මම මම ම ද?

මේ අද මේ මොහොතේ ජීවත් වෙන මම මීට කලින් හිටි මම ම ද?

මීට අවුරුදු විස්සකටකට දහයකට හතරකට කලින් හිටි මමයි මේ දැන් ඉන්න මමයි එක්කෙනෙක්ද . . ?

නැතිනම් මේ මම එදා හිටි මට වඩා වෙනස් ම වූ කෙනෙක්ද . . .?

එදා හිටි මමයි අද ඉන්න මමයි අතරේ සමානකම් අසමානකම් තියෙනවද?

සමාන කමක් තිබුනත් එදා හිටි මමයි අද ඉන්න මමයි එක්කෙනෙක්ද ??

අසමාන කම් තිබුනත් එදා හිටි මට වඩා අද ඉන්න මම එදාට වඩා හොඳද ??? ඊට වඩා නරකද ??

නැති නම් එදා හිටි මම අද ඉන්න මට වඩා හොඳ එකෙක් වෙලා හිටියද?

එදා හිටි මම දැනුවත්ව හෝ නොදැනුවත්ව කියපු හෝ කරපු වැරදි දෙයක් වසර ගානක් ගිහිනුත් අද කිව්වා හෝ කලා වගේ චෝදනා කරනවනම් ඒක හරිද . . ?

ඒ එදා වුනු වැරැද්ද හදා ගත්තා වුනත් එදා හිටි මමත් අද ඉන්න මමත් එකම එකා නිසා එදා දැනුවත්ව හෝ නොදැනුවත්ව වුනු වැරැද්දට අදත් චෝදනා ලැබීම සාධාරණීය කල හැකි සූත්‍රයක් තියෙනවාද . . ?

. . . . . . . . . .

අපි ජීවත් වන සමජයේ සිදුවෙන සමහර සිදුවීම් දිහා බලුවාම, දෛනික ජීවිතයේ වුනත් සමහර සිදුවීම් වලට සංවේදී උනාම ඔය උඩ කිව්ව වගේ විකාර අදහස් ඇවිත් ඔලුව කොලොප්පන් වෙනවා.

ඒ වගේ වෙලවට අපිටම හිතා ගන්න බැරුව යනවා අපි කොයි විදිහට සමාජයේ ජීවත් විය යුතුයි කියලා අන් අය අපෙන් බලාපොරොත්තු වෙනවද කියන එක.

නිකමට හිතන්න, කෙනෙක් මීට වසර ගානකට කලින් තව කෙනෙක්ට (හිතවතෙක්ට කියමු ) මොනව හරි කියනවා.

සමහර විට කියපු කෙනා ඒ කියපු දේ ගැන වැඩිය හිතන්නේ නතුව කියපු දෙයක් වෙන්න පුලුවන්.

හිතාමතා හෝ තුන්හිතකින් වත් නොහිතා මීට බොහෝ කාලයකට පෙර කියපු කරපු දෙයකට අදත් චෝදනා කරනවනම් ඒක බොහෝම නරක දෙයක් කියලයි මගේ හැඟීම.

මෙහෙම කියන හැම මොහොතෙම අතක් වෙන්නේ මාව හොඳින් තේරුම් ගත්තු මගේ යාලු දමිත් මල්ලියි චමලුයි මම ගැන කියන කතා.

දමිත්: අයියේ තමුසෙගේ චාටර් කට හින්දා නොදන්න එකෙක් නම් ඔයාව වැරදියට තේරුම් ගන්නවා ෂුවර්.

චමල්: තොගේ ඔය ජරා කට අපිම හින්දා ඉවසනවා. වෙන උන් නම් ඕක ගලක අතුල්ලයි.

හික් හික් හික්

. . . . . . . . . .

මේ උදහරණයත් පොඩ්ඩක් බලන්න:

මගේ නංගිගේ යාලුවො සෙට් එකක් හිටියා හරිම රස්තියාදුකාරියෝ ටිකක්.

වින්ඩෝ ෂොපින්ග් යන එක තමයි ඒ අයගේ ප්‍රධාන විනෝදාංශය.

මුන් ටික අපේ නංගිවත් මේ රස්තියාදුවට එකතු කර ගත්තා.

දවසක් බැලුවා, දෙකක් බැලුවා, තුනක් බැලුවා . . ම්හු . . . තාත්තා ගෙදර එන වෙලාවට නංගී පේන්න නොහිටියොත් අම්මා බැනුම් අහනවා ඇයි යන්න දුන්නේ කියලා (ඒත් තාත්තා නංගීට මොකුත් කියන්නේ නෑ - තාත්තා ඒ කාලේ එයාට බයයි හික්ස්)

නිරපරාදේ අම්ම බනුම් අහනවා බලන් ඉන්න බැරි නිසා මම නංගීට කිව්ව "හෙටත් තමුසෙගේ ඔය මළ හෝන්තු ටික ආවොත් මම බැනලා එලව ගන්නවා" කියලා

"ආ ඒවා කොහෙද. තමුසේ මොනා හරි උන්ට කියල තිබ්බොත් බලා ගමු"

"මොනා බලා ගන්නද"

"උන් මගේ යාලුවෝ, තමුසෙට වැඩිය උන් මට වටිනවා"

"මොකක්"

කිව්ව වචනේ ඇදලා ගන්න බැරුව නංගී ගල් ගැහිලා හිටියා.

මම මාසයක් යනකම් එයා එක්ක වචනයක් කතා කලේ නෑ.

නංගී යාලුවෝ එක්ක රස්තියාදුවේ යන එක නතර කලා.

දවසක් නංගීම ඇස් දෙකේ කඳුරු පුරෝගෙන කතා කලා

"ඔයා මාර පොරක් හලෝ. ඔය පොඩි වචනෙකට තමුසෙට මාත් එක්ක මාසයක් තරහා වෙලා ඉන්න පුලුවන් වුනා නේද"

"තමුසෙට මට වැඩිය . . "

"ඒක බොරුවක්-එක පාරටම කටට ආවට කියවුන දෙයක් කියලා ඔයා හොඳටම දන්නවනේ"

අපේ වලිය එදායින් ඉවරයි.

ඔය වචන ටික අල්ලගෙන මම තාමත් නංගී එක්ක රන්ඩු වෙනවනම් එකෙන් පේන්නේ මගේ මෝඩ කම නේද කියලා තේරුනේ ඒ ගැන වෙනමම හිතන කොට.

එයා නොහිතා කියපු වචනෙට මගේ හිත රිදුනු නිසා රිදුනු හිත හදා ගන්න මාසයක් ගිහින් එයාට සමාව දුන්නයින් එයත් සතුටින්, මාත් සතුටින්. සුපුරුදු නොවෙනස් ආදරෙන්

. . . . . . . . . . . . . . . . . . .

පරන කුනුකන්දල් හිතේ පැසව පැසව තියාගෙන දුක් විඳින අපිට ඒවා එක එක අයින් කරන්න ලැබුනොත් කොයි තරම් හිතට සහනයක් දැනෙනවද කියනදේ තේරෙන්න නම් එහෙම කරලම බලන්න ඕන.

එහෙම අයින් කලාට පස්සේ ලබෙන ලොකුම ප්‍රතිලාභේ නිදිය ගන්න ඇඳට වැටුනු ගමන් නිදි දෙව්දුව අපිව නිදි ලෝකෙට අරන් යන එක. කරලාම බලන්න. අත්දුටුයි ප්‍රත්‍යක්ෂයි.