දෙනෝ දාහක් නුවන් අභියස
දෙනෝ දාහක් පිරිස අභියස
නොමැති වී ඒ සෙනේ සිසිලස
හුදකලා වී පාලු කතරක
රොස් පරොස් බස් ඇතත් ඉඳහිට
බත ඉදුනු පසු නිමයි ඒ සැම
නිය තුඩින් හිස සෙමෙන් සනසන
කෑ ගසයි සිත නොමැති තැන එය
ටිකිරි සුරතල් කතා බස් රැස
නිමක් නොවනා ප්රශ්න වැල් සැම
ගෙල බදා ගෙන නිදා ගන්නා
අනේ ඒ සුව නැතුව කොහොමද
සොඳුරු සුවබර හෙට දිනේකට
පිය නගන්නට වාරු ඇතුවම
සිතම සවිකර දුකත් සඟවා
ඉන්න දරනා තැත අසීරුය . . . !