගේ නික්මීමෙන් මට දැනෙන පාලුව තනිකම දරා ගන්න බැරි කම නිසාම වෙන්න ඇති . ..( ඒ සලකුන සෑහෙන කලක් තිබුනා කියලා ගෙදර අය කතාවෙනවා මට මතකයි . . )

කෙසේ වෙතත් ඒ රෝසපාට අත්පා තිබූ . . . කිරිසුදු හා පැටියෙක් වන් සුන්දර කුඩා ප්‍රානියාට මගේ විශාල ආදරයකුත් (මට මතක ඇති විදිහට ) ඒ අතරම තිබුනා . . .

අම්මා කුස්සියේ උයන කම් . . . වතුර ගෙනෙන්න වත්ත පහල ලිඳට ගොස් එනකම් ඇයව බලා ගැනීම . . . ආදී දේ මා ආදරෙන් කලබව අම්මා නිතරම සිහිපත් කරනවා. . . අම්මලගේ මහගේ කිට්ටුව ගේකට අපි මාරුවෙලා ආවාට පසු, අම්ම අක්කවත් අපි ලඟට ගෙන්න ගත්තාම මම කොයි තරම් සතුටකින් ඉපිලී යන්න ඇද්ද කියල මට හිතෙනවා. .

අක්කයි මමයි සාංගම් වෙලා නංගිට කෙනෙහිලි කම් කරන්න අම්මගෙයි තත්තාගෙයි මැද්දේ නිදා ගැනීමට වඩා හේතු අපිට තිබුනා . . .

1. එලිෆන්ට් හවුස් එකෙන් එකල මුලු ගමම ඒකාලෝක කරගෙන වටේට ටියුබ් ලයිට් හයිකරගෙන ආපු අයිස්ක්‍රීම් වෑන් එකෙන් අපිට පොප්සිකල් අරන් දෙද්දී නංගීට කෝන්ස් අරන්දීම (පස්සේ කාලෙක තමයි තේරුනේ කෝන් වලට වැඩිය රස පොප්සිකල් කියලා) . . . .
2. අම්මා විශේෂ කෑමක් හදනකොට අපි හදල ඉවරවෙනකම් ඉවසීමෙන් ඉන්න ඕන වුනත් නංගීට හදන අතරමගම කෑල්ලක් දීම . . .
3. තාත්තා පුවත් පතක් බලන මොහොතක ඔහුගේ සරමේ වාඩිවී සරොම් ඔංචිල්ලා පදින අවස්තාවල් අපට වඩා ඇයට ලබා දීම . ..
4.  පාසැල් අරිලා නංගීව එක්ක එනකොට පිටකෝට්ටේ හන්දියේ කූල් බාර් එකෙන් නංගීට හැමදාම කසඇටදාපු සරුවත් එකක් අරන්දීම . . . ("මේ හොර කෙල්ල එතනින් ආවෙම නෑ නේ සරුවත් අරන් දෙනකම්" කියා අම්මාගේ පාරම් බෑමෙන් තමයි අපි දැනගන්නේ ඒ විස්තර)

ඔවනි හේතු නිසා නංගීට ගේමක් දීමට තරවටු කිරීමට අපි හේතු සොයමින් සිටියා කීවොත් නිවරදියි . . . අනෙක් අතට ඇයට දඬුවම් දීමට හේතු ඇයම අපට සකස් කර දුන්නා . . .

රුපියල රුපියල කැටේකට දමා එකතු කර ගත් මුදලින් අපි දෙදෙනා මිලදී ගන්නා සිමෙන්ති මල් පෝච්චිවලත් . . . වත්තේ හැකි සැම තැනකමත් අපි දෙන්නා බොහෝ වෙහෙස මහන්සිවී වවන මල් ගස් වල සියගනන් පමන කොල තිබුනත්, ඈ එකක් හෝ කැඩුවොත් . . . ! එක මලක් හෝ අපේ අවසරය නැතුව කැඩුවොත් අපි දෙදෙනාම එකතුවී ඇයට පහර දෙන්නේ ඈ කෙරෙහි ඇති අපේ තරහව පිට කරගත්තා කියා හරිම ප්‍රීතියකින් . . (අම්මාගෙන් අපි දෙදෙනාට මේවාට වන්දි ලෙස හොඳවැයින් කෝටු පාරවල් ලැබී තිබෙනවා ඒ කාලයේ . . )

එකල රැකියාවක් කල අම්මා ගෙදර එන්න කලින් පොඩිඋන් දෙන්නා නාවා පිරිසිදු කර තැබීම තමාගේ යුතුකමක් ලෙස සැලකූ අක්කාට, චිත්‍රකතා පත්තරයක් පෙන්වා "මල්ලී එන්න පිටුවක් දෙන්න " කියා හෝ රේඩියෝ එකේ ලස්සන ගීතයක් වාදනය වන විට "මල්ලී මෙන්න ඔයාගේ ආසම සිංදුවක් යනවා" කියා හෝ මා අල්ලාගෙන නෑවීම කල හැකිවුවත් . . . අම්මා එනතුරුම ළමයින් සමඟ සෙල්ලම් කරන නංගීව අල්ලා ගැනීමට බොහෝ අපහසු වූවා . . . එවිට මා හොරෙන් ඇය පසුපස හඹාගොස් ඇය අල්ලා දෙන්නේ තරඟයකින් ජයගත් එකෙකුගේ මෙන් උද්දාමයකින් . . .

කෙසේ වෙතත් රාත්‍රියේ අපි තුන්දෙනාම කෑම මේසයට වාඩිවී පාසැලේ ගෙදරදී කරගෙන ඒමට දුන් වැඩ කිරීමට හෝ පොත් පත් වල වැඩ කරන කාලය අපි තුන් දෙනා ආදරයෙන් එකට ගතකල මොහොතක් වූවා . .. 

මෙලෙස වරෙක මිතුරු කමිනුත් . . වරෙක සතුරු කමිනුත් කල්ගෙවූ අපේ ලෝකය, අඩු වයසකින් විවාහවූ අක්කා අප අතහැර යාමෙන් පසුව, අප දෙදෙනාට අප දෙදෙනා එකට බැඳී සිටීම හැර වෙන විකල්පයක් නොමැති තැනකට අපව තල්ලු කලා කීවොත් නිවරදියි . . .

වැඩුනු දරුවන් වූ නමුත් අප නිවසේදී එකිනෙකා මාරුවෙන අවස්තාවේදී අඩු තරමින් ඇඟේ හැපීගෙන වත් නොගියොත් . . . ලඟ සිටින විටෙක ගුටි කෙලියක් වත් නොගියෝතින් . . . කිසියම් අඩුවක් ලෙස දැනෙන්නට ගත්තා . . .

එකිනෙකා කෙරෙහි තරහින් මෙලෙස කා කොටා ගත්තා කියා අප සිතුවත් එහි ඇත්තේ කිසියම් සහෝදරාත්මක බැඳීමක් යයි වටහා ගත් අම්මා පවා අපේ රන්ඩු බේරීමට ඉදිරිපත් නොවුනා.

එකල මගේ විනෝංශයක් වූ නිවසේ සාලයේත් මගේ කාමරයෙත් නොයෙක් තැන් වල කුඩා රාක්ක සාදා ඒ මත මැටි බඳුන් එකතු කිරීම අප අතර රන්ඩු ඇතිවූ අවස්තාවන් හිදී ඇයට මට දමා ගැසීමටම තබා තිබුනු ආයුධ වූවා . . . ඒ පහරවල් වලින් බේරීමට මා ගත් උත්සාහයන් යලි සිහිකැඳවූයේ මෙට්‍රික්ස් චිත්‍රපටයයි . . . පසුකාලීනව ඒ මතකයන් සුන්දර සිහිවටන පමනක්ම වූවා . . .

කොටින්ම කීවොත් නංගී ගැනත් මට එකල සිතුනේ මහාම මහා කරදර කාරියක් ලෙසට . . .

සෝදා මැද පිලිවෙලකට අල්මාරියේ තැන්පත් කර ඇති මගේ ලස්සන ටී ෂර්ට්ස් මම ගෙදර නැතිවෙලාවල් වලදී ඇගේ වගේ ඇදගෙන යන, මගේ පෙම් සබඳකම් වල විස්තර කෙසේ හෝ මගෙන්ම දැනගෙන තරහ වුනු වෙලාවල වලදී හැමෝටම ඇහෙන්න කෑ ගසා පවසන, කොල්ලෝ ආ ඔයා අහවලාගේ අයියා නේද කියා අසත්දී හිසට යක්ශයා ආරූඩ වන, පඩි දවසට බොරු ආදරක් පෙන්වා "අයියේ තියන්ගා එකට නියම වයිට් ෆ්‍රොක්ස් ටිකක් ඇවිත් තියෙනවා හලෝ කියා පඩියෙන් විශාල ප්‍රමානයක් හූරා ගන්නා . .. නංගී කරදරකාරියක්ම ලෙස වෙන කෙසේ ඇයව හන්දුන්වා දෙන්නද . .. ?

නිවසේදී මෙසේ වුවත් ගමන් බිමන් යාමේදී අප එකට ගමන් කලේ අතින් අල්ලාගෙන . . . එසේ අතින් අල්ලා සිටිද්දී ඈ නිතරම මගේ ඇඟිලි තුඩු ඇගේ ඇඟිලි තුඩු වලින් මිරිකීමට පුරුදුවී සිටියා . . . නිතරම අප අතර රන්ඩු සරුවල් ඇතිවූවා වුවත් මෙසේ ඇඟිලි තුඩු මිරිකමින් පාරේ ගමන් කරද්දී ඇගේ හදවතත් මගේ හදවතත් ඇතුලත වූ යම්කිසි දෙයක් විදුලියක් පරිපත තුලින් ගමන් කරනවා වැනිව ගමන් කලා කියා අපට මොහොතකටවත් සිතුනේ නැති තරම් . . .

"අයියේ . . . ."

ප්‍රතිචාරයක් නොමැත

"අයියේ . . කන් ඇහෙන්නෙ නැද්ද බං . . "

"ඇයි ඕයි . . "මා කියවමින් තිබූ පොතෙන් නෙත් මෑත් කර ගන්නේ මොන වදයක්ද මේ කියා හිතෙන් බැන වදිමින්

"දන්නවාද වැඩක්"

"ම්ම්හු . . . "

"තමුසෙටයි මටයි මේ ගමේ අය නමක් දාලානේ . . ." දෙවෙනියට අපේ ගම වූ පෙදෙසේදී දිනක් ඈ මගේ අවදානය බින්දා . . .

"නෑ . . . ඒ මොකද්ද ?" මම කුතුහලයෙන් ඇසුවා

"සමගි"

"හූ ඌ . . පිස්සු හැදෙනවා . . . !"

"ඔව් හලෝ මුන් දන්නවා නම් උඹෙයි මගෙයි සමගියේ තරම . . කටවල් කලුගල් වල අතුල්ල ගන්නවා . . . "

ඒ මතුපිට සත්‍ය වුවත් නියම සත්‍ය නොවෙයි . . .

අක්කා තරම්ම නොවුනත්, නංගීත් අඩු වයසකින් විවාහ වී ලෝකයේ නැගෙනහිර කොනේ වූ සුන්දර රටකට පිටවී යන දිනයේදීත් ඊට පසුදාත් මා පසුවූයේ කෑ ගසා හඬන්නට නොහැකි කමින් උගුරේ යමක් සිරවූවාක් මෙන් වූ කියාගත් නොහකි තරම් වූ වේදනාවකින් !

අඩු තරමින් ගුවන් තොටුපලටවත් යාමට මා එකඟ නොවූයේ ඈ මා තනිකර දමා යාම මට කෙසේවත් ඉවසා ගත් නොහැකි බව මා දැන සිටි නිසාවෙන්මයි . ..

ඉන් දින කිහිපයකට පසු අක්කාත් මාත් ඇගේ වියෝව පිලිබඳ අපේ දුක බෙදාගෙන අපේ ලෝකයටම පමනක් ඇසෙන සේ හදවතින් හඬා නොවැටුනානම් අයට එලෙස දඬුවම් දීමට අපට සාධාරන හේතු තිබුනා කියා පාපොච්චාරනය කර නොගත්තානම් . . . ඇයට අප දුන් දඩුවම් ගැන අපේ හදවත් තවමත් අපට දොස් පවරනවාට කිසිදු සැකයක් නෑ . . .

ඈ මා තනිකර දමා පිටත්වූ මුල්කාලයේ මා තනිවම මග තොට ගමන් කරද්දී . . .මගේ ඇඟිලි මිරිකීමට කෙනෙකු නොමතිකමින් මගේ ඇඟිලි තුඩු රිදුම් දෙනවා මෙන් මට හැඟුනු වාර බොහෝමයි . . . ඇඟිලි තුඩු දෙස බලාගෙන දෑසින් පිටවීමට ආ කඳුලු නවතා ගැනීමට කටේ දමා රිදෙන තුරු තදින් සැපීම හැර වෙන විකල්පයක් නොවූවා. . ..

අප අතර තිබූ බොහේ සුන්දර සිදුවීම් එපමනටම වේදනාකාරී වූවා. . ..

වසර 5ක් එකදිගට පිටරටක ගතකල ඈ, ලංකාවට යලි පැමිනෙන විට මා මවුබිමෙන් බැහරක රැකියාවකට ගොසින් . . .

ඇගේ ආගමනය පැවසූ මොහොතේම, ඇය දකින කම් සිහියක් නැතුව හිටි මා, දින 8කට පසු මා හදිසි නිවාඩු ලබා ගෙන ඈ බලන්න පිටත්වූවා . . .

ගුවන්තොටුපලේ පැමිනීමේ පර්යන්තයේ මා එනතුරු නොසන්සුන් ලෙසින් සැමියා සමඟ ඇය බලා සිටියා.

මා දුටු ගමන් සැමියා අතහැර දුවගෙන විත් මගේ ඇඟේ එල්ලී මා වැලඳ සිපගත්තේ අපේ සුපුරුදු සහෝදරත්වයේ සුවඳ දස අත විහිදුවමින් !

එතැන් සිට අද වනතුරු . . . මාස ගනනාවකට පසු යලි මව්බිමට පැමිනෙන මා මුලින්ම ඇගේ නිවසට ගොඩවැදීමටත් . . . ආපසු පිටවීමේදී ඇයගේ නිවසේ සිට පිට වීමට සිදුවීමත් එක්තරා හාස්කමක් මෙන් කියා සමහර විට මට සිතෙනවා . . .

එසේ මාස ගනන්කින් මා දකින ඈ මා පිලිගන්නේ කඳුලින් . . .

මා දුටු විටම ඇගේ සිතේ ඇතිවන සතුට ප්‍රකාශ වන්නේ කඳුලින් . . . .

මා පිට වෙද්දී ඇගේ දෑසේ ලියවී ඇති "අනේ අයියේ මාව දාලා යන්න එපා " යන්න වටහා නොගැනීමට මා අගේ කඳුලින් පිරීගිය දෙස නොබැලීමට දරන වෙහෙස දින ගනක් යනතුරු මා පීඩාවට පත්කරනු ලබන බව මා හැර වෙන කවුරු දනීද . . .

කුඩාකල මහා කරදර කාරියක් ලෙස අප සිතා සිටින නංගී, සැබැවින්ම කරදරකාරියක් නොව දෙවියන් විසින් දුන් අගනා වස්තුවක් බව, 

"කඳුලින්ම මුනගැසී . . . කඳුලින්ම සමුගන්නා" මගේ නංගී මා හට පසක් කර දුන්නා යැයි මට නිතරම හැඟේ . . ..