එපා හිරු පායන්න අදින් පසු මගේ ලොවට . . . ! (අවසාන කොටස)

1 වෙනි කොටස 

2 වෙනි කොටස

3 වෙනි කොටස

4 වෙනි කොටස

5 වෙනි කොටස

6 වෙනි කොටස

7 වෙනි කොටස

සවස් වරුවට, සති අන්ත වලට පංති නොගිහින් නතර වුනු මම ආයෙමත් වැටුනේ සුපුරුදු සෙල්ලමට . . .

එකල අප පදිංචි වී සිටි නිවස පිහිටි පටු මාවතේ සිටි එක වයස් කාන්ඩ වල කට්ටියකටම කුමක්දෝ හේතුවක් නිසා නිවාඩු පිට වගේ සිටියේ කෙසේදැයි කියා කොයි ආකාරයට සිතුවත් හේතුවක් සොයා ගැනීම අපහසුම කාරියක් වුනා . . . ඒත් නිකමට වගේ සිතූ විටෙක මෙසේ වන්න ඇති කියා අනුමාන කරන්න හැකි වුනා . .

සමහර අය උසස්පෙළ කරල ප්‍රතිඵල එනකම් හිටියා . . . සමහර අය සාමාන්‍ය පෙළ කරලා උසස් පෙල කරන්න ළකුනු මදි නිසා දෙවෙනි පාර කරන්න පුනරීක්ෂන පංති ගිය නිසා කාල වේලා තිබුනා . .

එසේ සෙල්ලමට වැටුනු මගේ මේ ක්‍රීඩා ටිකකට හෝ නතර වුනේ බොහෝවිට සවස තුනේ සිට හතර දක්වා ගුවන්ගතවූ හිංදී ගී තීරය, නැතිනම් රූපවාහිනියේ විකාශනය වූ රොබින් හුඩ් වැනි හැඬ කැවූ නාටකයක්, නැතිනම් හුවමාරුවට කියවූ නවකතා පොතක් චිත්‍රකතා පත්තරයක් ලැබූ විටෙක පමනයි . . . නැතිනම් සවස හය වනතුරු එකදිගටම සෙල්ලම් කලේ හෙම්බත් වීමක වගක් වත් නැතුව . ..

කෙසේ නමුත් අප සියලුම දෙනා සිටියේ ක්‍රීඩා උන්මාදෙකින් වගේ . . .

මම සිටි වයස් මට්ටමේ ආනුභාවයෙන්, තරුණයන්ගේ ක්‍රීඩා වූ වැඩිය වාහන නො එන පටු මාවත බදු අරගෙන මෙන් කල පාපන්දු ක්‍රීඩාවටත්, කම්බි වැටවල් නොතිබුනු මාවතේ වතු උඩින් ගස් ගල් පවා පෙරලගෙන දිවූ වයින් බෝතලේ ක්‍රීඩාවටත්, රබර් බෝලයෙන් පිට හරහාට පාරවල් හිටින්න බෝලපාර කෑ ටින් කැඩීම වැනි ක්‍රීඩාවලටත් මා එකතු කරගත්තා වාගේම කුඩා වුන්ගේ ක්‍රීඩා වූ අයිස් පයිස්, වන් ටූ ත්‍රී බම්බල් බී වැනි ක්‍රීඩා වලට පවා පමනක් නොව කට්ටිය අඩුවූ විට ගැහැනු ළමයින්ගේ ක්‍රීඩා වූ බට්ටා පැනීමට පවා නංගී බලෙන්ම මාවත් එකතු කර ගත්තා . . .

කලින් සඳහන් කල කන්ඩායම් සමඟ මාත් ඒ සුපුරුදු රැලටම එකතු වෙලා දුවලා පැනලා ජීවිත කාලෙම මැකිලා නොයන තුවාල කැලල් කකුල් වල ඇති කරගත්තු ඒ කාලය . . පංති නොයන්න බැරි වුනු එක ගැන දුකක් හිතනන් වත් . . . ඉමාෂා මම නැති පංතියේ දුකෙන් ඉන්නවා ඇති කියා හිතන්නවත් . . . ඒ ආදරණීය පංතියත් එහි සියලුම දේත් මට නැති වුනා නේදෝ කියා සිතන්න වත් මට මොහොතකට වත් ඉඩක් නොදුන්නා තරම් . ..

ඉමාෂා, සචිනි අතේ සතියකට දෙක බැගින් එවූ ලිපි මා කියවා පුළුස්සා දැමුවේ සිත් පිත් නැත්තෙකුගේ ආකාරයට . . . සචිනි අතේ හෝ තිලංෂ අතේ එවූ පනිවුඩ - පංති ඇරෙන වෙලාවට පුස්ථකාලය ලඟට එන්න කියා එවූ පනිවුඩ අසා සිටියේ දෙකන් නැත්තෙකු ලෙසට . . .

ඉමාෂා සචිනි අතේ එවූ පනිවිඩ . . .ලිපි කෙමෙක් අඩු වී නැත්තටම නැතිවී ගිය මුල දිනෙක සවස් වරුවක තිලංෂ මා සොයා එනවිටත් මා සිටියේ මිතුරන් සමඟ වයින් බෝතලේ ක්‍රීඩාවට සහභාගී වෙමින් . . . ඔහුට ටික වේලාවකට නතර වෙන්නයි පැවසූ මා එන විට මගේ සිරුර දහඩියෙන් පෙඟී හඩු ගඳ ගසමින් තිබුනා වන්නට ඇති . . .

"හලෝ මචං . . . කාලෙකින් . . ." කියා මා ඔහුගේ උරහිසට තැබූ අත ඔහු පිළිකුලෙන් ඉවත් කලේ යොවුන් සිරුරකින් නැගුනු දහඩිය ගඳ කෙරෙහි පිළිකුලකින් නොව . . . නිනේෂ් දිනුත ගුණරත්න ගේ ආත්මය කෙරෙහි උපන් පිළිකුලෙන් බව මට වැටහුනේ ඉන් ටික කාලයකට පසුවයි . . .

කිසිදු සිනාවකින් තොර ඔහු මගේ දෙනෙත තුලට කිමිඳී මොහොතක් බලා සිටියේ මට කීමට ඔහු සිතාගෙන සිටි දේවල් යලිත් සිහිකැඳවා ගන්න කල්ගන්නවාක් මෙන් . . .

"උඹ නම් මහා බල්ලෙක් නිනෙෂ්. . . "

මගේ දයාබර මිතුරාගෙන් මෙවැනි යමක් කෙදෙනක වත් අසන්න සැදී පැහැදී නොසිටි මගේ හිත පමනක් නොව ගතද එක් වරම වෙව්ලා ගියා . .

"උඹට ලව් කරන්න උවමනාවක් නැත්නම්, ලව් කරන්න දන්නේ නැත්නම් . . . මොන මගුලට අර අහිංසක කෙල්ලට හෝප්ස් දුන්නේ . . . "

කිසිදු පිලිතුරක් නොදුන් මා තවදුරටත් ඔහු දෙස බලා සිටියේ මුලින්ම ඇතිවූ කම්පනය තවදුරටත් දෙනෙතේ දරාගෙන . .

"උඹට ඉමාෂා සචිනිගේ අතේ එවපු ලියුම් වලට වචන දහයක රිප්ලයි එකක් යවන්න බැරි වුනා නේද . . . "

මගෙන් පිලිතුරක් නොලද තැන ඔහු යලිත් පටන් ගත්තේ මුලින් තිබුනු තරම් තරහකින් නොව විශාල කම්පාවක් කටහඬේ රඳෝගෙන . .

"මුලින්ම අපි ඒකි ගැන missunderstand කලාට ඒකි මාර හිත හොඳ කෙල්ලෙක් කියලා තේරුනාම අපි හැමෝම ඒකිත් එක්ක ෆිට් වුනානේ . . . මට මතක් වෙද්දිත් මාර දුකයි ඒකි ක්ලාස් ඇරිලා උඹට එන්න කියලා පනිවිඩ යවපු නිසා උඹ පබ් එකට ඇවිත් ඇති කියලා හිතලා උඹ එනකම් බලං ඉඳලා නො එන බව තේරුනාම අඬල අඬලා ගිය විදිහවල් මතක් වෙද්දී . . ."

"මම ආවේ උඹ ඇයි එහෙම කලේ කියලා උඹෙන් නිදහසට හරුනු අහලා යන්න නෙමෙයි . . . . . ඇයි මම උඹට හොඳ දෙකක් කතා කරන්නේ නැත්තේ කියලා වද දෙන මහේ හිතට සහනයක් දෙන්න . . . . උඹට කුනුහරුපෙන් බැනලා යන්න ඕන නිසාමයි . . . “

ලොකු හුස්මක් ගත් ඔහු “මම යනවා . . . උඹ ආයි කවදාවත් එයාව මීට් වෙන්න යන්න ඕනෙත් නෑ . . එයාව දකින්න වත් යන්න ඕනෙත් නෑ . . . අපි පුලුවන් විදිහකින් එයාගේ හිත හදන්නම් . . ." කියූ තිලංෂ ඔහු ආ පාපැදියට නැගී යන්න ගියේ පසුපස වත් නොබලා. ..

ඔහු යන දෙස මම බලා සිටියේ හැඟීම් විරහිත බවකින් බව මට තාමත් මතකයි . . .

. . . . . . . . . . . .

සියල්ල උඩු යටිකුරු වී සත්‍යය වැටහීමට ගතවූයේ මාස දෙකක් හෝ තුනක් වැනි සුලු කාලයයි . . .

අසල් වැසි පොත් ගුල්ලන් ගුල්ලියන් පාසැලේ පුස්ථකාලයෙනුත් . . මහජන පුස්ථකාලයෙනුත් රැගෙන විත් මාරුවෙන් මාරුවට කියවන පොත් අතරින් "ගොළු හදවත" පොත නැවත වරක් මගේ අතට ලැබුනේ දෛවයේ හාස්කමකින් මෙන් . . . වරක් කියවා තිබුනු මුත් මෙවර එය මා කියවන විට දම්මි-සුගත්ට මෙන් ආදරයක ශේෂවූ මතක සටහන් මා ලඟ තිබුනු නියායෙන් වැඩි කාලයක් රැගෙන සීරුවෙන් කියැවූයේ සමහර විට මගේ අවාසනාවට විය හැකියි . . නැතහොත් ජීවිතයේ කෙදිනක වත් යලිත් එවැනි පාදඩ කමක් නොකිරීමට මට පාඩමක් ඉගැන්වීමට දෛවයෙන් දුන් තීන්දුවන් නිසා විය හැකියි . . .

දෙවියනේ . . . දමයන්ති කලාක් මෙන් . . ඊටත් වඩා කුරුරු ලෙස මා විසින්ද සිදු කලේ පලමු වර කියැවීමේදී දම්මි කලේ බරපතල වරදක් යැයි මා සිතූ වරදම නොවේද . . . ??

දම්මි හදවත ගොළු කරගෙන සිටියේ කුඩා කල පටන් ඈට යෝජිතව සිටි නිහාන් නිසාවෙන් . . . නමුත් මා . . . ?? දෙවියනේ මා . . ?? මා ඒ වැරැද්ද සිදු කලේ කිනම් වූ හේතුවක් නිසාවෙන්ද . . . ආදරය කිරීම යනු අරයාටත් කෙනෙක් ඉන්නා නිසා මටත් කෙනෙක් සිටිය යුතුයි වැනි යමක් . . . නැතහොත් පෙම්වතියක් සිටීම ආඩම්බරයට කරුනකැයි වැනි . . මෝඩ සිතුවිල්ලකින් ආදරය යන උදාර වචනයට මුවාවී මා විසින් සිදු කර ඇත්තේ කුමන සාපරාධී ක්‍රියාවක් ද . . .

එතැන් පටන් මා දැවෙන්න වූයේ විශාල ගින්දරකින් . . . මා ඇයට කලේ විශාල වරදක් යන හැඟීමෙන් එකදු මොහොතක් හෝ මිදෙන්නට ඉඩක් නොලැබුනා තරම් . . .

නිතරම මට දැනෙන්නට වූයේ හදවතේ කිණිස්සක් ඇණී නොමැරී ජීවත් වෙන්නෙකුට කොයි මොහොතේ කිණිස්ස ඇතුලටම ඇනී මියයාදෝ වැනිව දැනෙන හැඟීමක් වෙන්න ඇති . . .

ප්‍රේම මායා දැලේ පැටලිලා නොයන්
සිහිනයක් නොවේ ජීවිතේ . . .
අරුණු යාමේ රැඳී
තුෂර බිංදුවක් වගේ
ආදරේ බිඳේවි මොහොතකින් . . .

බිඳුනු පෙම් හදින් හඩන තුරුණු පෙම්වතුන්
ලෝකයේ කොතෙක්ද යාලුවේ . . . .
පුංචි කාලේ එවන් වේදනා දැනුනොතින්
දරාගන්න හැකිද ඔය සිතින් . . .

මිහිරි කල්පනා සොඳුරු මුකුළු මල් හිනා
පුංචි හිතට සතුට ගෙනෙනවා . . .
නොසිතු සේ ඈ සෙමින් පෑ සෙනේ බිඳුනොතින්
පුංචි හිතට නේද වේදනා . . . .

අල්ලපු ගෙදර රේඩියෝවෙන් නැගෙන නිමල් ගුණසේකර මහතාගේ හඬ මේ හදවතේ ඇනුනු කිණිස්ස තව තවත් ඇතුලටම තද කරන්න දරන උත්සාහයක් වගේ යැයි සිතුනා . . .

ඈට ලිපියක් යවන්න කියා සිතා සචිනි ගේ උපකාරය ලබා ගත් හැකි නොවේදැයි සිතූ සිතුවිල්ල පවා සචිනිගේ එක බැල්මකින් සුනු විසුනු කර කර දැමුවා . . . ඉමාෂා එවූ ලිපි වලට මගෙන් පිළිතුරු නොලැබීමේ රහස ඈ ඉමාෂාගෙන්ම අසා දැන ගන්න ඇති . . ඈ ඉන් මතු මා දෙස බැලුවේ පීදීගෙන රෝස මල් පාත්තියක් සපත්තු දැමූ දෙපයකින් පාගා පොඩි කර දැමූ නරුමයෙකු දෙස බලන්නාක් මෙන් . ..

එකම පාසැලේ ඉගෙන ගන්නා යෙහෙළියක ගේ අහිංසක සිතක් තලා දැමූවෙකු පමනක් නොව යෞවනියක් ලෙස බාලිකා ලොවටම අපරාධකල අපරාදකරුවෙක් ලෙස ඈ මා ගැන උපන් සිතුවිල්ලෙන් මා දෙස බලන බව ඇගේ බැල්මෙන් තෙරුම් ගත් පසු මා කෙසේ ඈ අත ඉමාෂාට ලිපි යවන්නද . .. ??

එනත් පාසැලක එකම පංතියේ උගත් මගේ උපකාරක පංතියේ මිතුරු කැල තිලංෂ, රුසිත් සහ සාරංග ඉන් මතු අහම්බෙන් හෝ මා මුන ගැසුනු විටෙක බලෙන්ම මා ඔවුන් හා කතාබහට එක්කරගන්න උත්සාහ කල විට "ආ නිනේෂ් මහත්තයා . . . කොහොමද සැප සනීප . . . හොඳට පාඩම් කරනවාද . . . අපි යන්නම් මචං . . පරක්කු වුනා " කියා නිනේෂ් මහත්තයා කියන නම බර කර කීවේ ඔවුන් මට ඇමතූ මගේ කෙටි නම වූ "නිනෝ" පවා ඔවුන්ට අමතක වුන් ලෙස . . . එසේ වචනයෙන් දෙකෙන් මගහැර යන ඔවුන් අත මා කෙසේ ඈට පනිවිඩ යවම්ද . . .

පංති නිමාවෙන වේලාවට නුගේගොඩ හංදියේ අපේ සුපුරුදු බීම හල ලඟට වී ඈ සමඟ වචනයක් හුවමාරු කරගෙන සමාව ඉල්ලීමට මට ඉඩක් නොදීම . . . . ඈ මා දුටුවිට හිරුෂි නොමතිව තනියෙම ආ විටෙක පවා දන්නා හෝ නොදන්නා බාලිකාවන් රැලකට මැදිවී මා මඟහැර ගියේ මා නොදුටු ලෙස . . . එක් වරක් හෝ හෝ ඈ හැරී බලනු ඇතැයි මා මගේ සිතත් සමඟ කල ඔට්ටු ඇල්ලීම් වලින් මා දිනුම ලැබුවා වුවත් වචනයක් හුවමාරු කිරීමට කිසිදු ඉඩක් ඈ නොවේ මට ලබා දුන්නේ . . .

කිසිදු ලෙසකින් ඇගෙන් සමාවක් ඉල්ලීමට ඉඩක් නොලද මා එතැන් සිට මගෙන්ම පලි ගන්නවා හැර වෙන කුමක් කරන්නද . . . ???

ඈ යලිත් මට නොලැබෙන බව පසක් වෙන හැම මොහොතකදීම ඈවම ඇගේ සෙනෙහසම ඉල්ලා කෑ ගසන සිතට දිය හැකි උපරිම දඬුවම් ලබා දෙමට මා කිසිවිටෙක පැකිළුනේ නෑ . . . මා ආදරය කල සැම දෙයින්ම මා පලා යා යුතුයි . . . ම දැනසිටි, මා ඇදහූ පලිගැනිමේ ක්‍රමය එපමනයි . . . ! ! !

. . . . . . . . .

දිනක් පාසැල් වේලාවේ මගේ පන්තිය අසල මගේ මාමගේ පුත්‍රයා රැඳී සිටියේ එම කාල පරිච්ඡේදය නිමා වෙනතුරුයි . . .

"තිසල් මල්ලී මොකෝ මේ . . . පංති කට් කලාද . . . "

"නෑ නිනෝ අයියේ . . අද අපේ සයන්ස් ටීච නිවාඩු . . ඉතිං මේ පීරියඩ් එක ෆ්‍රී . . "

"මොකෝ ඉතිං තමුසේ මාව බලන්න අවේ . . . "

"නිනෝ අයියේ මගේ මාළු ටැංකිය ඊයේ අපේ මල්ලිගේ අතින් කැඩුනා හලෝ . . . මාළු ටික බේසමක දාලා තියෙන්නේ . . ඔයාට ටැංකි හතක් විතර තියෙනවානේ . . මට එකක් දෙනවකෝ හලෝ . . . "

"එහෙනම් හවසට එන්න . . . මම දෙන්නම් . .. " උගේ මූනේ රැඳුනේ සතුටු සිනාවක් . . .

හවස ඔහු එනවිට මා ටැංකි හතේම සියලුම මාළුවන් වෙන වෙන බෑග් වලට දමා ටැංකි වල තිබූ උපකරනත් ගල් වර්ග, ලී කැබලි ආදියත් බෑග් වල අසුරා ටැංකි ටිකත් මිදුලේ පේර ගස යට තබා තිබුනා . . .

"මේ මොකෝ මේ . . . "

"ඔයා මේ ඔක්කොම ගන්න . . . යමු මම එක ටැංකියක් ගන්නම් . . ඔයා පොඩි එකක් ගන්න . . "

ඔහුගේ ඇස් විස්මයෙන් ඉපිලී එලියට නොපැන්නා පමනි . ..

. . . . . . . .

මිදුලේ ලොවි බංකුවේ වාඩිවී පොතක් බලනවා වැනි ඉරියව්වකින් වේදනාබර කල්පනා ලෝකයේ කිමිදී ඉන්නා විටෙක . . . .

"ස්ස්ස්ස්ස්ස් . . . . හලෝ හලෝ . . . නිනේෂ් අයියේ . . ."

ඉස්සරහා වත්තේ කවින්ද්‍යා නංගී

"මොකෝ . . . "

"මේ ඔයාගේ මුද්දර පොත් වල තියෙනවනම් ඔස්ට්‍රියා වල එක වගේ මුද්දර දෙකක් මට එකක් දෙන්නකෝ තරහා නැතුව . . . මම ඔයාට මගේ ලඟ එක වගේ දෙකක් තියෙන ඉන්ඩියා වල රෙයා මුද්දරයක් දෙන්නම් . . "

සුළු මොහොතකින් මා ඔවුන්ගේ නිවසේ සීනුව නාද කලා . . .

ඇතුළු කාමරක සිටි කවින්ද්‍යා නංගී සාලයට අවේ . . .

"අම්මෝ . . .මාර Quick නේ . . . ඉන්න මම මගේ මුද්දර පොත් ටික අරගෙන එන්නම් . . "

"නෑ . . එපා . . . මෙන්න මේ ටික ඔක්කොම ඔයා තියා ගන්න . . . "

කාලයක් ආදරෙන් එකතු කල, රටවල් ගනනාවක එක එක වර්ගයේ දුර්ලභ මුද්දර එකතුවකින් යුතු මගේ මුද්දර පොත් හතරම මා ඇගේ අතේ තැබුවා . . . .

ඈ සතුට දරා ගත නොහැකිව නොහැඩුවා පමනයි . . .

. . . . . . . .

මගේ කුරුළු පිහාටු එකතුවත් . . . රට රට වල කාසි එකතුවත් හිමි වුනේ අපේ පටුමගේ පටන් ගන්නා තැනම වම් පැත්තේ ගෙදර මිතුරාගේ කුඩා මලනුවන්ට . . . .

. . . . ..

ඉතිං තවදුරටත් ඉතිරි වී ඇත්තේ මගේ ප්‍රියතම විනෝදාංශය ආදරනීය ඉගෙනීම පමනි . . . නමුත් මුද්දර පොත්, මාළු ටැංකි, කාසි, පිහාටු මෙන් එය අතහැරීම ලේසි කාරියක් නොවේ . . . සියලුම දෙනාට නොදැනෙන්නට එය කල යුතු වේ . . .

ඒ සඳහා මාස කීපයක් ගතවුනි . . .

මුලින්ම වෙනස දැනුනේ මගේ ගණිත ගුරුවරියටයි . . . විවේකය සඳහා සීනුව නාදවී සියල්ලෝම එලියට දුවන්න සරසෙන මොහොතේ ඈ . .

"නිනේෂ් . . පොඩ්ඩක් නවතින්න . . . මට ඔයාත් එක්ක කතා කරන්න තියෙනවා ටිකක් . . . . "

මා ගල් ගැසී ගියේ මා පමනක් දන්නා රහසක් ඈ කෙසේ දැන ගත්තාදෝ කියා දෙගිඩියාවෙන් . . . සියළුම දෙනා පිටව ගිය පංති කාමරය ඇතුලේ සිටියේ ගුරුතුමියත් මාත් පමනයි . . .

"පුතා . . . මම මෙහෙම අහුවට අමනාප වෙන්න එපා . . . . . "

බෙල්ල නමාගෙන සපත්තුව දෙස නෙත් යොමාගෙන සිටි මා දෙස ඈ සුලු මොහොතක් බලා සිටින්න ඇති . .

"ඔයාට මොකක් හරි ගෙදර ප්‍රශ්නයක් තියෙනවාද . . ."

"නෑ මිස් . . . "

"ඔයා ලඟකදී ඉඳලා ගණන් වලට හරිම දුර්වලයිනේ . . . ඉස්සර ගානක් දුන්නු ගමන් ගාන බෝඩ් එකේ ලියල ඉවර වෙන්න කලින් හදන කෙනා දැන් මොකද පීරියඩ් එක ඉවර වෙනකනුත් ගණන් හදල පොත පෙන්නන්නේ නැත්තේ . . . "

“මම දවසක් ටීචර්ස් රූම් එකෙදි විජේසූරිය මිස් එක්කයි . . . මුනසිංහ සර් එක්කයි කතා කරපු වෙලාවක එයාලත් කිව්වේ ඒකමයි . . . English Day එකෙදි කප් ගහපු ලමයා . . . සයන්ස් ටීචගේ ප්‍රියතම ගෝලයා . . . ඔයට මොකද්ද මේ වුනේ . . . අපි හැමෝටම පුදුමයි මෙච්චර දක්ෂ ඔයා ඇයි මේ එක පාරටම දුර්වල වුනේ කියන එක . . . ඒකයි මම කිව්වේ මම හෙමීට අහල බලන්නම් කියලා . . . "

" මම . . . . මම . . . ටියුෂන් ක්ලාස් යන එක නැවත්තුවනේ මිස් . . . ඒක නිසා වෙන්න ඇති . . . "

"ඒ වුනාට ටියුෂන් ක්ලාස් යන්න කලින් ඔයා ඊටත් හොඳට වැඩ කලානේ . . . මොකක් හරි ප්‍රශ්නයක් තියෙන වනම් කියන්න ලැජ්ජ වෙන්න එපා . . . ඔයාලව ඉතිං අපිට අපේම දරුවො කියලා තමයි දැනෙන්නේ . . . "

"නෑ . . එහෙම මොකුත් නෑ මිස් . . . " තටම තටම මා කියූ බොරුව ඈ විශ්වාස නොකල බව ඇගේ දෙනෙතේ බැල්මෙන් මා තේරුම් ගත්තා . . .

"විභාගෙට තව මාස තුනයි තියෙන්නේ . . . මහන්සි වෙලා වැඩ කරන්න . . ." අපි හැමෝම ඔයා ඩී අටක් නැත්ත හතක් වත් ගනී කියලා තමයි ඉස්සර ඉඳලම හිතාගෙන හිටියේ . . . සංගීත ගුරුතුමාගේ ඉගැන්වීමේ තරම දන්නා නිසා ඈ සිතා සිටින්නේ සංගීතයට හැර අනෙක් සියලුම විශයන්ට මා ඩී ලබා ගනීවී කියා . . .

විභාගයේ ප්‍රතිපල පිටවෙන දවසේ අනිත් ළමයින් උදේ ඉඳන් පාසලට ගියා වුනත් මා දහවල පසූවී පාසැලට ගියේ ගුරුවරුන් පිටවී ගොස් ප්‍රතිඵල ලේඛනය දැන්වීම් පුවරුවේ අලවා ගොස් ඇතැයි අනුමාන කරමින් . . . නමුත් අවාසනාවට ඉංග්‍රීසි ගුරුවරිය ඒ වන විටත් පැමිනෙන සිසුන්ට ප්‍රතිඵල දැනුම් දෙමින් සිටියා . . . මා දුටු විගස ම . .

"නිනේෂ් . . . මොනවද මේ කරගත්තේ . . . " කියා ඇසූ සැනින් මට ඇතිවූ හැඟීම නම් මා බලාපොරොත්තු වූ ලෙසම සියළුම විෂයන්ගෙන් මා අසමත්ව ඇති . .. දැන් ඉතිං කෙසේද මා ගුරුවරුන්ට මූන දෙන්නේ යනුයි . . .

මා සිතූ තරම් අයහපත් ප්‍රතිඵල ලබා නොතිබීම කුඩා කල පටන්ම මා අසාවෙන් කල ඉගෙනීම වෙනුවෙන් මා ලද ත්‍යාගයක් මිස වෙන කිසිවක් නොවේ . . . සංගීතය හැර සියළුම විශයන් සමත්වී උසස් පෙළ සඳහා වරම් ලැබීමට තරම් සම්මාන ද ලබා තිබුනා . . . ගුරුවරුන්ගේ නෝක්කාඩු . . . ඇනුම් බැනුම් කෙසේ වෙතත් මාස ගනනාවකට පසු මගේ මුවේ සතුටු සිනා රැළි ඉතිරී යනු මට දැනුනා . . . . පවුලේ අයගෙන් බැනුම් ලබා නොගෙනීමට මා විභාගය නිමාවූ දිනවල පටන් පරිසරය සකස් කොට තිබුනායින් (ක්ලසස් යන්න බැරි වුනු නිසා විභාගේ හොඳින් කරන්න බැරි වුනා ආදී බොරු වලින් . . . ) ගෙදරින් වැඩි බලපෑමක් නොමැතිව සැනසීමක් ලබන්න හැකිවූවා

"මට බෑ ආයේ ඉස්කෝලේ යන්න . . . "

මා සිදු කල වරදට මගේ ජීවිතයෙන්ම පලි ගැනීමේ අවසාන භාගයගේ මුව විටේ මා සිටියේ . . . ඒ සඳහා සුදුසුම අවස්ථාව මේ . . . මම අම්මාට මගේ ඉගෙනීම නතර කරීමේ තීරනය දැනුම් දුන්නා . . .

"ආ කමක් නෑ . . . හිටපන් මම තාත්තාට කියන්න ගොනෙක් නැති කරත්තයක් අරගන්න කියලා . . . " අම්මා පැවසුවේ සැහැල්ලුවෙන් . . .

"මම ඉස්කෝලේ නොයෑමයි ගොනා නැති කරත්තෙයි සම්බන්ධෙ මොකද්ද . . . " මට හිතා ගන්න වත් බැරි වුනා . .

"ඇයි ඉතිං උඹට ඉකෝලේ යන්න බෑ කිව්වනේ . . . නිකම් කන්න බොන්න දිදී තියා ගන්නේ මොකටද . . . කරත්තෙක බැඳලා හංදියට වත් යවන්න කියලා අර හාඩ්වෙයර් එකේ ගඩොල් අදින්න කියලා . . . . "

"අම්මට කිව්වට තේරෙන්නේ නැත්ද . . . මට ඉගෙන ගන්න බෑ . . . මම හරිම දුර්වලයි ඉගෙන ගන්න . . . "

"දුර්වල නිසාද එක දවසක් වත් පාඩම් කරන්නේ නැතුව සම්මානත් අරගෙන විභාගේ පාස් වුනේ . . . පිස්සු කතා කියන්නේ නැතුව AL ක්ලස් එකක් බලපන් . . . "

"සල්ලි . . . ????"

"සල්ලි . . . තාත්තයි මායි බලා ගන්නම් . . . උඹ ඒ ගැන හිතන්නේ නැතුව හිටපන් . . .“

ඒ සටනෙන් මට ගැලවී සිටින්නට . . . දිනන්නට . . . බැරි බව දැනුනු විට මා සිතුවේ . . . "හරි . . මම හොඳ වැඩක් කරන්නම්කෝ . . . අන්තිමට විභාගේ ෆේල් උනාම හරිනේ . . . එතකොට මෙයාලට තේරෙයිනේ . . . “

උසස් පෙල උපකාරක පංති සඳහා පියාගේ හිතවත්කම උඩ නුගේගොඩ උසස් අධ්‍යාපන ආයතනයකින් විශයන් හතරටම Free Card එකක් ලැබීම මා සැලකුවේ ඒ ගුරුවරයා මට කල අසාධාරනයක් ලෙසට . . . . "මේ මගුල නොලැබුනානම් ක්ලස් Fees වියදම් වුනා හරි මොනා හරි බොරුවක් කියලා ක්ලාස් නොගිහින් ඉන්න තිබුනා . . . දැන් ඉතින් පලයන්කෝ ක්ලාස් . . . . "

පාසැලේ උසස්පෙල පංතියේ මගේ කුඩා කල සිටම මිතුරෙකුවූ . . . අසිත මුලින් මුලින් කෙසේ හෝ මා ව බලෙන්ම වාගේ උපකාරක පංතියට ඇදගෙන ගියා . . .

"අනේ මචං මට වැඩිය යාළුවෝ නෑ උඹ දන්නවානේ . . . ටොයිලට් යන්න ගියත් ටැප් එක ලඟට ගියත් යන්නෙ හෙන අප්සට් එකේ බං තනියෙම ක්ලාස් ගිය දාට . . . ඒක නිසා හොඳ එකා වගේ ක්ලාස් වරෙන් බං . . . "

මට පංති යන්න කිසිම අවශ්‍යතාවයක් නැති වුනා වුනත් අසිතගේ උවමනාවටම පංති යන්න සිදුවුනා . . .

දෙවෙනි හෝ තුන්වෙනි සතියේ දිනක් පංති යෑමේදී ගේට්ටුව අසල දී මා දුටුවේ මා හීනෙන් පවා ප්‍රාර්ථනා කල රුවක් . . . ටක් ශොප් එක අසල කොට්ටම්බා ගස යට බංකුවේ වාඩිවී සිටියේ ඉමාෂා ඇතුළු ඇගේ පාසැලේ යෙහෙළියන් රෑන . . .

ඈ දුටු වනම මා ගල්සුනාක් මෙන් පා ඔසවා ගත නොහැකිව ළතවෙද්දී ඈත් මා මෙන්ම විමතියෙන් ගල් ගැසුනු බව මා පමනක් නොව ඇගේ යෙහෙළියන්ටත් දැනුනු බව ඔවුන් මාරුවෙන් මාරුවට මා දෙසත් ඈ දෙසත් බැලූ බැල්මෙන් ම මා අඳුනා ගත්තා . . .

"මොකෝ මචං . . . මොකද්ද අප්සට් එක . . . " මේ කිසිවක් නොදන්නා අසිත ඇසුවේ පිටට තට්ටුවක්ද දමමින් . . .

"නෑ මචං . . . කිසි අප්සට් එකක් නෑ . . . යමු පංතියට . . . " මා දෙතුන් වතාවක් හැරි හැරී බලන බව අසිත දුටුවත් මා කා දෙස බලනවාදැයි තේරුම් ගැනීම ඔහුට අපහසු වූ බව ඔහුගේ සැක සහිත බැල්මෙන් මට තේරුනා . . .

පංති නිමාවී බස් නැවතුමට එන අතර කතාව මුල සිට අගට අසිතට පැවසූ මා බලාපොරොත්තු සහගත සතුටු සිනාවක් නැගුවේ . .

"කමක් නෑ . . . දැන් ඉමාෂාත් මාත් ඉන්නේ එකම පංතියේ . . . උත්සාහයක් දැරුවොත් නැතිවූ ප්‍රේමය යලි ගොඩනංවාගෙන මගෙන් සිදුවූ වැරැද්දට සමාව ඉල්ලාගෙන . . . තිබුනාටත් වඩා වැඩි ප්‍රේමයක් ඇතිකරගත හැකි නොවේදෝ . . . " කියා සිතුනු හැඟීමෙන් . . .

පංතියේ මට අවසාන පේලි වල අසුන් ගැනීමට අවැසි වුවත් අසිතගේ උවමනාවට ඉඩදිය යුතු නිසාවෙන් අපි ඉඳ ගත්තේ මැද පේලිවල . . . ඉඳ ගත් සැනින් මගේ කාරිය වුනේ ඉමාෂා කොහේදැයි සොයා බැලීමයි . . . මුලු පංතිය සිසාරා සොයා බලන විට මගේ දෙනෙතට අසුවන්නේ ගැහැනු ළමයින්ගේ පේලිවල මුල් හරියේ වාඩිවී පැන්සල් පෙට්ටියේ සවිකරගත් කන්නාඩියකින් මා කොහේදැයි සොයා බලන ඉමාෂාවයි . . . අහම්බයෙන් අපගේ දෙනෙත් එකට මුන ගැසෙනවිටම ඈ කරන්නේ පැන්සල් පෙට්ටිය වසා දැමීමයි . . . නමුත් එවැනි ඉඟි වලින් මා තේරුම් ගත්තේ උත්සාහ කලොත් ඇගේ සිත වෙනස් කිරීමට හැකියාවක් ඇති බවයි . . .

මුල් මාස කීපය සතුටින් පංති ගියේ ඒ ඇතිවූ උද්දාමයෙන් . . . හැමදේටම කලින් ඇගේ යෙහෙළියන් සමඟ යලි මිතුරු කම් අලුත් කරගත යුතු බව පසක් වූ මා හිනාවෙන් පටන් ගෙන කතාවක් කරගත හැකි තරම් මිතුරු කම් ගොඩනගා ගත්තා . . .

"උඹට මොකෝ බං උනේ . . . "

"උඹ ඇයි එච්චර නරක විදිහට ඉමාෂාව අතහැරියේ . . . "

"ඒකි මාර දුකෙන් ඒ කාලේ ගෙව්වේ . . . "

"තාමත් ඒකි අර උඹ යාළු වෙන්න ඉස්සෙල්ලා හිටියා වගේ ජොලියේ ඉන්නවා අපි නම් තාමත් දැක්කේ නෑ . . . "

ඇගේ මිතුරින්ගේ දාහක් ප්‍රශ්න වලට ඒ වෙලාවට ගැලපෙන පිළිතුරු දීගන්න හැකිවුනත් ඈත් මාත් අතර මිතුරු කමක් ඇති කරන්න හැකි බවක සේයාවක් වත් මා දුටුවේ නැති තරම් . . . මොන කතාවක් ඇති වුවත් තහනම් වචනය ලෙස අපගේ මිතුරු කම යන මාතෘකාව ඔවුන් සැලකුවා මෙනි . .

ඔවුන් අතේ යැවූ ලිපි සියල්ලම විවෘත නොකරම හරවා එවන්න තරම් ඇගේ හදවත ඈ ගල් කරගෙන සිටියා . . . පංති නිමාවී බස් නැවතුමට යන අතර මඟ දී වචනයක් හුවමාරුකර ගැනීමට ගත් සියළුම උත්සාහයන් ඈ පයේ පෑගෙන දූවිල්ලක් තරම් වත් ගනන් නොගෙන පිටු දැක්කා . . .

මා සතුටින් පංති ගිය කාලය නිමා වූවා . . . ඈ මා පිළිකෙව් කරන බැව් නිත්‍යලෙසම දැනගත් පසු තවදුරටත් පංතිය මට සතුටින් යා හැකි තැනක් නොවූවා . . .

අසිතට මා දැමූ කොන්දේසිය නම් පංතියට යන විට ගේට්ටුව අසල ඈ සිටියෝතින් මා ආපසු හැරී යන බවයි . . . සතියක් දෙකක් මා සමඟ එසේ පංති මඟහැර පැමින චිත්‍රපටි . . නාට්‍ය . . . බලන්න පැමිනි අසිත තෙවෙනි සතියේදී පැවසුවේ . . .

"අනේ මචං . . . උඹට ක්ලාස් නොගිහින් අනාගතේ අවුල් කරගන්න පුළුවන් වුනාට මට නම් එහෙම කරන්න පුළුවන් කමක් නෑ . . . උඹ ක්ලාස් නාවට අනිත් දවසේ මම නම් ක්ලාස් යනවා . . . "

මට දිය හැකි පිළිතුර වූයේ . . .

"කමක් නෑ මචං . . . මගේ පව් මම ම තනියෙම ගෙවන්නම් . . . උඹ ක්ලාස් පලයන් . . ." කියා පමනි . . .

කාලය ගතවන ඉක්මන . . . වසර දෙකහමාරක කාලය අවසන, ආරම්භය ගැන සිතීමේදී එය අද ඊයේ මෙන් දැනුනා . . .

. . . .

එපා හිරු පායන්න . . .අදින් පසු මගේ ලොවට . . .
අදයි අවසන් දවස . . .
ඇගෙන් මා . . .
මගෙන් ඈ සමුගන්න . . .

සැඳෑ තරු නොදිලෙන්න . . .
සරා සඳ නොනඟින්න . . .
වෙලී යුඟදුර සතර . . .
අනු දිසා ගිලගන්න . . .
ගලා යන නදී දොල මිදී . . .
මිදී නැවතී ඉන්න . . .

ලිය මඬුලු තුරු සිරස . . .
එපා මල් පලදින්න . . .
වසන්තය නිමාවිය . . .
කොවුලනේ ගොළු වන්න . . .
සොබා දම් නෑසියනි සැලී . . .
සැලී කම්පා වන්න . . .

පංතියේ අවසන් දින නිවසින් පිටවීමේදී සුපුරුදු පරිදි අල්ලපු ගෙදර රේඩියෝව මගේ හදවතේ ඇනී තිබුනු පිහියේ මිටට තදබල පහරක් එල්ලකලා . . .

පංතිය අවසාන වනතුරු කාලය කෙසේ ගතවුනාදැයි සිහියේ රැඳුනේ නැති තරම් . . . පංතියේ අවසන් දිනයේදී පමනක් දිගහරින ගුරුතුමාගේ ජීවිත කතාවේ කිසිදු කොටසක් මගේ මතකයේ රැඳුනේ නැති බව පමනක් දනී . . . නිමාවූ අවසන් පංතියෙන් එලියටබට යෞවන යෞවනියන් කිසිවෙකුට නිවෙස් බලා යාමට උවමනාවක් නැති හැඩයි . . . තැන තැන එකතු වී කන්ඩායම් පිටින් හඬා වැටෙන කුමර කුමරියන් . . . කඳුළු පිරි දෑසින් සමරු පොත් එහාට මෙහාට හුවමාරුකරගන්නා කුමර කුමරියන් . . . අතුරින් මා දෙතුන් විඩක් එහාට මෙහාට පිස්සුවෙන් වගේ ගමන් කලේ එක් වරක් හෝ ඉමාෂාව අඩු තරමින් දැක ගන්න වත් තිබුනෝතින් යන ප්‍රාර්ථනාව හිසේ දරාගෙන . . .

අහම්බෙන් අතරමගකදී මා මෙන්ම පිස්සුවෙන් මෙන් කාවදෝ සොයමින් ළමයින් අතුරින් හිර වෙවී ගමන් ගත් ඉමාෂාව දුටු මා ඇගේ අතකින් අල්ලා ගත්තේ තවෙකෙකුගේ හිසටත් උඩින් අත දමා . . .

"නිනේෂ් . . . . මම මේ මෙච්චරවෙලා හෙව්වේ ඔයාව . . . "

මා දුටු ගමන් ඇගේ දෑසින් කඳුළු කැට කඩා හැළුනේ සොරොව්වක් ඇරියාක් මෙන් . . . ඒ දුටු මගේ දෙනෙතුත් මෙතුවක් කල් රහසේ හෙලූ කඳුළු වලට නිදහසේ ගලා යන්න ඉඩ සලසා දුන්නේ මෙතෙක් කල් හදවතේ ගල්වී තිබූ කඳුළු නිධි සියල්ලම එලියට ඇද දැම්මාක් මෙන් . . . .

නිනේෂ් දිනුත ගුණරත්න ත් ඉමාෂා විහාරි සමරතුංගත් එකිනෙකාගේ දෑත් අල්ලාගෙන දෙනෙතින් දෙනෙත බලාගෙන කඳුළු සැලීම කිසිවෙකුට අරුමයක් නොවුනේ පංතියේ අවසන් දවස කඳුළු වෙනුවෙන්ම වෙන්කල දවස්කැයි හැමදෙනාම සිතූ නිසාම වෙන්න ඇති . . .

"ඉමා . . . අනේ ඉමා මට එක පාරක් කියන්න . . . එකම එක පාරක් කියන්න . . . ඔයා මට සමාව දෙනවා කියලා . . . "

"නිනෙෂ් . . ඊට කලින් මට කියන්න . . . ඇයි ඔයා මට එහෙම කලේ කියලා . . මම මොකද්ද ඔයාට කරපු වැරැද්ද . . . ඔයා කොහොමද ඔයාගේ අහිංසක හිත ගල් කර ගත්තේ කියන්න මට රිද්දන්න තරම් . . . "

"මම දන්නේ නෑ ඉමා . . . විස්වාස කරන්න මටත් තාම හරියටම හිතා ගන්න බෑ ඇයි මම එහෙම කලේ කියලා . . . සමහර විට මට හිතෙන්න ඇති අපි දෙන්නා නොගැලපෙනවා කියලා . . . ඔයා මගේ දුප්පත් කමට හිනාවෙනවා කියලා වගේ මට හිතෙන්න ඇති . . . "

"ඒ කියන්නේ ඔයා මාව හරියට අඳුර ගත්තේ නෑ කියන එකනේ නිනෝ . . . මම කොහොමද ඔයාට සමාව දෙන්නේ . . . "

"ඕනෑම කෙනෙකුගේ අතින් වැරදි සිද්ද වෙන්න පුළුවන් ඉමා . . . වැරදි කාරයෙකුට වැරැද්ද හදාගෙන ජීවත් වෙන්න දෙවෙනි අවස්ථාවක් දෙන්න බැරි ඇයි ඉමා . . . කියන්න . . . . ඇයි බැරි ඉමා . . . . "

"එක පාරක් විස්වාසේ කඩපු කෙනෙක් දෙවෙනි වතාවටත් ඒ වැරැද්දම නොකරයි කියලා දෙන්න පුලුවන් සහතිකේ මොකද්ද නිනෝ . . . ආදරේ කියන්නේ වීදුරු මල්පෝච්චියක් වගේ . . . ඒක එක පාරක් බිඳුනොත් ආයේ කොයි විදිහෙන් ඇලෙව්වත් ඒ පරන ලස්සන ආපහු ගන්න බෑ . . . ඒ පළුදු නැති කරන්න බෑ . . . දේයියනේ ඇයි ඔයා ඒක තරුම් නොගත්තේ නිනෝ . . . . "

"ඒ කියන්නේ ඔයා මට කිසිම විදිහකින් සමාවක් දෙන්නේම නැද්ද . . ?"

"මම ආදරේ ඉගෙන ගත්තේ ඔයාගෙන් නිනෝ . . . ජීවිතේ ආයි කවදාවත් . . . කාටවත් . . . මම ඔයට ආදරේ කරපු තරම් ආදරේ කරන්න බැරි වෙයි . . . වෙන කෙනෙක්ව බැන්දා වුනත් . . . අපි ආයි ජීවිතේටම හම්බවෙන්නේ නෑ නිනෝ . . . හොඳින් ඉගෙන ගන්න . . . සන්තෝසෙන් ඉන්න . . . මම යනවා නිනෝ . . . . ගූඩ් බායි . . . . ! . . . "

එතැන් සිට වෙලේ බෝක්කුව උඩට වෙනකම් මා කෙසේ ආවාදැයි කොපමන උත්සාහ කලත් සිහියත නඟා ගත නොහැකි වූවා . . . එය හරියට ජීවිතයේ එක්තරා රික්ත කාල පරාසක් වගේ කියා මත සිතුනා . . .

. . . . . . . .

ගොයම් කැපූ වෙල් යායට සඳ රැස් අපූරුවට වැටී තිබුනා . . . පොත් ටිකත් සෙරෙප්පු දෙකත් අතට ගත් මා සඳ එලියේ නෑ වෙමින් කුඩා ඇලෙන් එගොඩ වී නියර මතට පා තැබුවේ . . . සැබෑවටම මින් මතු මගේ ලොවට හිරු පායන්නේ නැති බව සත්‍යක් බව පසක් කරමින් . . . .

. . . . . . . අවසානයි . . . !. . . . ..