අඳ වාදකයා හෙවත් හද සිදුරු කරන්නා. . . !

අන්තිමට ම බලල ඉවර කරපු පොතෙන්ම මේ වර්ගීකරනයට ලියපු පලමු ලිපිය ලියන්න ඕන කියලා මම හිතුවා . . . . පොතේ නම "අඳ වාදකයා" . . මෙපමන කල් බලපු පොත් එක්ක බැලුවොත් . . . හැම එකකටම වඩා මගේ හිත සසල කලේ මේ පොත කියලා කියන්න පුලුවන් . . . .

කරුණාසේන ජයලත් මහතාගේ "මව සහ දුව" නවකතාව බලද්දි දැනුනු දුකටත් වැඩිය . . . සෝමා ජයකොඩි මහත්මියගේ "කර්නල්ගේ බිරින්ඳෑවරු" නවකතාව බලද්දි දැනුනු දුකටත් වැඩිය . . . "ගුරු ගීතය" නවකතාව "ගෝදානය", "අපූගේ ලෝකය", "අරණකට පෙම්බැඳ" නව කතා බලද්දි දැනුනු දුකටත් වැඩිය . . . මේ කතාව මගේ හදට ශෝකී රසයක් ගෙනාවා . . .

කරුණාසේන ජයලත් මහතාගේ "ගැහැනු ළමයි . . පිරුනු හදක් . . හතුරු හිතක්" නවකතාවල "කුසුම්" ගැන හිතලා හැඬුවාට වැඩිය මාව හැඬෙව්වා . . .

කතාව පටන් ගැනීමේදීම අඳ දරුවාගේ මව වූ "ආන්යා" දරුවා බිහිකල මොහොතේම ඇයට දැනුනු යම්කිසි වෙනස් හැඟීමක් නිසා විදි වේදනාව හදවතට ඉඳි කටු වලින් අනිනවා වගේ හැඟීමක් දැනවූවා . . . ටික දිනකින් දරුවා අඳ බව දොස්තර නිශ්චිතවම පැවසූ මොහොතේ . . . "මා ඒ බව දැන සිටියා . " කියා වේදනාවෙන් පවසද්දී හා ඈ දරාගත නොහැකි දුකෙන් වැළපෙද්දී . . . අනේ මටත් ඇගේ දුකට හවුල්වී ඈත් සමඟ දුක බෙදාගන්න බැරි වුනානේ කියන හැඟීම මගේ හද රිදෙවූවා . . .

අඳ දරුවා "පේතෘස්" ඔහු අන්ධයෙක් බව ඔහුගේ කුඩා මිතුරිය ස්වර්ණකේශනිය හෙවත් "එවලිනා" ට පවසූ මොහොතේ එක්වරම ඇයට ඔහු කීදේ නොතේරී පසුව එය තේරුනු මොහොතේ තණ බිම කම්පා වෙන ලෙස හඬාවැටුනු ආකාරය . . . "පපුවේ පිහියක් ඇණුනු ලෙස . . . එය එලියට ඇද දැම්මොත් ජීවිතය විනාශවෙන තුරු ලේ ගලා ගොස් මියයාවී යැයි බියෙන් මෙන් . . හද කීරීගැසෙන ලෙස දුකින් හඬා වැළපුනු ආකාරය මේ දැන් තාමත් මගේ ඉදිරියේ මැවීපෙනෙනවා වගේ දැනෙනවා . . .

අඳ දරුවා "පේතෘස්" මුලින්ම තණබිමට ගෙනගිය දවසේ විවිධ ශබ්ද වලින් හදවත විකෘති වී එය දරාගත නොහී සිහි නැතුව වැටුනු අයුරුත් . . පාට හඳුනාගැනීමට වෙහෙස වී වේදනාවෙන් කම්පිත වූ අකාරයත් . . . ඔහුගේ අඳ බව ඔහුටම දරා ගත නොහැකි උනු අවස්ථාවලදී ඔහු වේදනා විඳි හැටිත් කියැවීමේදී . . "පේතෘස්" ඔහුගේ කුඩා නියපොතු වලින් මගේ හදවත ලේ ගලන තුරු පහුරු ගානවා වගේ හැඟීමක් . . . මගේ උගුරින් පහලට ඔහුගේ කුඩා දෑත් දමා මගේ හදවත ඔහුගේ දෑත් වලින් මිරිකනවිට දැනෙනවා වැනි හැඟීමක් . . . මට දැනවූවා . . . අන් අයගේ සමච්චලයට බියෙන් හඬාවැටෙන්නට නොහැකිවූ මගේ පුරුෂ ආත්මය ඉරිතලා යන සෙයක් මට දැනුනා . . .

අඳ දරුවාගේ අනාගතය යහපත් කිරීමේ වගකීම පවරා ගත් "මක්සීම්" මාමාගේ උරහිසට හිස තබාන මගේ වේදනාව පහවනතුරු හඬාවැටෙන්නට තිබුනා නම් කියා මට සිතුනා . . .

පොත බලද්දී දෑසින් ගැලූ කඳුලු මා අන් අයගෙන් වසන් කරගතේ . . . කෑ ගසා හඬන්නට අවැසි හැඟීම මා සිරකර දරා ගත්තේ . . . හැඬීම . . . කඳුලු . . . අයිති ගැහැනුන්ට පමනයි . . කියා සිතන . . පුරුෂාධිපති සමාජයට වෛර කරමින් . . .