ඔබ සතුට මගේ මරණයෙද . . ?

මේ මගේ ලැබීමද . . ? නුඹගේ නොලැබීමද . . ?
ඔබේ සෙනෙහසේ නවාතැන් ගන්න, එහි සුපෙම් සුවය විඳින්න මගේ දෛවයේ ලියවී නැතුවා වත්ද . . ?
මගේ ප්‍රේමයේ නිම් වලලු ඔබ හඳුනා නොගන්නේ මන්ද . . ?
වරදක් සිදුවී ඇත. යම් කිසි තැනක් වැරදී ඇත. යලි සකස් කල නොහැකි වරදක්. සදාකාලික වරදක්. . . . ! ! !
වරද ඇත්තේ කොහේද . . ?
වරද ඇත්තේ මගේ සෙනෙහස හඳුනාගත නොහැකි ඔබේ පරිකල්පනයේද .. ?
නැතිනම් ඔබේ පරිකල්පනයට හසුවන තරමට සෙනෙහස දක්වන්න නොදන්නා මා අතද . . ?
. . . .. . . . . .. .. . ...

මලින් ගැවසී ගත් මංමාවත් වල පමනක් නොව කටු අකුලින් ගහන මංමාවත් දිගේ පවා අපි අත්වැල් පටලා එකට සිනා සෙමින්, එකට හඬමින් ගමන් ගත් කාලයේ අප අපට ශපථ කර ගත්තේ මොනවාද. . . ?
ඒ සියල්ල හිස් වචන පමනක්ද . . .?
ඔබ මා රැවටුවාද . . .? මා ඔබ රැවටුවාද . . ?
මා ඔබට රැවටුනාද . . ? ඔබ මට රැවටුනාද . . .?
මේ රළු කර්කෂ වචන වලින් මගේ සියුම් හද කීතු කීතු වලට ඉරා දමන අයෙකුට නොවේ මා පෙම් කලේ. .
සතුටටත් දුකටත් දෑසේ කඳුලු පුරෝ ගන්නා එදා තිබූ ඒ "සංවේදී ආත්මය" . . . අනේ මට එය පමනක් ආපසු දෙන්න. . . !!
වෙන කිසිවක් එපා . . එපමනයි . . !
. . . . . .. . . . .. . .. . .

සියල්ල අවසන මට හැඟෙනුයේ ඔබට තුටු විය හැක්කේ මගේ මරණයෙන් පමනක් ද කියායි . . !!
මගේ ආදරයේ පමන මෙතෙකැයි කියා ඔබට පසක් කර දීමට යමාමහ පෙළහර පෑ නොහැකි මට . . ..
සති පූජා කල නොහැකි මට . . .
ඔබ ඉතිරි කලේ මිය යාම පමනක් බව ඔබ දන්නා බව මා නොදනී කියා ඔබ සිතනවාද . . .?
. . . . . . . . . . .. . .. . . . .

ඔබ තුටු වෙනවා නම්, ඔබ ඉන් සැනසෙනවානම් ඒ සීතල මරණය . .. ඒ බිහිසුනු මරණය . . මා ආදරයෙන් වැලඳ ගන්නම් . . .
නමුත් එක දෙයක් . . එකම එක දෙයක් . . .
එදිනට වත් ඔබ වටහා ගන්නවාද ඔබට මේ විශ්වය තරම් ආදරය කල ප්‍රානියෙක් මේ මිහිතලයේ දිවිගෙවූ බව . ..

ඔබට එය පසක් වූ බව මට දන්වන්න . ..
මගේ ආත්මයට ශාන්තිය උදාකර දෙන්න . . ..
එකම එක සුදු රෝස කැකුලක් මා නිදන සොහොන් ගැබ උඩින් තබා යන්නට ඔබට හැකි වේද . . . . ???




මගේ සෙනෙහස මෙතෙක් වේයැයි . .

මගේ සෙනෙහස මෙතෙක් වේයැයි . .
මනින්නට ඔබ උගෙන නැත තව . .
මගේ අවසන් සුසුම පමණද . .
ඇවැසි ඔබ හට මා දකින්නට . . .

වසර ගණනක යොදුන් ගණනක . .
ගමන් මග අප ගෙවා ඇත්තෙමු . . .
තරු වියන් යට කුසුම් පෙති මත . . .
දෑත් පටලා ඇවිද ඇත්තෙමු . . .
එහෙත් සුහදිනි...
මගේ සෙනෙහස මෙතෙක් වේයැයි . .
මනින්නට ඔබ උගෙන නැත තව . .
මගේ අවසන් සුසුම පමණද . .
ඇවැසි ඔබ හට මා දකින්නට . . .

මිලින කුසුමෙක, මිලින සිහිනෙක . . .
මගේ සිහියද සැඟව ගත් කල . . .
සිතනු මැන ඔබ, ඔබට අවනත . ..
හදක් මිහිමත මෙතෙක් ‍රැඳි වග . . .
එහෙත් සුහදිනි . . . .
මගේ සෙනෙහස මෙතෙක් වේයැයි . .
මනින්නට ඔබ උගෙන නැත තව . .
මගේ අවසන් සුසුම පමණද . .
ඇවැසි ඔබ හට මා දකින්නට . . .

බංඩාර කේ විජයතුංග පද රචනය කල සුනිල් එදිරිසිංහ ගායනා කරන මේ මියුරු ගීතය මෙතනින් අසන්න



. . . . . . . .. . . .. . . . .

ලාංකික මියුරු සංගීතයේ අඳුරු අහුමුලු පීර පීරා, අතීතයේ දී එහි රිසිසේ පිහිනා තුටුවූ අපට ඒ ගීත මල් දම් වල සුවඳ යලි සිහිපත් කර දෙන අතරවාරයේ . . . . සයිබර් අවකාශයේ නවකයන්ට ඒ මියුරු සංගීත නදියේ පිහිනන්න ගුරුහරුකම්, ඉඩප්‍රස්ථා . . . ඔහුගේ "හද ගී පොත" බ්ලොග් අඩවිය හරහා ලබා දෙන . .. මගේ සයිබර් මිතුරු තිසා (තිස්ස දොඩංගොඩ) ඔහුගේ හද ගී පොතේ ඊයේ සටහන් කල මේ ගීය ට හා ඒ සටහනට මගේ අදහස් පලකිරනු වස් . . . ඒ සටහනට ඌන පූර්නයක් ලෙස මේ සටහන තැබූ වගයි.