ජීවිතයට වෙනස්ම අත්දැකීමක් එකතු කල නිවාඩුවක් . . !

කලින් පෝස්ට් එකක ලිව්ව වගේ මෙදා පාරත් ලියන්න තියෙන්නේ "ඔන්න ඉතිං නිවාඩුව ඉවරයි. හැබැයි සති දෙකක නිවාඩුවක් කියන්නේ මෝය කටින් පොල් ලෙල්ලක් ගියා වගේ තමයි" කියලම තමයි.

හැබැයි මෙදා පාර නිවාඩුව මට, මගේ ජීවිතයට වෙනස්ම අත්දැකීමක් එකතු කලා කීවොත් නිවරදියි.

මගේ නරක ගතියක් ලෙස සලකා ඒ හේතුවෙන්ම මාව ඇසුරු කරන්න අකමැති සමහර අය හඳුන්වන නමුත්, අම්මාගේ ජාන වලින් මට ලැබුනු හොඳ ගතියක් ලෙස මම අගය කරන, "කියන්න තියෙන දේ පොල්ලෙන් ගැහුවා වගේ මූනටම කියන" ගතිය නිසා මාව ලඟින් ඇසුරු කරන්න කැමති අයට වැඩිය අකමැති අය වැඩි වුනා වුනත් නියම මාව අඳුනගෙන මට ආදර කරන ළබැඳියන් ගෙන් මට කිසිම අඩුවක් නෑ.

ඒ ගොඩක් ළබඳියන් කාලයක් ලඟින් ඇසුරු කරලා එක නවාතැනේ නවාතැන් අරගෙන එකට කාලා බීලා රන්ඩු කරලා හිනාවෙලා එක එකාගේ හොඳ නරක දැන අඳුනාගෙන ඇති කර ගත්තු සබඳකම් . . .

ඒ ළබැඳියන් සමඟ සතුටු සාද, විනෝද චාරිකා මට අලුත් දෙයක් නෙමෙයි වුනත් මේ බ්ලොග් අවකාශේට එකතු වුනාට පසු සයිබර් ලෝකයේදී අඳුනගෙන ළබැඳියන් වුනු අය රාශියක් මට මුන ගැහුනේ මේ නිවාඩුවේදී. ඒවා නිකම්ම හමුවීමක් නොවී සතුටු සාද දක්වා ඒවා ඇදී ගියා. ඒකයි මම කිව්වේ මේ නිවාඩුව මට "මගේ ජීවිතයට වෙනස්ම අත්දැකීමක් එකතු කලා " කියලා.

මගේ බ්ලොග් එකේ පෝස්ට් වල කමෙන්ට් හරහා, මූනු පොතේ හරහා, ස්කයිප් එක හරහා යනාදී ලෙස සයිබර් අවකාශය තුලින් ඇති වුනු මේ සබඳකම් අර කාලයක් එකට ඉඳන් ඇති වුනු සබඳ කම් තරම්ම සවිශක්තිමත්, සංවේදී. ආදරණීය, ප්‍රේමණීය සබඳකම් කියලා දැනුනාම මගේ හිත හිරි වැටිලා ගියේ "දෙවියනේ කෙනෙකුට මිනිස් සබඳකම් නැතුව මේ ලෝකේ තනිවෙන්න වුනොත් මොනවායින් මොනවා වෙයිද" කියලා හිතිලා.

ඒ සබඳකමේ සුවඳ . . . රැඳිලා තිබුනු ළතෙත් බව . . . එතරම්ම ආදරණීයයි . . . නිවාඩුව නිමාවෙලා ආපහු ඇවිත් ඒ සිදුවීම් දෙස දෙනෙත් පියාගෙන මනසින් හැරිලා බැලුවාම දැනෙන්න හරියට "සිහිනෙන් දිව ගෑ සුවඳක්" වගේ . . .

මානුෂික සබඳකම් හරියට වීදුරු බඩු වගෙයි බිඳෙන්නේ නැති වෙන්න පරිස්සමින් රැක ගන්න ඕන කියලා "කර්නල්ගේ බිරින්දෑවරු" පොතේ සෝමා ජයකොඩි මහත්මිය කිව්ව වගේ මේ මිතුරු සබඳකම් රැක ගන්න ඕන කියලා ඇත්තෙන්ම මට හිතෙනවා

29වෙනිදා උදේම මව්බිමට ගොඩ බැස්ස ගමන් මාස තුන හතරක් වෙන් වෙලා හිටි බිරිඳවයි පුතාවයි දකින්න ලොකු නොයිවසිල්ලකින් සිටියා වුනත් කොලඹින් කරගන්න වැඩ වගයක් තිබුනායින් මුලින්ම ඒ වැඩ ටික කරගෙන යන්න හිතුවා. . . වෙනදට නම් සුපුරුදු පරිදි අහම්බෙන් මෙන් යන්න සිදු වෙන්නේ නංගීගේ නිවසට වුනත් මෙදා පාර යන්න වුනේ අක්කලගේ නිවසට. එහේදි අක්කගේ ළමයි පස් දෙනාගේ ආදරණීය කංකරච්චරල අහගෙන උදේ කෑම කාලා ගියා නංගීව බලන්න. ඔන්න මෙදා පාරත් දැක්ක ගමන් ඇස් දෙකේ කඳුලු පුරෝ ගත්ත වෙනදා වගේ ම(සතුටු කඳුළු)

පස්සේ මගේ ගෙදරට ගිහින් අම්මයි තාත්තයි බලල අම්ම උයල තිබුනු මගේ ආසම මෙනු එක (තලපත් මාළු කිරට උයල, කැරට් හිඳෙන්න උයල සහ උම්මලකඩ දාපු කට්ට සම්බල්) දාඩිය ද දා හායි හූයි ගගා කාල ගියා ගෙදර උන්දැගේ මහගෙදර.

මම හිතුවේ කොල්ලාට මාස කීපයක් නොදැක්ක නිසා මාව අමතක වෙලා අති කියලා මොන . . දක්ක ගමන් හූ කියල සංතෝසෙන් කෑ ගහුවේ නැද්ද . . මම එයාව වඩා ගන්න කම් ඌට සිහිය නෑ . . .ගෙදර උන්දැගේ මල්ලීගේ වෙඩිම ට දවස් කීපයක් නිසා එයා නම් බරටම වැඩ . .

පහුවදා උදේම දළදා මාලිගාවට ගියා කිරි දානේකට. පස්සේ ෂොපින් ගියා නුවර ඇයි මල්ලීගේ වෙඩිමට අඳින්න මට ඇඳුම් ගන්න එප‍යි නෝනගේ සාරි වලට මැච් වෙන පාට වලින්.

3 වෙනිදා වෙඩින් එක තිබුනා 5 වෙනිදා හෝම් කමින් එක. නුවර කොලඹ ගියා 29 ඉඳන් 4 වෙනිදා වෙනකම් රවුම් දෙකාහමාරක්ම.

පස් වෙනිදා හෝම් කමින් එක ඉවර වෙලා දුවගෙන ආවා කළගෙඩිහේනේ සචීලගේ ගෙදර කලින් ඉඳන් ප්ලෑන් කරන් හිටපු පොඩි ගෙට් ටු ගැදර් එකකට. රෑ පාටියක්, නිදා ගන්න පහසුකම් සලසීම වගේ හේතු නිසා කිහිප දෙනෙකුට තමයි මේකට සෙට් වෙන්න පුලුවන් වුනේ. අපේ ගෙදර උන්දැ නදීෂා, සචීගේ හබී හශිත, අක්කන්ඩි, ලිෂාන්(ලිෂ්විශ්), චමිල (පිටස්තරයා), ලසිත (ආගන්තුකයා), රචින්ත (මුචා), කූඹියා (බූන්දි ), සඳුන් (නොදරුවා) මේ සතුටු සාදයට එකතු වුනා නමුත් ඉසිර (පොතේ ගුරා) ඩෝසා (ඩෝසන්) පොල්ල තිබ්බා. . .

අනුරාධපුරේට ට්‍රිප් එකකුත් ගියා. එනව කිව්ව විතරයි අපේ රජරට පුත්‍රයා ,උදාර මලයා අපිට රෑ කෑම ලෑස්ති කලා . . අපි වැඩිය කයි කියලා මිරිස් ගොඩක් දාලා තිබුනා වුනත් හායි හූයි ගගා අපි ඇරල දැම්මා ගෙදර අයට කඩෙන් හරි ගෙනත් කන්න බැරියැයි කියලා හිතලා.

එන්න දවස් කීපෙකට කලින් දුකාගේ නිර්මාතෘ වෙච්චි පොතේ ගුරා හෙවත් ඉසිර ගුණතිලක මළයව දැක ගන්න ත් පුලුවන් වුනා . . . සුපුන් සුදාරක මළයට කෝල් කලා. අපේ ගෙවල් ලඟම හිටියා වුනත් ඒකව බලන්න යන්න බැරි උනා. තරිඳු මළයා, චමිදේවා, මලී නගා, රන්දිර මළයා, උෂාන් මළයා එක්ක දුරකථනෙන් පොඩි හලෝ පාරවල් නම් දැම්මා. ධනික මළයට කෝල් කලාට නෝ ආන්සර්.

දවසක් ලිශාන්ලගේ ගෙදර ගිහින් බත් නොකා කට්ලට් කාලා තේ බීලා ආපු නිසා ඌ තරහා වෙයි කියලා හිතලා නුවර ඉඳන් එන ගමන් ඌට කෑම හදලා තියන්න කියලා කෝල් කරලා කියලා අපි එයාලගේ ගෙදර ගිහින් කෑවා කෑවා . . . අම්මෝ මාර කෑමක් ඒක නම් . . (එදා වුනු දේවල්, අහපු කතා ගැන කියනවනම් බ්ලොග් දහයක විතර සීරිස් එකක්ම ලියන්න පුලුවන් - ඒ කතා පසුවට හික් හික්)

මූනු පොත හරහා අඳුන ගත්තු තවත් දයාබර සහෝදරයක් වුනු හසිත් ප්‍රසංග මලයා ව ලිශ් ලගේ ගෙදර එන අතර මගදී මුන ගැහිලා කතාබහ කරලා ආවා.

යාළුවෙකුගේ දුවගේ අවුරුද්දේ උපන්දින පාර්ටියකට ගියා, MC එකේ "3 idiots" ෆිල්ම් එක බැලුවා (ඒක නම් පට්ට) "උත්තරා" ෆිල්ම් එක බලන්න ගිහින් ටික වෙලාවකට පස්සේ නැගිටලා ආවා ඒක මෙලෝ රහක් නෑ කියලා හිතුනු නිසා.කටුගස්තොට දී "බල්ලොත් එක්ක බෑ" නාට්‍ය බැලුවා ඒකත් මට නම් හිතුනේ මෙලෝ රහක් නැති එකක් කියලා තමයි (ප්‍රහසන නාට්‍ය ගොඩක් අපි බලල තියෙන නිසා එහෙම හිතුනා වෙන්න පුලුවන්)

13 වෙනිදා හවස 6.30ට අපි කටුනායකින් ආවා. මෙහාට එද්දී මෙහේ වෙලාවෙන් රෑ 9.30යි. අද උදේම ඔන්න ඉතින් වැඩටත් ආවා . .. ජනකයි රුවනුයි එයාර්පෝර්ට් එකට අවිත් හිටියා අපිව එකක්ගෙන යන්න . . . එන්න කලින් රුවන් බත් එකක් උයල ඇවිත්. ගෙදර ඇවිත් නදීශා, තාත්තා වත්තෙන් කඩලා දුන්නු නයි මිරිස් වලින් කරලක් දාලා පරිප්පු හොද්දක් හැදුවා හදලා ලංකාවෙන් ගෙනාපු අපේ අම්ම හදලා දුන්නු මාළු ඇඹුල්තියල් එක්ක බත් කනකොට මෙහේ වෙලාවෙන් රෑ 12.30යි . .

ඔන්න ඕවා තමයි විශේෂ කරුනු නිවාඩුව ගැන කියනවනම් නිවාඩු කාලෙදී සිදුවුනු. හැම දේටම වඩා අපේ අර පොඩි සුහද හමුව තමයි මට නම් අමතක කරන්න බැරි තරම් හිතට වැඩුනු දේ මේ නිවාඩුවටම .